Reklama

Jubileusz 300-lecia Warszawskiej Pielgrzymki Pieszej

Wiedzą, po co idą

Gdyby drogi, po których poruszają się pielgrzymi, mogły mówić, byłaby to opowieść o cudach

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Jubileuszowa - 300. Warszawska Pielgrzymka Piesza wychodzi tradycyjnie ze stołecznego kościoła Świętego Ducha 6 sierpnia 2011 r. W ostatnich latach biorą w niej udział przede wszystkim mieszkańcy Warszawy i Mazowsza. Zazwyczaj uczestniczy w niej najliczniejsza grupa pątników spośród wszystkich pielgrzymek w kraju, mimo że z Warszawy wyrusza także kilka odrębnych pielgrzymek.
O. Albert Oksiędzki, kierownik Warszawskiej Pielgrzymki Pieszej, to weteran. Na Jasną Górę wędruje od 1980 r. Twierdzi, że tegoroczny jubileusz onieśmiela go. - To jest wydarzenie, które trwa nieprzerwanie od trzech wieków. Już ta sama ciągłość pokazuje, że jest w tym dzieło Pana Boga i my w tym dziele uczestniczymy - podkreśla o. Albert. - Wchodzimy w ślady tylu pokoleń pątników, którzy tę drogę przemierzali i fizycznie, i duchowo.
Gdyby drogi, po których poruszają się pielgrzymi, mogły mówić, byłaby to pieśń o cudach, zwraca uwagę o. Albert Oksiędzki. - Te 300 lat pielgrzymki to jest niezliczona ilość nawróceń, pogłębienia wiary i odnalezienia sensu życia dla tysięcy ludzi.
Przygotowania do tegorocznego jubileuszu trwały od dłuższego czasu, czego zewnętrznym znakiem są pamiątkowe ryngrafy Matki Bożej, które pątnicy uroczyście otrzymują w drodze. Przed dwoma laty był to brązowy ryngraf, w ub.r. - srebrny, a w tym roku będzie ryngraf złoty. Ale nie tylko on.
Do dziś na Jasnej Górze przechowywana jest srebrna tablica - wotum mieszkańców Warszawy, złożona przed 300 laty przez pierwszych pielgrzymów, z prośbą o oddalenie szalejącej dżumy. Tablica pokazuje postać Ducha Świętego, niżej wizerunek Madonny Jasnogórskiej i postacie świętych. Pod spodem wkomponowano makietę kościoła Świętego Ducha, modlących się wiernych i leżące zwłoki zadżumionych mieszczan. Ramkę napisów wieńczy u góry herb Bractwa Pięciorańskiego, inicjatora i pierwszego organizatora pielgrzymki: serce, dwie przebite dłonie i dwie stopy, a u dołu jako herb Warszawy leżąca Syrena z mieczem.
Tegoroczny jubileusz zostanie zaznaczony srebrną tablicą, która będzie umieszczona w kaplicy Matki Bożej na Jasnej Górze, jako wotum dziękczynne za te 300 lat. Stanie się tak na wzór zdarzeń i tablicy wotywnej sprzed trzech wieków.
Z warszawskiej pielgrzymki, jak pewnie z każdej innej, różni ludzie pamiętają co innego. Ale w ich wspomnieniach jest też dużo wspólnego. Szczególnie na temat trudów samego wędrowania, ale i nagłego wstępowania w pątnika nowych sił. Wielu pielgrzymów - szczególnie ci, którzy wędrują po raz pierwszy, po przejściu kolejnego dnia myślą, że następnego już nie będzie. Bolą nogi, stawy, coś strzyka w kręgosłupie. Są przekonani, że nie wstaną skoro świt i już nie pójdą. Pojadą do domu, nie będą musieli patrzeć, czy z nieba poleje się deszcz, czy - co gorsza - żar. A jednak nazajutrz zdaje im się, że wstępują w nich nowe siły, wstają i idą. Jak wynika ze wspomnień pątników, w wielu dokonuje się przemiana. Wszak pielgrzymka to nie tylko wędrowanie po drogach i bezdrożach: także wędrówka w głąb siebie.
Droga daje poczucie przeżywania wiary, która też przechodzi przez etapy i trudności. Wraz z drogą, zmęczeniem - uważa Grzegorz Górny, szef kwartalnika „Fronda”, współautor (razem z Januszem Rosikoniem) wydanego niedawno pamiątkowego albumu „300 lat wytrwałości…”, pielgrzym z lat 90. ub. wieku - człowiek zaczyna inaczej patrzeć na swoje życie. - Dociera do niego, iloma zbędnymi przedmiotami się otacza, iloma zbędnymi zaangażowaniami jest obrośnięte jego życie. Pozwala uzmysłowić sobie, co tak naprawdę jest istotne, najważniejsze - mówi Grzegorz Górny.

Reklama

Trzeba na pielgrzymce być

Jakub Jałowiczor po raz pierwszy poszedł na WPP jako młody chłopak, chcąc podziękować za zdanie do liceum. - Powiedziałem sobie, że jak zdam, to pójdę. I poszedłem - opowiada. Był chłonny, bardzo otwarty na to, o czym mówiło się w czasie pielgrzymkowych katechez. - Pamiętam np. doskonale jedną z katechez o przebaczeniu, zmartwychwstaniu. Słyszałem o tym dużo wcześniej, ale tym razem, w tych okolicznościach, w tej wspólnocie i tej atmosferze, jakby bardziej to do mnie docierało.
Wspomnienie przeżycia niemal olśnienia w momencie wejścia na Jasną Górę też jest na ogół wspólne dla pielgrzymujących. - Było uniesienie, nagle nogi przestały boleć, w jednej chwili przeszło zmęczenie - mówi warszawski menedżer, który jeszcze jako student dwukrotnie szedł w pielgrzymce w latach 90. - Wcześniej nie wierzyłem w takie rzeczy i pewnie wciąż bym nie wierzył, gdybym nie poszedł. Żeby to pojąć i w ogóle zrozumieć pielgrzymkę, trzeba na niej być.
- Gdy wchodzi się na Jasna Górę, czuje się uniesienie, ale nie jest to przeżycie emocjonalne, bardziej mistyczne - mówi Jakub Jałowiczor. - Odczuwa się też jakiś rodzaj satysfakcji, że się przeszło i doszło, po trudach, przetrzymało się zimno, wczesne wstawanie, chemiczne jedzenie itp. Było też w tym poczucie, że tam, na Jasnej Górze, jest się we właściwym miejscu. I że do takiego miejsca dążyło się przez te dziewięć dni.
Nie czuł, jak podkreśla, ulgi, że już się skończyła ta długa droga, raczej poczucie dobrze przeżytego czasu, tego, że nie był on zmarnowany. - Także radość, że się czegoś ważnego doświadczyło. Że nie było się na wakacjach z kumplami z popijaniem itd., co może byłoby przyjemne, ale jałowe - mówi. Po jednej z pielgrzymek pozostał mu kontakt z innymi uczestnikami, stali się sobie bliscy, wytworzyła się wspólnota.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

Pójdą duchowo

Tych, którzy z różnych przyczyn nie mogą pójść w pielgrzymce, warszawscy paulini zachęcają do udziału w pielgrzymce duchowej. Trwa jak WPP, przez dziewięć dni: od 6 do 14 sierpnia. Pielgrzymi duchowi łączą się duchowo z pielgrzymami na trasie i chociaż w części wypełniają praktyki religijne realizowane przez pątników pieszych. „Mamy nadzieję, że dzięki Twemu duchowemu pielgrzymowaniu, Bracie/Siostro, łatwiej pokonamy napotykane w drodze trudności i niewygody oraz lepiej zniesiemy wszystkie cierpienia na pielgrzymim szlaku” - apelują paulini do wiernych o udział w pielgrzymce duchowej.
Pielgrzymka duchowa odbywa się w kościele, ale i w domu. W kościele pw. Świętego Ducha (przy ul. Długiej, skąd co roku rozpoczyna się wędrowanie ku Częstochowie), z myślą o pielgrzymach duchowych, w czasie Mszy św. o godz. 17.00 przybliżane są treści konferencji (rozważań) realizowanych przez pielgrzymów pieszych. Po Mszy św. odbywa się nowenna w intencji pielgrzymów.
Pielgrzym duchowy deklaruje swój udział, zapisując się do grupy pielgrzymów duchowych WPP w punkcie informacyjnym przy kościele Świętego Ducha. Otrzymuje pamiątkowy znaczek grupy pielgrzymów duchowych oraz kartę pielgrzyma z trasą pielgrzymki, tak by mógł śledzić wędrowanie.

Co roku, od lat

Pielgrzymi będą szli 243 km, a na Jasną Górę dotrą 14 sierpnia. Tam odbędzie się uroczystość wręczenia nowej tablicy wotywnej i Msza św. sprawowana przez nuncjusza abp. Celestino Migliore. Dzień później pielgrzymi wezmą udział w uroczystościach z udziałem wszystkich pielgrzymek.
Z Warszawy pątnicy (jak oceniają organizatorzy, należy się spodziewać podobnej liczby uczestników, jak w ub.r.: 7-8, może 9 tys. uczestników, którzy przejdą całą trasę) pójdą w kilku kolumnach, w 26 grupach, zasadniczych, „15” młodzieżowych i „10” rodzinnych. Tradycyjnie będą szli także obcokrajowcy, m.in: Serbowie, Ukraińcy i Węgrzy, a także spora grupa rodaków z emigracji. Będą wśród nich tacy, którzy chodzą co roku, i to od wielu lat.
Już po zakończeniu wędrówki, we wrześniu, ci, którzy pójdą po raz 25. lub 50., otrzymają pamiątkowe dyplomy. Będzie ich, jak obliczają organizatorzy, 70-80. Absolutną rekordzistką (choć, jak zastrzegają organizatorzy, nie o rekordy na pielgrzymce chodzi) jest Władysława Bołożuk. W ubiegłym rok szła w pielgrzymce już po raz 63… Teraz pójdzie po raz 64.

2011-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Wielki Piątek zostawia nas nagle samych na środku drogi... Zapada cisza

Agnieszka Bugała

Te godziny, które dzieliły świat od śmierci do zmartwychwstania musiały być czasem niepojętego napięcia...

Święte Triduum to dni wielkiej Obecności i... Nieobecności Jezusa. Tajemnica Wielkiego Czwartku – z ustanowieniem Eucharystii i kapłaństwa – wciąga nas w przepastną ciszę Ciemnicy. Wielki Piątek, po straszliwej Męce Pana, zostawia nas nagle samych na środku drogi. Zapada cisza, która gęstnieje. Mrok, w którym nie ma Światła. Wielka Sobota – serce nabrzmiewa od strachu, oczekiwanie zadaje ból fizyczny. Wróci? Przyjdzie? Czy dobrze to wszystko zrozumieliśmy? Święte Triduum – dni, których nie można przegapić. Dni, które trzeba nasączyć modlitwą i trwaniem przy Jezusie.

CZYTAJ DALEJ

Dziś Wielki Czwartek – początek Triduum Paschalnego

[ TEMATY ]

Wielki Czwartek

Pio Si/pl.fotolia.com

Od Wielkiego Czwartku Kościół rozpoczyna uroczyste obchody Triduum Paschalnego, w czasie którego będzie wspominać mękę, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. W Wielki Czwartek liturgia uobecnia Ostatnią Wieczerzę, ustanowienie przez Jezusa Eucharystii oraz kapłaństwa służebnego.

Wielki Czwartek jest szczególnym świętem kapłanów. Rankiem, jeszcze przed wieczornym rozpoczęciem Triduum Paschalnego, ma miejsce szczególna Msza św. Co roku we wszystkich kościołach katedralnych biskup diecezjalny wraz z kapłanami (nierzadko z całej diecezji) odprawia Mszę św. Krzyżma. Poświęca się wówczas krzyżmo oraz oleje chorych i katechumenów. Przez cały rok służą one przy udzielaniu sakramentów chrztu, święceń kapłańskich, namaszczenia chorych, oraz konsekracji kościołów i ołtarzy. Namaszczenie krzyżem świętym oznacza przyjęcie daru Ducha Świętego.. Krzyżmo (inaczej chryzma, od gr. chrio, czyli namaszczać, chrisis, czyli namaszczenie) to jasny olej z oliwek, który jest zmieszany z ciemnym balsamem.

CZYTAJ DALEJ

W TVP1 premiera filmu dokumentalnego „Wojtyłowie. Drogi do świętości”

2024-03-29 11:11

[ TEMATY ]

film

TVP

„Wojtyłowie. Drogi do świętości” to dokument opowiadający historię rodziny, z której wywodzi się Karol Wojtyła. Prezentując sylwetki członków rodziny Wojtyłów film ukazuje, jak ważna jest rodzina. W dokumencie autorstwa Piotra Kota i Mileny Kindziuk wystąpili m.in. kard. Stanisław Dziwisz, Ewa Czaicka, Jan Wojtyła. Premiera - 30 marca o 10:35 w TVP1.

Dokument opowiada historię rodziny, z której wywodzi się wyjątkowy człowiek, wielki Papież i późniejszy święty. Prezentując sylwetki członków rodziny Wojtyłów film ukazuje, jak ważna jest rodzina. Głęboka więź powstaje dzięki zaufaniu i prawdzie, a wszystko zanurzone i przesycone jest miłością. Rodzina Wojtyłów uczy, że pozytywne związki i relacje kształtują całe nasze życie.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję