Kierowani wymogami Prawa Mojżeszowego Rodzice zanieśli małego
Synka do świątyni. Byli to Józef i Maryja, którzy przyszli dokonać
obrzędowego wykupienia od kapłana swego pierworodnego Syna, Jezusa,
mającego czterdzieści dni. Wykupu pierworodnych dokonywano za opłatą
pięciu sykli. Na świątynnym dziedzińcu niewiast odbywało się również
obowiązkowo wobec istniejącego Prawa oczyszczenie matki poprzez złożenie
ofiary, którą miał być baranek jednoroczny i młody gołąb lub synogarlica.
Jednak jako ludzie biedni mogli ofiarować tylko dwie synogarlice,
jedną na ofiarę całopalną, drugą na ofiarę przebłagalną. Ofiara była
skromna, lecz wystarczająca do wypełnienia Prawa, skierowanego do
narodu i mówiącego, że wszystko, co pierworodne z plonów i zwierząt,
a także pierworodny syn jest własnością Boga. Matka Jezusa i Jej
Boży Syn nie musieli stosować tego Prawa wobec siebie, ale z uwagi
na otaczający ich naród poddali się tradycji, aby nie wyróżniać się
spośród swego otoczenia.
Przy wejściu do świątyni spotkali starca, który wydawał
się oczekiwać na kogoś. Był to prorok Symeon. Wiedział on z objawienia
Ducha Świętego, że nie umrze do czasu, aż spotka i rozpozna oczekiwanego
przez wszystkich Mesjasza. Ten moment właśnie nadszedł. Symeon, widząc
niesione przez Rodziców małe Dziecko, rozpoznał w Nim Mesjasza Króla
i powiedział: "Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju,
według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, któreś
przygotował wobec wszystkich narodów: światło na oświecenie pogan
i chwałę Twego, Izraela" (Łk 2, 29-32). A widząc zdumienie Rodziców
Dziecka, dodał: "Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie
wielu w Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwiać się będą" (Łk 2,
34).
Symeon obwieszcza posłannictwo Jezusa jako zbawcy nie
tylko Izraela, lecz wszystkich narodów.
Nowy Testament utożsamia Chrystusa ze światłością, o
której prorokował Symeon. Symbolem tego światła stały się w V w.
jerozolimskie procesje ze świecami. Właśnie to światło i niesione
przez wiernych świece w Jerozolimie są fundamentem święta Matki Bożej
Gromnicznej kultywowanego z pietyzmem w Polsce. Wierzymy, że Matka
Chrystusa, którego symbolem jest świecąca się gromnica, odpędza mocą
Bożego Światła wszelkie zło od ludzkich sadyb.
"A światłość w ciemności świeci,
A ciemność nie może jej stłumić.
(...) Ono jest prawdziwą światłością,
Oświecającą każdego człowieka" (prolog Ewangelii św.
Jana w przekładzie Romana Brandstaettera).
Jezus to wielkie światło wszystkich, którzy za Nim idą.
To zbliżenie pozwala człowiekowi wejść w krąg Bożego światła, które
wraz z Jezusem przyszło do ludzi.
Luty to najkrótszy i często najzimniejszy miesiąc roku.
Jednak już od początku zostaje wypełniony Bożym światłem i ciepłem.
Drugi dzień tego miesiąca to właśnie święto Ofiarowania Pańskiego
w świątyni oraz dzień Matki Bożej Gromnicznej.
Do tych katolickich uroczystości i modlitw należy dołączyć,
nam może mniej znane, ale również wielbiące Boga - Jezusa i Jego
Matkę, są to: Spotkania Pańskie i Oczyszczenie Maryi Panny (święto
Świec). Dla każdego chrześcijanina jest to dzień szczególny, wypełniony
modlitwą będącą uwieńczeniem tego, co wydarzyło się dwa tysiące lat
temu. Zbieżność kilku uroczystości czyni ten dzień stosownym do tworzenia
wspólnoty ekumenicznej "Aby byli jedno i aby świat uwierzył" (por.
J 17, 21).
2 lutego to również Dzień Życia Konsekrowanego, a więc
życia poświęconego Bogu i służbie bliźnim przez bliźnich, którzy
swe życie ofiarowali tej wielkiej i pięknej sprawie. "Życie konsekrowane
Bogu charakteryzuje się publiczną profesją rad ewangelicznych: ubóstwa,
czystości i posłuszeństwa w trwałym stanie życia uznanym przez Kościół" (
Katechizm Kościoła Katolickiego 944), "Człowiek oddany umiłowanemu
nade wszystko Bogu, ofiarowany Mu już przez chrzest, w stanie życia
konsekrowanego bardziej wewnętrznie poświęca się służbie Bożej i
oddaje się dla dobra całego Kościoła" (KKK 945). Te dwa cytaty obrazują
istotę i wagę odpowiedzialności kapłanów i wszystkich innych ludzi
poświęconych tej wielkiej i chwalebnej służbie.
Pomóż w rozwoju naszego portalu