Sługa Boży bp Jan Pietraszko urodził się 7 sierpnia 1911 r.
w Buczkowicach jako syn Józefa i Anny Migdał - rolników utrzymujących
rodzinę z niewielkiego gospodarstwa. Mającego niespełna trzy lata
Jana wraz z rodzeństwem wychowywał ojciec, albowiem matka zmarła.
Ojciec przyszłego biskupa zawarł powtórne małżeństwo z siostrą swej
pierwszej żony, matką chrzestną Jana - Marianną, która urodziła ośmioro
dzieci. Jan miał pięć sióstr i pięciu braci. Do szkoły podstawowej
uczęszczał w rodzinnej wiosce; w 1923 r. rozpoczął naukę w Gimnazjum
im. A. Asnyka w Białej Krakowskiej (obecnie Bielsko-Biała). Po maturze
w 1931 r. wstąpił do Książęco-Metropolitalnego Seminarium Duchownego
w Krakowie i rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu
Jagiellońskiego. Z rąk księcia abp. Adama Sapiehy otrzymał w 1936
r. święcenia kapłańskie.
Swą kapłańską drogę rozpoczął w Rabce jako wikariusz
parafii św. Marii Magdaleny (1936-38 i 1939-42), w Czarnym Dunajcu (
1942-43), w parafii Najświętszej Rodziny w Zakopanem (1944-46) i
w parafii św. Szczepana w Krakowie (1947). W latach 1938-39 i 1943-44
pełnił funkcję sekretarza abp. Adama Stefana Sapiehy. W 1947 r. został
kapelanem przy Komendzie Chorągwi Harcerek w Krakowie i katechetą
VII Państwowego Gimnazjum (obecnie V LO). Z parafii św. Szczepana
w Krakowie został powołany na stanowisko prefekta Wyższego Seminarium
Metropolitalnego. W 1948 r. powierzono mu duszpasterstwo akademickie
w kolegiacie św. Anny. Z kościołem i parafią, której proboszczem
został w 1957 r., związał całe swe kapłańskie życie. Na prośbę bp.
Karola Wojtyły, ówczesnego wikariusza kapitulnego, papież Jan XXIII
ustanowił go 23 listopada 1962 r. biskupem pomocniczym w Krakowie.
Konsekrował go 15 kwietnia 1963 r. na Wawelu Prymas Tysiąclecia -
kard. Stefan Wyszyński.
Niezależnie od normalnych czynności biskupich, począwszy
od 1966 r., bp Pietraszko troszczył się o budownictwo sakralne, a
od 1970 r. - także o sprawy personalne księży. Były to czasy represji
systemu komunistycznego i związanych z nimi obostrzeń tak w zakresie
budownictwa kościelnego, jak i tworzenia nowych parafii. Jako Ojciec
Soboru Watykańskiego II, z ogromną odwagą i mocą zaangażował się
w odnowę Kościoła, a zafascynowanie nim wpłynęło na profil jego pracy
w Archidiecezjalnej Komisji Liturgicznej (od 1969 r.), jak również
Komisji ds. Apostolstwa Świeckich (od 1975 r.) i Rady Kapłańskiej.
Jako jeden z nielicznych w Episkopacie, przez długie lata łączył
urząd biskupa z obowiązkami proboszcza, rezygnując z tej funkcji
25 czerwca 1984 r. Do końca życia służył wiernym posługą duszpasterską,
pozostając w parafii św. Anny. Zmarł w opinii świętości 2 marca 1988
r. i - zgodnie z życzeniem - został pochowany w podziemiach kolegiaty
św. Anny w Krakowie.
Bp J. Pietraszko był człowiekiem głębokiej wiary i żarliwej
modlitwy, gorliwym sługą Kościoła, znanym i cenionym wychowawcą wielu
pokoleń polskiej inteligencji. Przez świadectwo życia wywierał ogromny
wpływ na prezbiterium Kościoła krakowskiego. Przede wszystkim zasłynął
jako sługa i czciciel Eucharystii, spowiednik i kaznodzieja. "Obdarzył
go Bóg szczególną mądrością, darem szczególnego rozumienia słowa
Bożego oraz darem prostoty i głębi w jego przekazywaniu" - napisał
Jan Paweł II po jego śmierci.
Proces beatyfikacyjny Sługi Bożego rozpoczął kard. Franciszek
Macharski - arcybiskup metropolita krakowski 18 marca 1994 r. w kaplicy
Arcybiskupów Krakowskich. Został on zamknięty na etapie diecezjalnym
24 kwietnia 2001 r. w Kolegiacie Uniwersyteckiej św. Anny w Krakowie.
Następny etap procesu toczyć się będzie w Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych
w Watykanie. Módlmy się o rychłą beatyfikację Sługi Bożego.
Autor tekstu jest postulatorem sprawy beatyfikacji bp. Jana Pietraszki.
Pomóż w rozwoju naszego portalu