Wtorek, 5 września

• 1 Tes 5, 1-6.9-11 • Ps 27(26), 1bcde.4.13-14 • Łk 4, 31-37

Jezus udał się do Kafarnaum, miasta w Galilei, i tam nauczał w szabat. Zdumiewali się Jego nauką, gdyż słowo Jezusa było pełne mocy. A był w synagodze człowiek, który miał w sobie ducha nieczystego. Zaciął on krzyczeć wniebogłosy: «Och, czego chcesz od nas, Jezusie Nazarejczyku? Przyszedłeś nas zgubić? Wiem, kto jesteś: Święty Boży». Lecz Jezus rozkazał mu surowo: «Milcz i wyjdź z niego». Wtedy zły duch rzucił go na środek i wyszedł z niego nie wyrządzając mu żadnej szkody. Wprawiło to wszystkich w zdumienie i mówili między sobą: «Cóż to za słowo? Z władzą i mocą rozkazuje nawet duchom nieczystym, i wychodzą». I wieść o N im rozchodziła się wszędzie po okolicy.

Poprzez dzisiejszą liturgię słowa Bóg kieruje nasze myśli w świat ducha. Ewangelia przekazuje nam krótki opis sytuacji, która miała miejsce w konkretnej miejscowości, często wspominanej w tekstach biblijnych. Było to w Kafarnaum, mieście w Galilei, gdzie Jezus często przebywał. Tam nauczał w szabat. Warto przypomnieć, że szabat w czasach ziemskiego życia Jezusa był odpowiednikiem dzisiejszej niedzieli: był to dzień święty poświęcony Panu. Zatem nic dziwnego, że właśnie w tym dniu Jezus nauczał w synagodze, która w pewnym sensie była odpowiednikiem dzisiejszego kościoła. Tam też zbierano się na czytaniu Słowa Bożego, na modlitwie. Tam wykładano Pisma. Dziś dowiedzieliśmy się z fragmentu Ewangelii, że był w synagodze człowiek, który miał w sobie ducha nieczystego. Zaciął on krzyczeć wniebogłosy: «Och, czego chcesz od nas, Jezusie Nazarejczyku? Przyszedłeś nas zgubić? Wiem, kto jesteś: Święty Boży». Lecz Jezus rozkazał mu surowo: «Milcz i wyjdź z niego». Wtedy zły duch rzucił go na środek i wyszedł z niego nie wyrządzając mu żadnej szkody. Ten opis przypomina, że świat duchowy to nie ludzki wymysł, nie bajka dla dzieci, ale to świat tak samo realny jak ten, który postrzegamy pięcioma podstawowymi zmysłami. Ten świat duchowy w pewnych warunkach ukazuje się w sposób, który nie pozostawia wątpliwości co do jego realności. Zły duch krzyczy, a więc posługuje się tymi samymi środkami komunikacji, co my, ludzie żyjący w materialnym świecie. Ten zły duch także zna Boga, zna też nas, nasze dobre i złe strony. We wspomnianym fragmencie Ewangelii on krzyczy: Jezusie Nazarejczyku, przyszedłeś nas zgubić? Wiem, kto jesteś: Święty Boży. Zatem Zły wiedział, że Jezus pochodzi z Nazaretu, że jest święty. Warto jeszcze zwrócić uwagę na użycie przez złego ducha liczby mnogiej. On krzyczał: Przyszedłeś nas zgubić? Rzeczywiście, Zły wiedział, że Jezus nie przyszedł uwolnić od Złego tylko jednego, konkretnego człowieka, ale przyszedł uwolnić od Złego wszystkich tych, którzy Chrystusowi zaufają we wszystkich czasach aż do skończenia świata. W tym fragmencie jeszcze nie jest powiedziane, w jaki sposób miało się to dokonać. Było to jeszcze przed śmiercią i zmartwychwstaniem Jezusa. Jednak Zły już wie. Warto więc uświadomić sobie, że złe duchy to realna rzeczywistość, niezwykle inteligentna i potężna. Ta rzeczywistość złego ukazuje się również w różnych sytuacjach zarówno osobistych, jak i całych społeczeństw, przybierając pozory dobra, przybierając nieraz pozory naukowości. Realności świata duchowego, tego ciemnego i Ducha Świętego, doświadczają także dziś współcześni egzorcyści. Oni, podobnie jak niegdyś Jezus, wyrzucają złe duchy Jego mocą. Oni też czasem słyszą, co Zły mówi. Kiedyś pewien egzorcysta usłyszał od Złego, że teraz złe duchy zmieniły taktykę. Nie dręczą już w tradycyjny sposób, ale działają na ludzki rozum. Starają się w sposób inteligentny przekonać współczesnego człowieka do przyjęcia zasad miłych piekłu. Starają się naukowo uzasadnić swoje diabelskie działanie, jako dobre, mądre, mające cechy postępu i wyzwolenia człowieka. Robią to tak, żeby człowiek nie zorientował się, że to nie jest ludzkie rozumowanie, ale podszepty piekła. Na szczęście nie jesteśmy bezradni wobec tych zakusów Złego. W dzisiejszej Ewangelii Jezus pokazuje, jak się powinno zrobić. Na pytania diabła, na jego słowa, Jezus nie reaguje. Nie podejmuje żadnej dyskusji. Po prostu Jezus mówi: Milcz i wyjdź z niego. Wtedy zły duch rzucił go na środek i wyszedł z niego nie wyrządzając mu żadnej szkody. Zły nie miał już nic więcej do powiedzenia. Jezus przewyższał go swoją mocą, więc musiał być Mu posłuszny. Szatan wyszedł, nie wyrządzając krzywdy człowiekowi, w którym mieszkał. Już w Księdze Rodzaju czytaliśmy powiedzieć o narodzinach grzechu. To plastyczny opis dialogu Ewy z wężem. Ona weszła w dyskusję z nim, no i przegrała. Warto jednak pamiętać, że ów wąż podważył zasadność nakazu danego przez Boga pierwszym rodzicom. Stąd widać, czym się może skończyć podważanie prawdziwości i zasadności słów danych nam przez Boga. Te słowa zostały pozostawione dla nas pod postacią Starego i Nowego Testamentu. Jeśli więc nauka dotycząca moralności człowieka podważa zasadność ponadczasowych słów Jezusa Chrystusa, to lepiej nie wchodzić w jej treść, aby podobnie nie przegrać, jak kiedyś nasza pramatka Ewa. A może i my czasem też zastanawialiśmy się nad Ewangelią nie w taki sposób, jak powinniśmy, zastanawiając się nad niemożliwością wprowadzania jej w nasze życie codzienne we współczesnym świecie. Wielu bowiem ludzi nauki bezpodstawnie twierdziło, że chrześcijaństwo hamuje postęp, że ogranicza człowieka. Historia jednak wskazuje na zupełnie coś innego. Podobnie współczesna medycyna wykazuje naukowo, że wiara pozwala utrzymać lepszy stan zdrowia psychicznego. Modlitwa i wiara zaś pozwala szybciej wracać do zdrowia osobom dotkniętym ciężką chorobą. Bóg, znając człowieka lepiej, niż ktokolwiek inny, w Swej miłości pozostawił najkrótszy na świecie zbiór praw, których przestrzeganie chroni także od ziemskich problemów.

A.S.

WSZYSTKIE ROZWAŻANIA DOSTĘPNE W KSIĄŻCE "Żyć Ewangelią" DO KUPIENIA W NASZEJ KSIĘGARNI!