Siergiej ma 8 lat. Po raz pierwszy przyjechał do Polski na Boże Narodzenie w 2005 r. Zaprosiła go pewna rodzina. Sami mają niewielkie mieszkanie i własne dzieci, ale, jak mówią, nie metraż jest najważniejszy. - Wszyscy tak bardzo polubiliśmy chłopca, że postanowiliśmy zaprosić go ponownie na trzy miesiące wakacji - opowiadają na forum internetowym. - Właśnie wtedy po raz pierwszy chłopiec był w kinie, cyrku, na basenie.

Dom na dwa tygodnie

Dzieci takich jak Siergiej, jest więcej. Pomaga im gdańska fundacja „Serce Dzieciom”. Co roku na święta przyjeżdża ich z Litwy około setka, by w polskich rodzinach spędzić dwa tygodnie. Mają od 6 do 16 lat. - Nie dla wszystkich w rodzinnym kraju udało się stworzyć dom. Dlatego lepszego życia szukamy dla nich poza granicami. Oczywiście, te dwa tygodnie do niczego rodziny nie zobowiązują. Od początku istnienia fundacji udało nam się jednak przeprowadzić kilka szczęśliwych adopcji - mówi Sylwia Karłowska, prezes fundacji.
Tworzenie ośrodków pomocy rodzinom i rodzinnej opieki zastępczej to także zadania chrześcijańskiego Stowarzyszenia Pomocy Dzieciom „Misja Nadziei”. - Zgłaszają się do nas często rodziny wielodzietne, które ciepłem domowego ogniska i tym, co posiadają, pragną się dzielić - mówi Andrzej Olszewski, prezes Stowarzyszenia.
- Słowo „sierota” najczęściej wywołuje w nas litość. Powoduje, że serca topnieją i wrzucamy kilka monet do puszki, na której jest napisane, że to dla dzieci bez rodziców lub takich, które rodzice porzucili. Tylko, że litość to nie miłość, a te dzieciaki nie potrzebują nowych ubrań czy lepszych zabawek. One potrzebują wyrwania się z sieroctwa i kogoś, kto będzie je kochał - mówi psycholog Anna Sosnowska.

Wyrwać z sieroctwa

W Polsce istnieje 3 075 różnego rodzaju placówek, w których znajduje się 151 373 dzieci. Każde z nich niesie bagaż trudnych doświadczeń, o których trudno tak po prostu zapomnieć. Jeśli nikt nie nauczy ich miłości, jakie będą rodziny, które same założą?
Pani Joanna postanowiła rok temu zaprosić do siebie na święta malucha z domu dziecka. - Moje córki bawiły się w pokoju, a Krzyś siedział w kuchni. Zachęcałam, by poszedł pobawić się z dziewczynkami, a on odpowiedział: „ale ja nie umiem się bawić”. Jakim dzieckiem jest Krzyś? - pytam. - Bardzo spokojnym, cichym, nieśmiałym. Praktycznie bez wymagań. Na uśmiech czy jakiś prezent nie wie, jak zareagować.
W domu dziecka nr 2 im. Janusza Korczaka w Warszawie przebywa obecnie 33 dzieci. Większość z nich ma nieunormowaną sytuację prawną. Adopcja jest więc niemożliwa. Rodzina zastępcza - to najwięcej, na co mogą liczyć. - Część z nich Boże Narodzenie spędza poza ośrodkiem. - Aby móc przyjąć do siebie dziecko, nie wystarczy zgłosić się do nas na dwa tygodnie przed świętami - wyjaśnia dyrektor. - Niezbędny jest dłuższy kontakt z nami i naszym podopiecznym, którego chcemy zaprosić. Dziecko to nie zabawka, którą możemy „wypożyczyć”. Chodzi o nawiązanie wzajemnej relacji - tłumaczy.