WACŁAW GRZYBOWSKI: - Czy może Pan powiedzieć coś o ludziach z najbliższego otoczenia Ojca Świętego, z którymi zetknął się Pan w czasie spotkań w Watykanie?

EUGENIUSZ MRÓZ: - Jan Paweł II postanowił nie być " więźniem Watykanu" i zerwał z osamotnieniem, z czym od wieków zmagali się papieże. Na codzienne Msze św. odprawiane przez Ojca Świętego w jego prywatnej kaplicy zapraszani są duchowni i świeccy, a modlitwa z Papieżem jest głębokim, niezapomnianym przeżyciem.
Dawniej papieże spożywali posiłki w samotności. Pierwszym papieżem, który przełamał ten zwyczaj, był Jan XXIII. Dziś nasz Papież zaprasza do stołu różne osoby i uważnie słucha tego, co mają mu do powiedzenia.
W otoczeniu Papieża jest tylko jeden ksiądz i jedna zakonnica. Pozostali to świeccy, tzw. famigliari del papa - domownicy Papieża. Towarzyszą Janowi Pawłowi II niemal na każdym kroku, podczas pracy i odpoczynku, a dzień rozpoczyna już o godz. 5.30.
Naszym "łącznikiem", jeszcze z krakowskich spotkań, jest osobisty sekretarz Ojca Świętego, - bp Stanisław Dziwisz najlepszy doradca i najwierniejszy przyjaciel Papieża.
Ksiądz Stanisław grał z ks. Karolem Wojtyłą w piłkę nożną, wędrował po Beskidach, Pieninach, jeździł na nartach w Tatrach, a potem we włoskich Alpach. Niestrudzenie towarzyszy Ojcu Świętemu w jego pielgrzymkach, audiencjach, wizytacjach, spotkaniach. 13 maja 1981 r., w czasie zamachu, ciężko ranny Papież osunął się w ramiona Księdza Stanisława, a w czasie pobytu Ojca Świętego w klinice Gemelli Ksiądz Stanisław towarzyszył mu przez cały czas. Don Stanislao - tak nazywany w Watykanie - taktowny, dowcipny, życzliwy, dzięki głębokiej wiedzy i wysokiej kulturze budzi respekt, powszechny szacunek i wielką sympatię. Jego skromność i oddanie przez lata służby sprawie Kościoła i pontyfikatu Jana Pawła II zjednały mu pełne uznanie. Zawsze ma swoje zdanie, z którym liczy się Papież. Obaj doskonale się rozumieją i są sobie bardzo bliscy.
Czasem na naszych koleżeńskich spotkaniach, mamy trochę żalu do Biskupa Stanisława. Podając laskę Ojcu Świętemu, daje tym samym znak, że pora kończyć. My zaś chcielibyśmy być z naszym wielkim Kolegą jak najdłużej, krzepić się jego dobrocią, ciepłem, pogawędzić, pośpiewać - łączy nas przecież taki ogrom wspomnień z lat młodości. Ale Ojciec Święty słucha swego przyjaciela.
Oprócz Biskupa Stanisława serdecznej gościny udziela nam o. Konrad Hejmo, dominikanin, dyrektor Ośrodka dla Pielgrzymów Polskich - "Corda Cordi". Ojciec Konrad jest wspaniałym organizatorem papieskich audiencji - generalnych i tych specjalnych. Jego biały habit jest znakiem rozpoznawczym dla polskich pielgrzymów, tak licznie przybywających podczas tego Pontyfikatu do Wiecznego Miasta.
Należy tu również wspomnieć o ceremoniarzu papieskim - bp. Piero Marinim, prefekcie Domu Papieskiego. Od początku lat osiemdziesiątych czuwa nad przebiegiem liturgii z udziałem Jana Pawła II podczas jego pielgrzymek zagranicznych i wizyt we włoskich parafiach. Ten człowiek o ujmującej powierzchowności, wysokiej kulturze, perfekcjonista cieszy się dużym uznaniem i sympatią.
Nasze spotkania w Polsce i w Italii utrwala "nadworny" fotograf Jana Pawła II - Arturo Mari, nasz dobry znajomy o typowo włoskiej aparycji. Zawsze i wszędzie jest tam, gdzie Papież. W albumie Święty Ojciec (Wyd. Biały Kruk, Kraków 2000) Arturo Mari stwierdził, że Jan Paweł II zmienił zupełnie jego życie. "Przede wszystkim dlatego, że dopiero od Niego nauczyłem się modlić - wyznaje. - To brzmi trochę nieprawdopodobnie, ale kto zna nas - rzymian - wie, że jesteśmy trochę powierzchowni w tym, co robimy, również w modlitwie. Jan Paweł II nauczył mnie, czym jest rozmowa z Bogiem, czym jest miłość do drugiego człowieka" - pisze Arturo Mari.

CDN.