Reklama

Prosto i jasno

Myśleć i służyć dla dobra Polski

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Ucichł już zgiełk kampanii wyborczej, posprzątano nieco na ulicach, teraz lokalni zwycięzcy muszą udowodnić, że potrafią rządzić. W niektórych miastach, gminach i sejmikach nie zawiązano jeszcze większościowych koalicji do rad, ale już wiadomo, że wielu zwycięzców z prawicy czeka trudne zadanie: będą musieli rządzić w niekorzystnym układzie sił, ale miejmy nadzieję, że przekują sukces na dobre rozwiązania dla swoich społeczności, a pośrednio dla całego kraju. Należy im życzyć dobrych pomysłów i decyzji, korzystnych dla drobnych i średnich polskich przedsiębiorstw, postawienia na budownictwo, wsłuchania się w głos tych, którzy z trudem wiążą koniec z końcem. A przede wszystkim, aby zawsze kierowali się uczciwością, kompetencją i rzeczowością. Życzmy im, aby utworzyli sprawne zaplecze do rządzenia, aby nie zapomnieli, że wygrywa się razem i rządzi się razem. Przegrali i przegrywają zawsze ci, którzy liczą tylko na siebie. Wygrywają natomiast ci, którzy potrafią się jednoczyć i działać razem.
Jak będą rządzić? - to pytanie jest teraz zasadnicze. Przede wszystkim powinni pomóc rozwiązać sprawy ludzkie i gospodarcze. Wtorkowa wielotysięczna manifestacja górników, hutników i kolejarzy w Katowicach w obronie miejsc pracy, do której nie wyszedł na spotkanie SLD-owski wojewoda, jest ostatnim sygnałem od zrozpaczonych ludzi, którzy nie mogą już tak dłużej żyć. Likwidacja kolejnych kopalń i zwalnianie ludzi nie jest dobrym rozwiązaniem. Mała liczba kopalń wcale nie poprawi ich rentowności - a o taki efekt chodzi rządowi. Dlatego w dziewięciu kopalniach górnicy rozpoczęli już strajk głodowy, a górnicza "Solidarność" grozi strajkiem generalnym. Szykują się również protesty oszukanych podwyżkami nauczycieli, trwa głodówka pielęgniarek we Wrocławiu, powoli kona tysiące gospodarstw rolnych - to tylko niektóre problemy, którymi de facto nikt nie chce się zająć. Rząd zapatrzony w Unię Europejską jakby nie dostrzegał już ani bezrobocia, ani biedy. Tymczasem dzisiaj coraz ostrzej widać wszystkie błędy tzw. transformacji gospodarczej. Kiedy w latach 90. prywatyzowano przedsiębiorstwa państwowe, przekształcając je w jednoosobowe spółki skarbu państwa, nikt nie spodziewał się, że wkrótce większość z nich zostanie albo zlikwidowana z powodu złej kondycji ekonomiczno-finansowej, albo sprzedana za półdarmo. Rzekomo tylko wyniki ekonomiczne powinny decydować o istnieniu jakiegoś przedsiębiorstwa. Kto jednak wówczas mógł osiągnąć korzystne wyniki finansowe, skoro szalała inflacja, a kredyty pochłaniały wszelkie zyski? Dlatego proces restrukturyzacji był bardzo często jedynie likwidowaniem pojawiających się problemów, a nie myśleniem o dobru Polski. Tak samo powstanie Narodowych Funduszy Inwestycyjnych (NFI), powołanych przez min. Kaczmarka, zamiast rozwinąć polskie przedsiębiorstwa, pozwoliło wzbogacić się nieuczciwie jednostkom i w efekcie doprowadziło do plajty tysiące dobrych zakładów. Spółki pracownicze prawie w ogóle nie powstawały, choć w wielu miejscach miały akceptację załogi. Najmniej efektywną formą były spółki powstałe w wyniku bankowego postępowania ugodowego (BPU).
Generalnie więc - istniała przed 10 laty potrzeba ograniczenia zatrudnienia, obniżenia kosztów produkcji, podniesienia wydajności pracy, zakupu nowoczesnych technologii itd., ale dokonało się to wszystko z lekceważeniem podstawowych praw gospodarki, przy szerokim otwarciu granic, wprowadzeniu na rynek tańszej, dotowanej produkcji z Zachodu, zwolnieniach podatkowych dla obcego kapitału... W tej sytuacji rentowność polskich zakładów zaczęła się błyskawicznie obniżać. Z powodu sprzedaży banków wiele zakładów straciło płynność finansową i zadłużyło się w komercyjnych bankach. Jednym słowem, nie kierowano się w tym wszystkim dobrem Polski.
A kto dzisiaj kieruje się dobrem Polski? W warunkach dostosowywania się we wszystkim do wymagań Unii Europejskiej następuje podporządkowywanie norm prawa krajowego traktatom unijnym. Jeszcze nie jesteśmy w UE, a już Europejski Trybunał Sprawiedliwości w Strasburgu wyrokuje na niekorzyść naszego narodu i państwa. To jest najbardziej jaskrawy przykład stopniowej utraty suwerenności. Przyjdą przecież poważniejsze zrzeczenia się przez Polskę na rzecz społeczności międzynarodowej innych ważnych atrybutów suwerenności. W zbiurokratyzowanej UE obserwujemy wprost bezmyślne regulacje prawne, dążące do objęcia wszelkich aspektów życia i gospodarki. Tworzy się prawa dla psów czy kotów, nietrudno więc sobie wyobrazić, że skończy się to jeszcze większą kontrolą ludzi, niż było to w socjalizmie i komunizmie. Czeka nas zwiększenie uprawnień państwa nad rodziną, rzekomo po to, aby zwalczać patologie. Tworzona jest elektroniczna identyfikacja osób, powstaje międzynarodowa baza danych o wszystkich i wszystkim, co doprowadzi do totalitarnych manipulacji.
Aby Polska pozostała suwerenna i mocna, powinna być silna ludnościowo i gospodarczo, musi mieć odpowiedni potencjał obronny, naukowy i kulturalny. Musi mieć moralnych i wartościowych przywódców. Tymczasem świat dzisiaj odrzuca to, co wielkie i szlachetne, a czyjaś moralność i uczciwość jest uznawana za obłudę. Moralne staje się to, co mi służy. Celem nie jest dobro powszechne, ale moja przyszłość. Z powodu błędów zawinionych przez rządzących, w naszym społeczeństwie zauważa się już duchową pustkę, niezadowolenie z wszystkiego, albo jakieś idealistyczne, nierealne żądania. Służyć dobru Polski to również pokonać te wewnętrzne sprzeczności w nas samych.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2002-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Szkaplerz „kołem ratunkowym”

Szkaplerz to najpopularniejsza obok Różańca świętego forma pobożności maryjnej. Historia szkaplerza sięga góry Karmel w Ziemi Świętej, kiedy to duchowi synowie proroka Eliasza prowadzili tam życie modlitewne. Było to w XII wieku. Z powodu prześladowań ze strony Saracenów bracia Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel przenieśli się do Europy i dali początek zakonowi zwanemu karmelitańskim. W południowej Anglii w Cambridge mieszkał pewien bogobojny człowiek - Szymon Stock, generał zakonu, który dostrzegając grożące zakonowi niebezpieczeństwa, modlił się gorliwie i błagał Maryję, Najświętszą Dziewicę, o pomoc. Pewnej nocy, z 15 na 16 lipca 1251 r., ukazała mu się Najświętsza Panienka w otoczeniu aniołów. Szymon otrzymał od Maryi brązowy szkaplerz i usłyszał słowa: „Przyjmij, Synu najmilszy, szkaplerz Twego zakonu jako znak mego braterstwa, przywilej dla Ciebie i wszystkich karmelitów. Kto w nim umrze, nie zazna ognia piekielnego. Oto znak zbawienia, ratunek w niebezpieczeństwach, przymierze pokoju i wiecznego zobowiązania”. Od tamtej pory karmelici noszą szkaplerz, czyli dwa prostokątne skrawki wełnianego sukna z naszytymi wyobrażeniami Matki Bożej Szkaplerznej i Najświętszego Serca Pana Jezusa, połączone tasiemkami. Słowo „szkaplerz” pochodzi od łacińskiego słowa „scapulae” (plecy, barki) i oznacza szatę, która okrywa plecy i piersi. Papież Pius X w 1910 r. zezwolił na zastąpienie szkaplerza medalikiem szkaplerznym. Do wielkiej Rodziny Karmelitańskiej chcieli przynależeć wielcy tego świata - królowie, książęta, możnowładcy, ale i zwykli, prości ludzie. Dzięki papieżowi Janowi XXII - temu samemu, który wprowadził święto Trójcy Świętej i wyraził zgodę na koronację Władysława Łokietka - szkaplerz stał się powszechny. Papież miał objawienia. Matka Boża przyrzekła szczególne łaski noszącym pobożnie szkaplerz karmelitański. A Ojciec Święty ogłosił te łaski światu chrześcijańskiemu bullą „Sabbatina” z dnia 3 marca 1322 r. Bulla mówiła o tzw. przywileju sobotnim. Szczególne prawo do pomocy ze strony Maryi w życiu, śmierci i po śmierci mają ci, którzy noszą szkaplerz. Jest to niejako suknia Maryi, czyli znak i nieomylne zapewnienie macierzyńskiej opieki Matki Bożej. Kto nosi szkaplerz karmelitański, ten otrzymuje obietnicę, że dusza jego wkrótce po śmierci będzie wyzwolona z czyśćca. Stanie się to w pierwszą sobotę miesiąca po śmierci. Oczywiście, pod warunkiem, że ta osoba nosiła szkaplerz w należytym duchu i żyła prawdziwie po chrześcijańsku, zachowała czystość według stanu i modliła się modlitwą Kościoła. Jan Paweł II pisał do przełożonych generalnych Zakonu Braci NMP z Góry Karmel i Zakonu Braci Bosych NMP z Góry Karmel, że w znaku szkaplerza zawiera się sugestywna synteza maryjnej duchowości, która ożywia pobożność ludzi wierzących, pobudzając ich wrażliwość na pełną miłości obecność Maryi Panny Matki w ich życiu. „Szkaplerz w istocie jest «habitem» - podkreślał Ojciec Święty. - Ten, kto go przyjmuje, zostaje włączony lub stowarzyszony w mniej lub więcej ścisłym stopniu z zakonem Karmelu, poświęconym służbie Matki Najświętszej dla dobra całego Kościoła. Ten, kto przywdziewa szkaplerz, zostaje wprowadzony do ziemi Karmelu, aby «spożywać jej owoce i jej zasoby» (por. Jr 2, 7) oraz doświadczać słodkiej i macierzyńskiej obecności Maryi w codziennym trudzie, by wewnętrznie się przyoblekać w Jezusa Chrystusa i ukazywać Jego życie w samym sobie dla dobra Kościoła i całej ludzkości” (por. Formuła nałożenia szkaplerza). Papież Polak od wczesnych lat młodości nosił ten znak Maryi. I zawsze zaznaczał, jak ważny w jego życiu był czas, gdy uczęszczał do kościoła na Górce (Karmelitów) w Wadowicach. Szkaplerz przyjęty z rąk o. Sylwestra nosił do końca życia. (Szkaplerz św. Jana Pawła II znajduje się w klasztorze Karmelitów w Wadowicach.) W orędziu z okazji jubileuszu 750-lecia szkaplerza karmelitańskiego pisał, że szkaplerz „staje się znakiem przymierza i wzajemnej komunii między Maryją i wiernymi, a w rezultacie konkretnym sposobem zrozumienia słów Jezusa na krzyżu do Jana, któremu powierzył swą Matkę i naszą duchową Matkę”. Matka Boża, kończąc swe objawienia w Lourdes i w Fatimie, ukazała się w szatach karmelitańskich jako Matka Boża Szkaplerzna. Wszystkie osoby noszące szkaplerz karmelitański mają udział w duchowych dobrach zakonu karmelitańskiego. Ten, kto go przyjmuje, zostaje na mocy jego przyjęcia związany mniej lub bardziej ściśle z zakonem karmelitańskim. Rodzinę Karmelu tworzą następujące kręgi osób: zakonnicy i zakonnice, Karmelitańskie Instytuty Życia Konsekrowanego, Świecki Zakon Karmelitów Bosych (dawniej zwany Trzecim Zakonem), Bractwa Szkaplerzne (erygowane), osoby, które przyjęły szkaplerz i żyją jego duchowością w różnych formach zrzeszania się (wspólnoty lub grupy szkaplerzne) oraz osoby, które przyjęły szkaplerz i żyją jego duchowością, ale bez żadnej formy zrzeszania się. Do obowiązków należących do Bractwa Szkaplerznego należy: przyjąć szkaplerz karmelitański z rąk kapłana; wpisać się do księgi Bractwa Szkaplerznego; w dzień i w nocy nosić na sobie szkaplerz; odmawiać codziennie modlitwę zaznaczoną w dniu przyjęcia do Bractwa; naśladować cnoty Matki Najświętszej i szerzyć Jej cześć. Modlitwa do Matki Bożej Szkaplerznej O najwspanialsza Królowo nieba i ziemi! Orędowniczko Szkaplerza świętego! Matko Boga! Oto ja, Twoje dziecko, wznoszę do Ciebie błagalne ręce i z głębi serca wołam do Ciebie: Królowo Szkaplerza, ratuj mnie, bo w Tobie cała moja nadzieja. Jeśli Ty mnie nie wysłuchasz, do kogóż mam się udać? Wiem, o dobra Matko, że Serce Twoje wzruszy się moim błaganiem i wysłuchasz mnie w moich potrzebach, gdyż Wszechmoc Boża spoczywa w Twoich rękach, a użyć jej możesz według upodobania. Od wieków tak czczona, najszlachetniejsza Pocieszycielko utrapionych, powstań i swą potężną mocą rozprosz cierpienie, ulecz, uspokój mą zbolałą duszę, o Matko pełna litości! Ja wdzięcznym sercem wielbić Cię będę aż do śmierci. Na twoją chwałę w Szkaplerzu świętym żyć i umierać pragnę. Amen.
CZYTAJ DALEJ

Sercem widzi się lepiej

Rozważanie do Ewangelii Mt 11, 25-27

Czytania liturgiczne na 16 lipca 2025;
CZYTAJ DALEJ

Bp Robert Chrząszcz podczas Dnia Jubileuszowego w Czernej: Szkaplerz to habit Maryi

2025-07-16 18:04

[ TEMATY ]

szkaplerz

Czerna

Biuro Prasowe Archidiecezji Krakowskiej

- Szkaplerz to nie jest magiczny płaszczyk. Szkaplerz to habit Maryi. To Jej płaszcz matczynej miłości. To zaproszenie do życia w ciszy, w rozważaniu słowa, w miłości - mówił bp Robert Chrząszcz podczas odpustu i Dnia Jubileuszowego w Sanktuarium Matki Bożej Szkaplerznej w Czernej.

– Odmawiając piękną i starożytną antyfonę „Pod Twoją obronę”, nie zawsze mamy świadomość, że z naszych ust dobywa się jedna z najstarszych modlitw do Matki Bożej. Kościół zwraca się w niej do Maryi, jako do orędowniczki w naszych codziennych sprawach i obrońcy wiary zaszczepionej przez Boga w naszych sercach. W Roku Jubileuszowym, ustanowionym przez papieża Franciszka, jesteśmy zaproszeni do ponownego odkrywania -razem z Matką Bożą – piękna ufności i nadziei – powiedział na początku uroczystości, przeor klasztoru Karmelitów Bosych w Czernej o. Kazimierz Franczak OCD i powitał zebranych.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję