Zgodnie z myślą Kościoła, osoba jest nierozerwalnie związana ze społeczeństwem, w którym się rozwija. Stwarzając człowieka, Bóg umieścił go w porządku relacji, które pozwalają mu realizować swoją istotę. Do rozumu należy odkrywanie tego porządku, który my nazywamy porządkiem naturalnym. Prawami człowieka nie mogą być roszczenia sprzeczne z jego własną naturą. One z niej wypływają.
Jan Paweł II
(Z przemówienia do przewodniczących parlamentów Unii
Europejskiej - 23 września 2000 r.)
"Anioł Pański" z Papieżem
Reklama
24 września br. pod koniec Mszy św. sprawowanej na Placu św.
Piotra z okazji zamknięcia XX Międzynarodowego Kongresu Mariologiczno-Maryjnego
i obchodów Jubileuszu Sanktuariów, przed odmówieniem modlitwy Anioł
Pański Jan Paweł II zwrócił się do obecnych w następujących słowach:
"Przed zamknięciem dzisiejszych maryjnych obchodów jubileuszowych
pragnę skierować serdeczne podziękowanie do wszystkich Was, najdrożsi
Bracia i Siostry, przybyłych tutaj z całego świata. Wśród licznych
delegacji włoskich pozdrawiam zwłaszcza delegację Stowarzyszenia
Mariologicznego oraz delegacje sanktuariów, wśród których odznaczają
się reprezentacje Loreto i Pompei.
Szczególne pozdrowienie kieruję do mieszkańców Lecco:
do znacznej grupy obecnych tu pielgrzymów i tych, którzy słuchają
nas bezpośrednio z centralnego placu miasta. Dziękuję Wam za dary
ofiarowane na Kongres i za Wasz wielkoduszny wkład w odbudowę Narodowego
Sanktuarium w La Vang w Wietnamie.
Pozdrawiam wszystkich mówiących po francusku obecnych
na modlitwie Anioł Pański, zwłaszcza członków Międzynarodowego Kongresu
Maryjnego. Moją modlitwą obejmuję wiernych zgromadzonych w sanktuariach
maryjnych, by powierzyć się Matce Bożej, zwłaszcza w Lourdes, Banneux,
La Vang, Poponguine. Podzielam radość diecezji Puy-en-Veley, sławnego
miejsca pielgrzymek do Dziewicy Maryi, która będzie gościć najbliższy
Międzynarodowy Kongres Maryjny.
Z Placu św. Piotra obejmuję myślą sanktuaria maryjne
świata anglojęzycznego i serdecznie pozdrawiam wiernych zgromadzonych
w tych świętych miejscach dla uczczenia Matki Bożej. Wśród wielu
maryjnych miejsc pielgrzymkowych wymienię zwłaszcza: Walsingham w
Anglii, Knok w Irlandii, sanktuarium Niepokalanego Poczęcia w Waszyngtonie
w Stanach Zjednoczonych, Matki Bożej od Dobrej Podróży w Antipolo
na Filipinach, Velankanni w Indiach. Niechaj w tym Roku Jubileuszowym
wszyscy z nas mocniej odczują macierzyńską obecność i ochronę.
W myślach moich udaję się do sanktuariów maryjnych obszaru
języka niemieckiego. Myślę przy tym szczególnie o Altoatting i Kevelaer,
o Einsiedeln i Mariazell. W ramach moich podróży pasterskich w tych
miejscach łaski miałem możliwość modlitwy za sprawy Kościoła i świata.
Za wstawiennictwem Matki Bożej proszę Boga o obfite błogosławieństwo
dla Was.
W tym maryjnym dniu Wielkiego Jubileuszu pozdrawiam serdecznie
wiernych języka hiszpańskiego, którzy nawiedzają sanktuaria maryjne
na swojej ziemi. W sposób szczególny pamiętam o reprezentowanych
tutaj: Guadalupe w Meksyku, Lujan w Argentynie, Chiquinquira w Kolumbii,
Pilar w Hiszpanii, Merced w Ekwadorze, Monserrat w Hiszpanii, Matki
Boskiej od Aniołów w Kostaryce. Wszystkich Was oddaję w opiekę Dziewicy
Maryi.
Jest to dla mnie odpowiednia okazja, aby przypomnieć
sanktuaria Aparecida w Brazylii i Matki Boskiej Fatimskiej w Portugalii,
którego szczególną pamięć zachowuję, gdyż w tych latach pontyfikatu
znajduję się pod szczególną opieką Najświętszej Panny. Drodzy pielgrzymi
języka portugalskiego, którzy nawiedzacie te i inne sanktuaria maryjne,
zawsze módlcie się do Boga przez Maryję, Matkę naszego Zbawiciela
Jezusa Chrystusa.
Kończąc ten Międzynarodowy Kongres Maryjno-Mariologiczny,
pielgrzymuję myślą na Jasną Górę oraz do drogiej sercu Kalwarii i
wszystkich innych sanktuariów maryjnych w Polsce. Nawiedzam w duchu
sanktuarium SvataM Hora u PiMbrami w Czechach i Matki Boskiej Siedmiu
Boleści w Szasztynie na Słowacji; sanktuaria w Maria Bistrica w Chorwacji,
w Ostrej Bramie na Litwie, w łotewskiej Anglona, w Zarwanycia na
Ukrainie, a także sławną cerkiew w rosyjskim Kazaniu i inne miejsca
w Europie Środkowej i Wschodniej, uświęcone szczególną obecnością
Matki Bożej i modlitwą tych, którzy się do Niej uciekają. W dniu
Jubileuszu Sanktuariów w sposób szczególny pragnę być tam obecny,
by zawierzać Kościół i cały świat Jej Matczynej opiece.
Maryjo, Matko Chrystusa i Kościoła, módl się za nami!
Udając się myślą i sercem do sanktuariów w Mariapocs,
Mariagyud i Mariremete na Węgrzech, pozdrawiam Prezydenta Państwa
Węgierskiego i liczną delegację węgierską obecną dzisiaj na Placu
św. Piotra.
Najdrożsi, w tym klimacie żywego nabożeństwa maryjnego
odmówmy teraz razem modlitwę Anioł Pański. Matko Słowa Wcielonego,
pomagaj wszystkim w hojnej współpracy w dziele Odkupienia".
Ambasador Urugwaju u Ojca Świętego
25 września br. Papież Jan Paweł II przyjął ambasadora Urugwaju
przy Stolicy Apostolskiej - Julio Cesara Lupinacci, który przedstawił
listy uwierzytelniające.
W przemówieniu do przedstawiciela Urugwaju, Ojciec Święty
wezwał do budowy pokoju opartego na sprawiedliwej zgodzie społecznej.
Podkreślił też, że w najważniejszych kwestiach, takich jak podstawowe
prawa człowieka, solidarność międzyludzka czy też promowanie kultury
życia, istnieje zgodność poglądów i stanowisk między Stolicą Apostolską
a Urugwajem.
Papież przypomniał też zaangażowanie Kościoła w Urugwaju
w działalność wychowawczą i edukacyjną, służącą całemu społeczeństwu.
Wychowanie młodego pokolenia w oparciu o wartości moralne powinno
być wspólnym zadaniem Kościoła i państwa - stwierdził Ojciec Święty.
Spośród ok. 3,5-milionowej ludności Urugwaju, katolicy
stanowią 68% ludności, a protestanci - 2%. Szacuje się, że 31% określa
się jako bezwyznaniowcy i ateiści.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Audiencja dla przewodniczących parlamentów Unii Europejskiej
Reklama
"Prawami człowieka nie są roszczenia sprzeczne z naturą człowieka,
przeciwnie - one z niej wypływają" - powiedział Jan Paweł II podczas
audiencji, jakiej udzielił 23 września br. w Sali Klementyńskiej
Pałacu Apostolskiego przewodniczącym parlamentów krajów członkowskich
Unii Europejskiej. Nawiązując do tematu ich spotkania w tych dniach
w stolicy Włoch - a jest nim przyszła konstytucja Wspólnoty - Papież
wiele uwagi poświęcił sprawie dobra wspólnego, jego związku z prawami
człowieka i ich natury. Zaczął jednak od wyrażenia poparcia dla rozszerzenia
UE.
"W dobiegającym końca stuleciu - mówił - moi poprzednicy
i ja sam nie omieszkaliśmy wspierać realizacji wielkiego planu zbliżenia
i współpracy państw i narodów Europy. Wy, którzy stoicie na czele
zgromadzeń ustawodawczych Waszych narodów, jesteście świadkami ścisłej
zbieżności interesów Waszych krajów oraz szerszej wspólnoty, jaką
stanowi Europa".
Papież zgodził się, iż nadszedł czas opracowania syntezy
tego, co już osiągnięto, i zawarcia tego w strukturze zarazem uproszczonej
i energicznej. "Unia Europejska z pewnością znajdzie odpowiednią
formułę, która zadowoli dążenia jej obywateli i zapewni służbę dobru
wspólnemu" - dodał Jan Paweł II, przypominając, że w nauce społecznej
Kościoła dobro wspólne obejmuje wszystkie szczeble organizacji społecznej.
Nawiązując do dyskusji na temat przyszłej konstytucji
UE, Papież zauważył, że Wspólnota stanie w związku z tym wobec wyboru
systemu rządów, jaki zamierza przyjąć. "Kościół uważa, że system
rządów zależy od geniusza narodu, jego historii i jego pragnień.
Podkreśla jednak, że wszystkie systemy powinny mieć na celu służbę
dobru wspólnemu".
Jan Paweł II zwrócił następnie uwagę, że "do niepodlegających
przedawnieniu wymogów dobra wspólnego należy obrona praw człowieka". "W duchu otwarcia i uwagi na sugestie stowarzyszeń i obywateli
Unia Europejska podjęła się trudnego zadania opracowania ´Karty podstawowych
praw´ - przypomniał Ojciec Święty. - Już w 1950 r. kraje założyciele
rady Europy przyjęły konwencję obrony praw człowieka i podstawowych
swobód, a w 1961 r. Europejską Kartę Socjalną. Unia Europejska nie
może zapominać, że jest kolebką idei osoby i wolności i że idee te
wypływają z tego, że od dawna jest przeniknięta chrześcijaństwem".
Na zakończenie swego przemówienia Papież wyraził nadzieję,
że Unia Europejska zdoła wpisać na listę swych "najszczytniejszych
ideałów obronę życia, poszanowanie drugiego człowieka, wzajemną służbę
oraz braterstwo bez dyskryminacji". "Za każdym razem, gdy Europa
czerpie ze swych chrześcijańskich źródeł wielkie zasady światopoglądu,
wie, że może z pogodą patrzeć w przyszłość" - stwierdził Jan Paweł
II.
Kontakty Watykanu z władzami w Pekinie
20 września br. kard. Roger Etchegaray, jeden z najbliższych
współpracowników Jana Pawła II, zakończył tygodniową wizytę w Chinach.
Umożliwiła ona Stolicy Apostolskiej zapoczątkowanie dialogu na wysokim
szczeblu z Kościołem katolickim, podporządkowanym władzom komunistycznym.
Dokonało się to, pomimo napięć we wzajemnych stosunkach, w czasie
ostatnich miesięcy.
Ksiądz Kardynał spotkał się z członkami rządu oraz z
głównymi przedstawicielami tzw. Kościoła patriotycznego - podporządkowanego
władzom - który nie utrzymywał dotąd kontaktów ze Stolicą Apostolską
od 1958 r.
Oprócz dyskusji z biskupami "patriotycznymi" - Fu Tieshanem
z Pekinu i Aloysusem Jinem Luxianem z Szanghaju, jak również z przewodniczącym
Konferencji Episkopatu - bp. Liu Yuanshanem, spotkał się z dwoma
ważnymi członkami rządu: radcą stanu - Ismailem Amatem i dyrektorem
biura ds. religijnych - Ye Xiaowenem.
Watykański dostojnik odwiedził też seminarium w Sheshan,
40 km od Szanghaju, gdzie przemawiał do 80 kleryków, którzy mają
stać się księżmi w Kościele "patriotycznym".
W Chinach współistnieją dwa Kościoły. Tzw. Kościół patriotyczny,
podporządkowany władzom komunistycznym, liczy ok. 4 mln wiernych
i nie uznaje autorytetu Papieża. Kościół działający w podziemiu,
wierny Papieżowi i Stolicy Apostolskiej, liczy od 6 do 10 mln wiernych.
Wizyta Księdza Kardynała - który odwiedzał prywatnie
Pekin w 1980 i w 1993 r. - nigdy jednak na zaproszenie Kościoła "
patriotycznego" - pozostaje bez precedensu w historii napiętych stosunków
między Chinami a Stolicą Apostolską, które utrzymywały do tej pory
jedynie nieformalne stosunki.
Kwestia biskupów mianowanych bez zgody Papieża oraz prześladowanie
Kościoła podziemnego przez władze komunistyczne, pozostają głównymi
kwestiami spornymi pomiędzy Stolicą Apostolską a Chinami. Należy
do nich również utrzymywanie przez Watykan stosunków z Tajwanem,
uznawanym przez Pekin za część niepodzielnych Chin.
Tuż przed odlotem do Rzymu, kard. Etchegaray podkreślił,
że uznaje wizytę jako fakt pozytywny sam w sobie, stwierdzając zarazem,
że jego kontakty nie powinny być interpretowane jako "uznanie istniejących
struktur kościelnych" w Chinach.
Rząd chiński ze swej strony stawia dwa warunki normalizacji:
zerwanie przez Watykan stosunków z Tajwanem oraz "nie ingerowanie
w wewnętrzne sprawy Kościoła katolickiego w Chinach".
Narodowa Pielgrzymka Szwajcarów
25 września br. Jan Paweł II spotkał się w Watykanie z prawie
4 tys. pielgrzymów szwajcarskich, przybyłych do Rzymu w swej Jubileuszowej
Pielgrzymce Narodowej. Uczestnicy Szwajcarskiej Pielgrzymki Jubileuszowej
wzięli udział we Mszy św. odprawionej w Bazylice Watykańskiej, po
której odbyła się papieska audiencja.
Większość pielgrzymów pochodziła z dwóch diecezji: Sion
i Lugano. Inne diecezje szwajcarskie organizują swe jubileuszowe
pielgrzymki do Wiecznego Miasta w różnych terminach.
"Dzisiejszy ´Dzień Szwajcarów´ to dla mnie dogodna sposobność,
by wyrazić uznanie gwardzistom szwajcarskim. Dziękuję im za ich wierną
i troskliwą służbę, która właśnie w czasie Wielkiego Jubileuszu Roku
2000 wymaga szczególnego nakładu sił. Gwardia szwajcarska jest żywą
wizytówką Watykanu" - powiedział Jan Paweł II.
Ojciec Święty stwierdził, że Szwajcarzy mogą być dumni,
mając tak godnych przedstawicieli w domu Następcy Piotra. Pielgrzymów
wezwał do modlitwy, aby w ich kraju nigdy nie zabrakło młodych gotowych
oddać się do dyspozycji Papieżowi i Kościołowi.
"Zachęcam Was szczególnie, byście skierowali swój wysiłek
na formację moralną i duchową młodych. Macie pomóc im w dojrzewaniu
osobowym i przygotować ich, by byli rzetelnymi chrześcijanami, gotowymi
odpowiedzieć z radością na powołanie. Może to być - dla powołanych
przez Boga na tę drogę - poświęcenie się kapłaństwu czy życiu konsekrowanemu".
