26 czerwca 2002 r. 25-lecie kapłaństwa obchodził ks. Jerzy Olszewski, proboszcz parafii Matki Bożej Częstochowskiej w Nurcu Stacji. Święcenia kapłańskie przyjął z rąk bp. Władysława Jędruszuka w parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Brańsku w dniu 26 czerwca 1977 r. Podczas sprawowanej Mszy św. przez Dostojnego Jubilata, homilię okolicznościową podobnie jak przed 25 laty - w dniu prymicji wygłosił ks. inf. Eugeniusz Borowski, wikariusz generalny w Drohiczynie.

Ks. Jerzy Olszewski, s. Jana i Scholastyki urodził się 30 kwietnia 1948 r. w Bielsku Podlaskim. Po ukończeniu Szkoły Podstawowej i Zasadniczej Szkoły Zawodowej w Szczuczynie podjął pracę w Państwowym Ośrodku Maszynowym w Bielsku Podlaskim a następnie w Rejonowym Urzędzie Telekomunikacyjnym. Po ukończeniu Technikum Mechanizacji Rolnictwa w Supraślu wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Drohiczynie. Po święceniach przez okres dwóch lat był wikariuszem w Klichach, następnie w Śledzianowie i Pobikrach. W latach 1983-1992 był proboszczem w Tokarach, a przez następne pięć lat był najpierw rektorem kościoła w Szmurłach, a potem proboszczem. Od 7 sierpnia 1997 r. jest proboszczem w Nurcu Stacji.

Z okazji jubileuszu ks. J. Olszewski na pamiątkowym obrazku umieścił słowa z 1 Listu św. Pawła do Koryntian: "Tak niechaj każdy myśli o nas jako o sługach Chrystusowych i szafarzach tajemnic Bożych" (1 Kor. 4,1).

Ks. Jerzy Olszewski już jako wikariusz dostrzegł potrzebę budowy obiektów sakralnych, aby w ten sposób przybliżyć wiernym drogę do Boga.

Prace budowlane rozpoczął od przeniesienia kapliczki przydrożnej w Stadnikach w parafii Ostrożany. Pierwszy kościół wraz z plebanią i cmentarzem grzebalnym wybudował w Czajach. Zdobyte doświadczenie przeniósł do swojej następnej parafii - przygranicznych Tokar, gdzie dokonał modernizacji w nowym budynku plebanii, równocześnie rozpoczął budowę kaplicy w Siemichoczach. W parafii Szmurły kontynuował budowę kościoła, którą zapoczątkował ks. Jan Wasilewski. Obejmując obowiązki proboszcza w parafii Nurzec Stacja wiele pracy włożył w wystrój nowo wybudowanego, przez ks. Zenona Pietrzuczaka w stanie surowym kościoła, kończąc także budowę wieży. 11 listopada 2001 r. bp Antoni Dydycz dokonał konsekracji tej pięknej świątyni.

Ksiądz Jubilat rozpoczynając Mszę św. przywitał ks. inf. Eugeniusza Borowskiego, ks. Bogdana Kiszko, dziekana dekanatu siemiatyckiego i ks. Ludwika Olszewskiego, dziekana dekanatu bielskiego oraz licznie przybyłych księży. Powitał także delegacje z parafii i miejscowości, w których pracował - Klich, Śledzianowa, Ostrożan, Pobikier, Czai, Tokar, Siemichocz i Szmurłów. Witając swoich parafian i wszystkich gości podkreślił, że zgromadziła wszystkich tutaj miłość Chrystusa i Jego święta Ewangelia.

U podstaw Chrystusowego kapłaństwa, słusznie nazwanego przez Sobór Watykański II służebnym - jest postawa służby, postawa otwarcia się na głos Boga, gotowość służenia. "Mamy zawsze służyć nie tylko przy ołtarzu, w godzinach celebry, ale przez resztę poświęceń dnia i swojego życia" - mówił Kaznodzieja.

Ksiądz Infułat przypomniał, że 25 lat temu, miał radość mówić kazanie prymicyjne u ks. Jerzego. Wówczas życzył Księdzu Neoprezbiterowi, żeby pobożność i przeżycie ze sprawowanej prymicyjnej Mszy św. z tego dnia przenosił na wszystkie Msze św., aby też nigdy nie "otrzaskał się" z sakramentami, z Najświętszą Ofiarą, a każde udzielane rozgrzeszanie było nadal takim przeżyciem, jak wówczas, kiedy po raz pierwszy mocą Chrystusa uwalniał grzeszników z ich win.

"Dzisiaj, po 25 latach powiedziałbym już na prymicjach inaczej. Mszę św. nie tylko tak przeżywaj, jak tę pierwszą prymicyjną ale coraz mocniej i głębiej, z coraz to większą wiarą, bo im jesteś starszy, tym powinieneś więcej kochać i bardziej uwielbiać Chrystusa i zdawać sobie sprawę, że za darmo, bez żadnej z naszej strony zasługi Bóg Ci powołanie dał". Za Ojcem Świętym przypomniał, że historię każdego powołania, także ks. Jerzego, zna tylko Bóg. Przedstawił zaledwie kilka możliwych hipotez powołania, którymi to kierować się mógł ks. Jerzy w wyborze drogi seminaryjnej. Odwołał się m.in. do pobożności rodziców, relacji i przeżyć związanych z rozstrzelaniem przez Niemców 50 mieszkańców Bielska Podlaskiego, w tym błogosławionego Antoniego, albowiem od tego tragicznego wydarzenia niemal każdego roku do seminarium w Drohiczynie bądź w Polsce wstępuje bielski maturzysta.

Przybliżył drogę zawodową Jubilata, kiedy to z dyplomem technika zgłosił się do Seminarium a ówczesny rektor, ks. Władysław Hładowski cieszył się, gdyż był on pierwszym kandydatem z taką specjalnością. A powołanie kapłańskie jest przecież powołaniem powołań.

Mszę św. prymicyjną Ksiądz Jubilat odprawił w bazylice Narodzenia Najświętszej Maryi Panny i św. Mikołaja w Bielsku Podlaskim w pierwszą niedzielę lipca 1977 r. Sprawował ją u boku ówczesnego dziekana i profesora WSD ks. Tadeusza Tararuja. Jego wstąpienie do seminarium miało miejsce w czasie objęcia parafii przez Księdza Profesora. Już w czasie trzyletniego pobytu w Pobikrach będąc wikariuszem zasłynął jako budowniczy. "Wybudował kościół w Czajach. To z jego trudu i potu powstała ta piękna świątynia. Nic dziwnego, że Ksiądz Biskup powołał go na proboszcza najpierw w Tokarach, gdzie przebywał 9 lat. I dokonał tam znowu wiekopomnego dzieła, bo zbudował kaplicę, a właściwie kościół w Siemichoczach. Dziwili się wszyscy, bo Tokary to taka maleńka parafia graniczna, skąd on weźmie środki na to. A on po swojemu, uśmiechał się i mówił: ´Jakoś to będzie´. Zawierzył Opatrzności Bożej. I wkrótce można było konsekrować nową świątynię. A potem były Szmurły i wspaniale zakończona budowa kościoła. Wreszcie szedł do Nurca, żeby budową wieży i szeregiem upiększeń wnętrz świątyni, ołtarza wieńczyć dzieło swoich poprzedników. Jest tutaj proboszczem od 1997 r. To tylko zewnętrzne ramy realizacji jego powołania". Kaznodzieja przypomniał o wartościach duchowych: sprawowanych ponad 9 tys. Mszy św., rozdzielanych Komuniach św., przygotowaniach do I Komunii św. dzieci i młodzieży do bierzmowania, udzielanych sakramentach chrztu, pokuty, małżeństwa, głoszonym Słowie Bożym.

"Kochaj swoje kapłaństwo, bądź mu wierny aż do końca, umiej dostrzec w nim ów ewangeliczny skarb, za który warto oddać wszystko" - zakończył Ksiądz Infułat.

Poza darami ofiarnymi chlebem i winem liczne delegacje złożyły dary ołtarza i kwiaty. Pod koniec Mszy św. życzenia Księdzu Jubilatowi złożyły: dzieci, młodzież, przedstawiciele władz samorządowych, parafianie nurzeccy, delegacje z Czai, Szmurłów i Siemichocz oraz najbliższa rodzina.

Ksiądz Jubilat podziękował wszystkim za uczestniczenie i modlitwy zanoszone w jego intencji. Podziękował Księdzu Infułatowi za homilię ukazującą niezwykłą godność kapłaństwa, księżom za przybycie i modlitwę, Siostrom Urszulankom i parafianom podziękował za złożone dary - sutannę i ofiarę pieniężną oraz odnowiony kielich mszalny, którym Jubilat posługiwał się od dnia święceń kapłańskich. Za złożoną ikonę Matki Bożej podziękował grupie modlitewnej z Nurca oraz za dar w postaci obrazu Jezusa Miłosiernego złożony przez Nadleśnictwo Nurzec. Podziękował nadleśniczemu Eugeniuszowi Chursowiczowi, wójtowi Raisie Pachwicewicz, dyrektorom: Gimnazjum - Annie Mitkiewicz i Szkoły Podstawowej - Robertowi Sobieszukowi. W szczególności podziękował Bogu za dar życia, wiary i kapłaństwa oraz rodzinie, parafii bielskiej i środowisku za to wszystko, co miało wpływ na obranie kapłańskiej drogi. Podziękował za łaskę powołania, lata studiów seminaryjnych, dzień święceń kapłańskich, pierwszą Mszę św., pierwszą spowiedź i Komunię św.

Uroczystości Jubileuszowe zakończyły się nabożeństwem do Serca Pana Jezusa i udzieleniem błogosławieństwa.