Urodził się około 1225 r. w Roccasecca jako syn hrabiego Akwinu. Przebywał w klasztorze na Monte Cassino w latach 1230 – 39, gdzie był wychowywany przez swojego wuja, który pełnił obowiązki opata. Podczas studiów w Neapolu został przyjęty do dominikanów. Jego rodzeni bracia nie chcieli pogodzić się z tą decyzją i uwięzili Tomasza. Został jednak uwolniony przez swoją siostrę i przybył do Paryża. Tu studiował pod kierunkiem Alberta Wielkiego. W 1256 r. razem z Bonawenturą został powołany do grona magistrów i zaczął publicznie nauczać teologii.
Był człowiekiem oddanym nauce, otwartym, wrażliwym i niezwykle pracowitym. Jednocześnie fascynował swoją gorliwością w modlitwie. Osobiście zaangażował się w szerzenie kultu i adoracji Najświętszego Sakramentu. Często pisał swoje dzieła naukowe podczas modlitwy. Niektórzy podają, że gdy pisał traktat o Trójcy Świętej modlił się, trzymając głowę prawie w tabernakulum. 7 grudnia 1273 r. przeżył tajemnicze doświadczenie mistyczne, po którym całkowicie zaniechał swojej pracy naukowej. Swojemu bratu zakonnemu odpowiedział tylko: „Reginaldzie, nie mogę już pisać, ponieważ wszystko, co napisałem, wydaje mi się jak słoma”. Św. Tomasz zmarł w drodze na sobór do Lyonu 7 marca 1274 r. Jest autorem wielkich dzieł filozoficznych i teologicznych. Najbardziej znane to: „O bycie i istocie”, „O prawdzie”, „Suma teologiczna”, „O złu”.
