Ujawniony pośrednik

W numerze z 15 miesiąca Tevet 5762 r. (30 grudnia 2001 r.) czołowego dziennika izraelskiego Haarec ukazał się artykuł Alufa Benna Pośrednik Sharona - Arie Genger. Opowiada w nim autor o amerykańskim biznesmenie i zarazem bliskim współpracowniku premiera Ariela Sharona, Arie Gengerze. Działa on energicznie, choć w ukryciu, jako łącznik między premierem Izraela a wyższymi "piętrami" administracji Stanów Zjednoczonych. Obydwie strony posługują się Gengerem w załatwianiu szczególnie delikatnych spraw poza zwykłymi kanałami dyplomatycznymi. Ten "prywatny kanał" działał np. ostatnio w czasie chrześcijańskich świąt Bożego Narodzenia, gdy amerykański sekretarz stanu Colin Powell telefonował do Gengera z prośbą o wpłynięcie na premiera Sharona, aby ten pozwolił przywódcy Autonomii Palestyńskiej Jaserowi Arafatowi na uczestnictwo w Pasterce w Betlejem (interwencja ta nie przyniosła oczekiwanego skutku - J.W.S.). Administracja USA nie chciała występować w tej sprawie oficjalnie wobec Sharona; równocześnie rząd amerykański odrzucił prośbę Arafata o osobistą interwencję prezydenta Busha w tej sprawie.
Niedawno premier Sharon w wywiadzie dla prasy ujawnił, że przed swoją ostatnią wizytą w Waszyngtonie przekazał swoje plany polityczne Bushowi przez specjalnego pośrednika. Jego nazwiska nie podał, ale panuje przekonanie, że pośrednikiem tym był A. Genger. Autor artykułu przypomina, że poprzedni premier Izraela, Jehudi Barak, też posługiwał się w podobnych sytuacjach pośrednikiem. Był nim prezes Konferencji Prezesów Większych Amerykańskich Organizacji Żydowskich ( Major American Jewish Organizations) - Mort Zuckerman.
A. Genger ma 56 lat, urodził się w Izraelu i po odbyciu tam służby wojskowej przeniósł się do Stanów Zjednoczonych. Mieszka obecnie w Nowym Jorku, ale jest równocześnie posiadaczem tzw. kontrolnych pakietów akcji dużych firm izraelskich, jak np. "Haifa Chemicals" . W USA jest szefem przedsiębiorstwa "Trans-Resources Incorporated" .

Jak będzie działać euro?

W pierwszym dniu po wprowadzeniu w dwunastu krajach Unii Europejskiej nowej wspólnej waluty - euro w konserwatywno-liberalnym dzienniku niemieckim Frankfurter Allgemeine Zeitung z 2 stycznia ukazał się artykuł Juargena Jeske pt. Spoglądając naprzód w nową erę. Na tle optymistycznych wypowiedzi osobistości oficjalnych artykuł ten wyróżnia się chłodną rzeczowością. Autor pisze, że gdy Niemcy jednoczyły się przed dwunastoma laty, wówczas mieszkańcy wschodniej ich części wyobrażali sobie, że następnego dnia obudzą się w krainie cudu gospodarczego. Dziś nikt nie żywi podobnych złudzeń wobec wprowadzenia wspólnej waluty europejskiej - euro.
Obszar jej obowiązywania, nazywany "Eurolandem", nie jest krainą marzeń, lecz rzeczywistością stworzoną przez polityków, składającą się z różniących się od siebie organizmów gospodarczych poszczególnych krajów. Różnią się także między sobą ich interesy polityczne. Rynki europejskie ciągle nie są wystarczająco elastyczne. Istnieją też wątpliwości, czy w "Eurolandzie" uda się utrzymać wystarczającą dyscyplinę finansową, potrzebną dla powodzenia rozpoczętego już nieodwołalnie przedsięwzięcia.
Na razie zaufanie do nowej waluty wydaje się wzrastać. Pewne wydaje się to, że po wcześniejszym zniesieniu kontroli granicznych uczyniony został kolejny krok w stronę zjednoczenia Europy. Znaczenie euro - pisze autor - rozciąga się jednak również na kraje środkowoeuropejskie przygotowujące się do wejścia do Unii Europejskiej. W nich euro będzie się stawało stopniowo rodzajem waluty równoległej do krajowej. Także w krajach Europy Wschodniej euro uzyska większe znaczenie niż miała je tam dotąd marka niemiecka.
Dzisiejsza wspólna waluta połączyła ze sobą kraje, które były przeciwnikami w wojnach światowych. Niemcy płacą rezygnacją ze swej waluty narodowej za zjednoczenie państwowe, na które zgodziły się państwa europejskie, do niedawna mu przeciwne. Euro - powiada J. Jeske - jest zatem czymś więcej niż tylko zwykłą walutą. Stanowi ważny czynnik postępującej integracji europejskiej. Odegra tę swoją rolę pod warunkiem utrzymania stabilności monetarnej i dyscypliny finansowej w poszczególnych krajach.