Aby znaleźć piękno życia

Na podst. KAI oprac. Anna Gliwa

Bądź na bieżąco!

Spotykać Boga i tworzyć głęboką więź z człowiekiem - to idea XIV Święta Młodych, które w dniach 17 - 19 maja br. odbyło się w Kazimierzu Dolnym. Trzydniowa impreza pod hasłem "Aby znaleźć piękno życia" zgromadziła młodzież Lubelszczyzny, głównie uczniów szkół średnich i studentów. Młodzi wspólnie modlili się, bawili, wędrowali i dyskutowali.

Tegoroczne Święto Młodych rozpoczęło Forum Młodzieży, zatytułowane " Na śmietniku cywilizacji". Jego uczestnicy spotkali się ze swoimi rówieśnikami, którzy doświadczają bądź doświadczyli swego rodzaju zapomnienia z powodu bezrobocia, biedy czy samotności. Była to próba zwrócenia uwagi na patologie towarzyszące postępowi, które spychają ludzi na margines kulturowych standardów. Inny aspekt młodości został ukazany podczas sobotniego spotkania pt. "Ogrody pełne dobra", prezentującego młodych ludzi, angażujących się na rzecz innych. Byli to uczniowie, członkowie organizacji, działający w różny sposób w swoich środowiskach. Młodzi wypowiadali się także przez sztukę - w sobotę wieczorem na dziedzińcu ruin zamku zaprezentowali swoje przesłanie w muzyce, słowie i obrazie.

Święto Młodych to oprócz wspólnych rozmów także modlitwa. W tym roku młodzi uczestniczyli w Drodze Krzyżowej, prowadzonej przez bp. Mieczysława Cisło, niosąc dębowe krzyże, które zastąpiły dotychczas stojące na Górze Trzech Krzyży. Krzyże stoją tam na pamiątkę ocalenia od zarazy. Pomysłodawcą wymiany kazimierskich krzyży, jednego z najbardziej charakterystycznych akcentów miasta, jest proboszcz parafii pw. św. Jana Chrzciciela - ks. kan. Tomasz Lewniewski. Liturgia pentekostalna z rozbudowaną symboliką znaków w wigilię Zesłania Ducha Świętego przeciągnęła się na całą noc i zakończyła niedzielną Eucharystią z przesłaniem abp. Józefa Życińskiego. W tym roku Święto Młodych miało także wymiar sportowy. W piątek odbyło się święto futbolu - Msza św. w intencji reprezentacji Polski w piłce nożnej, wyjeżdżającej na Mistrzostwa Świata do Korei i Japonii, a potem mecz pomiędzy reprezentacją Polski księży a oldboyami "Orłów" z Kazimierza. Dochód z meczu, który obserwowali m.in. Michał Listkiewicz, prezes PZPN i Kazimierz Górski, przeznaczony jest na dożywianie dzieci w Kazimierzu. W sobotę odbył się rajd trasą kazimierskich wąwozów, zakończony piknikiem i spotkaniem na temat papieskiej wizji młodości w dzień urodzin Papieża. Podczas Święta Młodych w Kazimierzu było międzynarodowo: przyjechała duża grupa młodych z Ukrainy i z Niemiec, z koncertem wystąpiła młodzieżowa orkiestra kameralna z Chile. O tym, jak budować nową kulturę życia, mówiła Gudrun Lang z Austrii, dyrektor European Youth Alliance, koalicji młodzieżowych organizacji broniących godności osoby.

Według organizatorów z Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży Święto Młodych wymyślił po prostu Duch Święty. Po raz pierwszy odbyło się w 1989 r. w Łęcznej dzięki staraniom koalicji: księża, katecheci i organista. Była to jedna z pierwszych tego typu imprez w Polsce i od tamtej pory odbywa się co roku przed uroczystością Zesłania Ducha Świętego. Oprócz Łęcznej Święto gościło w Garbowie, Chełmie, Świdniku, Dorohusku, Kraśniku, Nałęczowie, Puławach i Lublinie. Święto Młodych zawsze podejmowało aktualne problemy młodych i odwoływało się do myśli Jana Pawła II. Do tej pory tematyka dotyczyła m.in. dojrzałej miłości (1989), jedności (1990), nadziei (1993), Wymarzonej Europy Młodych (2000) i poszukiwania drogi życia (2002).

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2002-12-31 00:00

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Realizm duchowy św. Teresy od Dzieciątka Jezus

Niedziela Ogólnopolska 28/2005

O. Sergiusz Niziński OCD

[ TEMATY ]

święta

pl.wikipedia.org

Wielką zasługą św. Teresy jest powrót do ewangelicznego rozumienia miłości do Boga. Niewłaściwe rozumienie świętości popycha nas w stronę dwóch pokus. Pierwsza - sprowadza się do tego, iż kojarzymy świętość z nadzwyczajnymi przeżyciami. Druga - polega na tym, że pragniemy naśladować jakiegoś świętego, zapominając o tym, kim sami jesteśmy. Można do tego dołączyć jeszcze jedną pokusę - czekanie na szczególną okazję do kochania Boga. Ulegając tym pokusom, często usprawiedliwiamy swój brak dążenia do świętości szczególnie trudnymi okolicznościami, w których przyszło nam żyć, lub zbyt wielkimi - w naszym rozumieniu - normami, jakie należałoby spełnić, sądząc, iż świętość jest czymś innym aniżeli nauką wyrażoną w Ewangelii. Teresa nie znajdowała w sobie dość siły, aby iść drogą wielkich pokutników czy też drogą świętych pełniących wielkie czyny. Teresa odkrywa własną, w pełni ewangeliczną drogę do świętości. Jej pierwsze odkrycie dotyczy czasu: nie powinniśmy odsuwać naszego kochania Boga na jakąś nawet najbliższą przyszłość. Któraś z sióstr w klasztorze w Lisieux „oszczędzała” siły na męczeństwo, które notabene nigdy się nie spełniło. Dla Teresy moment kochania Boga jest tylko teraz. Ona nie zastanawia się nad przyszłością, gdyż może się czasami wydawać zbyt odległa lub zbyt trudna. Teraz jest jej ofiarowane i tylko w tym momencie ma możliwość kochania Boga. Przyszłość może nie nadejść. „Dobry Bóg chce, bym zdała się na Niego jak maleńkie dziecko, które martwi się o to, co z nim będzie jutro”. Czasami myśl o wielu podobnych zmaganiach w przyszłości nie pozwala nam teraz dać całego siebie. Zatem właśnie chwila obecna i tylko ta chwila się liczy. Łaska ofiarowania czegoś Bogu lub przezwyciężenia jakiejś pokusy jest mi dana teraz, na tę chwilę. W chwili wielkiego duchowego cierpienia Teresa pisze: „Cierpię tylko chwilę. Jedynie myśląc o przeszłości i o przyszłości, dochodzi się do zniechęcenia i rozpaczy”. Rozważanie, czy w przyszłości podołam podobnym wyzwaniom, jest brakiem zdania się na Boga, który mnie teraz wspomaga. „By kochać Cię, Panie, tę chwilę mam tylko, ten dzień dzisiejszy jedynie” - pisze Teresa. Jest to pierwsza cecha realizmu jej ducha - realizmu ewangelicznego, gdyż Chrystus mówi nieustannie o gotowości i czuwaniu. Ten, kto zaniedbuje teraźniejszość, nie czuwa, bo nie jest gotowy. Wkłada natomiast energię w marzenia, a nie w to, co teraz jest możliwe do spełnienia. Chrystus przychodzi z miłością teraz. To skoncentrowanie się na teraźniejszości pozwala Teresie dostrzec wszystkie możliwe okazje do kochania oraz wykorzystać je. Do tego jednak potrzebne jest spojrzenie nacechowane wiarą, iż ten moment jest darowany mi przez Boga, aby Go teraz, w tej sytuacji kochać. Nawet gdy sytuacja obecna jawi się w bardzo ciemnych barwach, Teresa nie traci nadziei. „Słowa Hioba: Nawet gdybyś mnie zabił, będę ufał Tobie, zachwycały mnie od dzieciństwa. Trzeba mi jednak było wiele czasu, aby dojść do takiego stopnia zawierzenia. Teraz do niego doszłam” - napisze dopiero pod koniec życia. Teresa poznaje, że wielkość czynu nie zależy od tego, co robimy, ale zależy od tego, ile w nim kochamy. „Nie mając wprawy w praktykowaniu wielkich cnót, przykładałam się w sposób szczególny do tych małych; lubiłam więc składać płaszcze pozostawione przez siostry i oddawać im przeróżne małe usługi, na jakie mnie było stać”. Jeśli spojrzeć na komentarz Chrystusa odnośnie do tych, którzy wrzucali pieniądze do skarbony w świątyni, to właśnie w tym kontekście możemy uchwycić zamysł Teresy. Nie jest ważne, ile wrzucimy do tej skarbony, bo uczynek na zewnątrz może wydawać się wielki, ale cała wartość uczynku zależy od tego, ile on nas kosztuje. Zatem należy przełamywać swoją wolę, gdyż to jest największą ofiarą. Przezwyciężając miłość własną, w całości oddajemy się Bogu. Były chwile, gdy Teresa chciała ofiarować Bogu jakieś fizyczne umartwienia. Taki rodzaj praktyk był w czasach Teresy dość powszechny. Jednak szybko się przekonała, że nie pozwala jej na to zdrowie. Było to dla niej bardzo ważne odkrycie, gdyż utwierdziło ją w przekonaniu, że nie trzeba wiele, aby się Bogu podobać. „Dane mi było również umiłowanie pokuty; nic jednak nie było mi dozwolone, by je zaspokoić. Jedyne umartwienia, na jakie się zgadzano, polegały na umartwianiu mojej miłości własnej, co zresztą było dla mnie bardziej pożyteczne niż umartwienia cielesne”. Teresa nie wymyślała sobie jakichś ofiar. Jej zadaniem było wykorzystanie tego, co życie jej przyniosło. Umiejętność docenienia chwili, odkrycia, że wszystko jest do ofiarowania - tego uczy nas Teresa. My sami albo narzekamy na trudny los i marnujemy okazję do ofiarowania czegoś trudnego Bogu, albo czynimy coś zewnętrznie dobrego, ale tylko z wygody, aby się komuś nie narazić lub dla uniknięcia wyrzutów sumienia. Intencja - to jest cały klucz Teresy do świętości. Jak wyznaje, w swoim życiu niczego Chrystusowi nie odmówiła, tzn. że widziała wszystkie okazje do czynienia dobra jako momenty wyznawania swojej miłości. Inną cechą, która przybliża ją do nas, jest naturalność jej modlitwy. Teresa od Dzieciątka Jezus, która jest córką duchową św. Teresy od Jezusa, jest jej przeciwieństwem odnośnie do szczególnych łask na modlitwie. Złożyła nawet z tych łask ofiarę, bo czuła, że w nich można szukać siebie. Jej życie modlitwy było często bardzo marne, gdyż zdarzało się jej zasypiać na modlitwie. Po przyjęciu Komunii św. zamiast rozmawiać z Bogiem, spała. Nie dlatego, że chciała, ale dlatego, że nie potrafiła inaczej. Ważny jest fakt, iż nie martwiła się za bardzo swoją nieumiejętnością modlenia się. Wierzyła, że i z takiej modlitwy Chrystus jest zadowolony, gdyż ona nie może Mu ofiarować nic więcej poza swoją słabością. Aby się przekonać, jak daleko lub jak blisko jesteśmy przyjmowania Ewangelii w całej jej głębi, zastanówmy się, jak podchodzimy do niechcianych prac, mniej wartościowych funkcji, momentów, gdy nie jesteśmy doceniani, a nawet oskarżani. Czy widzimy w tym okazję, aby to wszystko ofiarować Chrystusowi, czy też walczymy o to, aby postawić na swoim lub zwyczajnie zachować twarz? Jak postępujemy wobec osób, które są dla nas przykre? Czy je obgadujemy, czy też widzimy w tym okazję, aby im pomóc w drodze do Boga? Teresa powie, gdy nie może już przyjmować Komunii św. ze względu na zaawansowaną chorobę, że wszystko jest łaską. Czy każda trudna sytuacja, trudny człowiek jest dla mnie łaską?

CZYTAJ DALEJ

Papieska intencja na październik: o wzajemną współpracę różnych tradycji religijnych

2025-09-30 16:26

Dorota Abdelmoula-Viet
/KAI

PAP

Papież Leon XIV

„Módlmy się, aby wierzący różnych tradycji religijnych potrafili współdziałać w obronie i promowaniu pokoju, sprawiedliwości i braterstwa między ludźmi” - zachęca Papież Leon XIV w intencji modlitewnej na październik. Jest ona ogłoszona w czasie, gdy świat cierpi z powodu eskalacji konfliktów zbrojnych, ale też w perspektywie 60. rocznicy ogłoszenia deklaracji „Nostra aetate” Soboru Watykańskiego II.

Religie jako most i proroctwo

CZYTAJ DALEJ

Ingres abp. Andrzeja Przybylskiego do katedry Chrystusa Króla w Katowicach

2025-10-01 09:24

xrb
/KAI

[ TEMATY ]

ingres

Katowice

abp Andrzej Przybylski

Archiwum Bp. Andrzeja

W sobotę 4 października w katedrze Chrystusa Króla w Katowicach odbędzie się ingres abp. Andrzeja Przybylskiego. Ceremonia poprzedzona będzie kanonicznym objęciem urzędu w kurii metropolitalnej. Mszy świętej podczas ingresu przewodniczyć będzie nuncjusz apostolski w Polsce.

Kanoniczne objęcie urzędu przez abp. Andrzeja Przybylskiego w kurii metropolitalnej w Katowicach zaplanowano na godz. 9.00; nowy metropolita przedstawi kolegium konsultorów bullę nominacyjną podpisaną przez papieża Leona XIV, po czym kanclerz kurii sporządzi i odczyta protokół podpisany przez członków kolegium.

CZYTAJ DALEJ

Reklama