Niedawno na polskim rynku fonograficznym ukazała się płyta zawierająca nagrania zachowanych utworów z Warszawskiej Tabulatury Organowej - zabytku dawnej polskiej muzyki organowej.
Kilka słów o samym zbiorze. Pierwotny sens terminu "tabulatura" pochodzi od łacińskiego słowa tabula, oznaczającego stronę, tablicę lub kartę, i oznacza pewien sposób zapisu utworu muzycznego, polegający na umieszczeniu na tej samej stronie wszystkich głosów wielogłosowej kompozycji. Z terenu Polski zachowało się kilka cennych zbiorów tego typu, potwierdzających bardzo wysoki poziom polskiej kultury muzycznej na tle ówczesnej Europy. Są to m.in. Tabulatura Jana z Lublina, Tabulatura z klasztoru św. Ducha w Krakowie, Tabulatura Łowicka, Tabulatura Gdańska, zwana też Oliwską, Tabulatura Pelplińska.
Nagrana na niniejszej płycie Tabulatura Warszawska, znana również pod nazwą Warszawskiej Tabulatury Organowej, jest anonimowym, rękopiśmiennym zbiorem utworów na instrumenty klawiszowe. Cechy stylistyczne tychże utworów świadczą o tym, że powstały one na przestrzeni wieku XVII. Spisane zostały w takiej formie najprawdopodobniej w jego drugiej połowie. Odkrycie Tabulatury zawdzięczamy zasłużonemu dla kultury polskiej muzykologowi Aleksandrowi Polińskiemu (1845-1916). Znalazł on ów manuskrypt ponoć u jakiegoś wiejskiego organisty na Mazowszu - w stercie śmieci pod piecem.
Płyta zawiera wybór utworów, na który składają się kompozycje instrumentalne - toccaty, canzony, preludia, preambula, fugi, a także krótkie preludia oparte na motywach polskich pieśni kościelnych, m.in. dawnych kolęd - Nuż my dziś chrześcijanie, Narodził się Syn Boży, a także pieśni wielkanocnych, m.in.: Wesoły nam dzień dziś nastał i Przez Twoje święte zmartwychwstanie.
Nagrania fragmentów Warszawskiej Tabulatury Organowej podjął się wybitny polski organista - Sebastian Adamczyk, absolwent warszawskiej Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina oraz słynnej Schola Cantorum Basiliensis w Szwajcarii, artysta wszechstronny - zajmujący się nie tylko grą na organach, ale także na klawesynie i historycznych instrumentach klawiszowych, takich jak wirginał i klawikord. Niniejsza płyta - obok dzieł nagranych na zabytkowych organach w kościele w Bolimowie - zawiera właśnie kompozycje wykonywane na wirginale.
Płyta ma nie tylko wartość artystyczną, ale przede wszystkim należy podkreślić jej walor dokumentacyjny. Jest bowiem pierwszym tak obszernym nagraniem Tabulatury Warszawskiej. Album wydało warszawskie Wydawnictwo Muzyczne Acte Préalable (AP 0070).