Na zaproszenie ks. Piotra Brotonia, chrystusowca, duszpasterza polskich przesiedleńców w Jasnej Polanie i Zielonym Gaju, proboszcza parafii pw. Zesłania Ducha Świętego w Zielonym Gaju - spędziłem jeden miesiąc tegorocznych kleryckich wakacji w dalekim Kazachstanie. Pojechałem tam z moim zakonnym współbratem - klerykiem IV roku Wiktorem Ciszewskim, który stamtąd pochodzi.
Podróż koleją z Polski do Kazachstanu trwała w sumie trzy dni, podobnie powrotna. Przez okno jadącego pociągu poznawałem kolejne kraje na wschód od Bugu, mianowicie Białoruś, Rosję i Kazachstan. Dzięki uprzejmości i życzliwości ks. Piotra miałem okazję zobaczyć ogromną niwę jego duszpasterskiej pracy, czyli tereny jego parafii, a także tereny parafii sąsiednich.
Czas praktyki upływał mi na poznawaniu kraju i tamtych ludzi oraz pracy duszpasterskiej moich współbraci. Na pewno nie poznałem w całości ich duszpasterskiego trudu, mogłem ujrzeć jedynie jego cząstkę. Tam kapłan jest wszystkim; jego praca nie ogranicza się tylko do działalności czysto kościelnej. Tamtejszy duszpasterz niejednokrotnie jest oparciem dla ludności, jego obecność pomaga jej przezwyciężać piętrzące się trudności. Poznawałem również mieszkających tam Polaków, których okrutny los wysłał na daleki step, oraz ich potomków. Zachwyciła mnie ich otwartość i serdeczność. Zostałem przyjęty życzliwie, mimo iż sytuacja materialna tych ludzi nie przedstawia się optymistycznie.
Czas, jaki tam spędziłem, minął bardzo szybko i z pewnym trudem wybierałem się w podróż powrotną do Polski. Praktyka w dalekim Kazachstanie utwierdza mnie na drodze powołania, którą kroczę. Pokazała mi, jak wielkie są potrzeby duszpasterskie, jak wciąż aktualne są słowa kard. Augusta Hlonda: "Na wychodźstwie polskie dusze giną". Dlatego pragnę kontynuować formację w Towarzystwie Chrystusowym, aby móc w przyszłości poświęcić się polskim emigrantom jako zakonnik i kapłan.