W homilii główny celebrans przypomniał zebranym o najważniejszych wydarzeniach z historii Polski, w tym o Konstytucji 3 maja, podkreślając, że kult maryjny jest mocno zakorzeniony w narodzie polskim i zawsze dodawał Polakom siły. Wspomniał także o lwowskich ślubach króla Jana Kazimierza z 1656 i o bohaterskiej obronie Jasnej Góry.
Nawiązując do dzieł franciszkańskiego filozofa bł. Jana Dunsa Szkota o. Seweryn powiedział, że nie można mówić o Maryi, nie myśląc o Jezusie. Jest Ona bowiem naszą orędowniczką, która była obecna zarówno w Kanie Galilejskiej, jak i pod krzyżem Jezusa.
Na zakończenie Mszy odśpiewano hymn „Boże coś Polskę”, prosząc o Boże błogosławieństwo dla wszystkich Polaków zarówno w kraju, jak i na całym świecie.
Jerozolimska Msza "Pro Polonia" sięga początkami XIX wieku. Jej fundatorem był sybirak książę Roman Stanisław Sanguszko, który w latach 1831-47 przebywał na zesłaniu na Syberii. Po odzyskaniu wolności odbył pielgrzymkę dziękczynną do Ziemi Świętej, a świadectwem tego jest kielich ofiarowany bazylice Bożego Grobu, na którym widnieje łaciński napis: Votum exulum Polonorum A.D. 1847 („Dar polskich wygnańców. Rok Pański 1847”). Ufundował również Mszę św. w intencji Polski, którą 3 maja każdego roku miano odprawiać przy Bożym Grobie.
