Reklama

Co z prywatyzacją po wyborach?

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Mimo że ta sprawa nie była szczególnie eksponowana w kampanii wyborczej, jest jedną z najważniejszych. Podejście do gospodarowania majątkiem państwowym to jedna z kluczowych linii podziału między głównymi partiami politycznymi w Polsce. Platforma Obywatelska chce przyspieszać i sprzedawać, co się da. Prawo i Sprawiedliwość docenia znaczenie kontroli państwa nad strategicznymi dziedzinami gospodarki w celu ochrony suwerenności narodowej i możliwości skutecznego oddziaływania tam, gdzie nie wszystko można zostawić wolnej konkurencji. Tym bardziej że współczesną gospodarką rządzą nie tyle prawa rynku, ile spekulacyjna gra wielkiego kapitału.

Czym jeszcze dysponujemy?

Zanim dokonamy oceny, który kierunek postępowania byłby dla Polski najlepszy, zobaczmy, czym jeszcze dysponujemy. W poprzednich latach sprzedawano bowiem dużo i chętnie. Według raportu Ministerstwa Skarbu Państwa, na koniec roku 2010 wartość składników majątkowych w podmiotach gospodarczych nadzorowanych przez ten resort wyniosła 53,7 mld zł. Oczywiście to, co jest pod opieką ministra skarbu, nie obejmuje całego majątku państwowego. Na przykład takie przedsiębiorstwa, jak wszystkie spółki należące do Grupy PKP, w tym perła w koronie PKP Cargo czy Poczta Polska, podlegają jeszcze pod ministra infrastruktury. Również minister gospodarki oraz kilka innych resortów wykonują prawa właścicielskie w mniejszej grupie firm, w tym z tak ważnych dziedzin, jak górnictwo i energetyka. Biorąc jednak pod uwagę, że tylko w jednym, 2010 r., przychody z prywatyzacji wyniosły nieco ponad 22 mld zł, wartość tego, co zostało, nie jest imponująca. Można śmiało stwierdzić, że z wielkiego majątku państwowego, jaki przejęliśmy po PRL, zostały skromne resztówki.
W tym znajdują się należące jeszcze do państwa akcje spółek giełdowych. Są one policzone po cenie nominalnej, czyli według wyceny wartości przedsiębiorstwa wtedy, gdy trafiało ono na giełdę. Jest to znaczna część, bo prawie połowa - 26,1 mld zł. Ta wartość ulega zmianie w zależności od koniunktury. Gdy były dobre czasy na giełdzie, na koniec 2010 r. ich wartość wynosiła 112,2 mld zł. Obecnie po kilku załamaniach jest ona dużo mniejsza, ale i tak znacznie wyższa niż nominalna. Bierze się to stąd, że są to z reguły najlepsze podmioty polskiej gospodarki, takie jak: PKO BP, KGHM, PKN Orlen i in. Dlatego minister finansów inkasuje do budżetu sporą dywidendę. W ubiegłym roku wyniosła ona prawie 4,5 mld zł. Czyli oprócz płaconych podatków i akcyzy spółki te dostarczają budżetowi państwa dochód będący równowartością ok. 20 proc. wartości nominalnej akcji dysponowanych przez rząd. Można więc odpowiedzialnie stwierdzić, że jest to w rękach państwa kura, która znosi złote jaja.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

Przejadane dochody

Z 22 mld zł uzyskanych w ubiegłym roku ze sprzedaży majątku narodowego bezpośrednio do budżetu trafiło 9 mld zł. Pieniądze te od razu poszły na pokrycie bieżących potrzeb i obecnie śladu po nich już nie ma. Prawie drugie tyle - 8,35 mld zł wpłynęło na Fundusz Rezerwy Demograficznej. Jest to fundusz, na którym są gromadzone środki mające asekurować kłopoty systemu emerytalnego, gdy przyjdzie niż demograficzny. Można by się tylko cieszyć, że przynajmniej tyle odkładamy na czarną godzinę. Problem w tym, że już we wrześniu tego roku rząd Donalda Tuska po te pieniądze sięgnął. Były one potrzebne na bieżącą wypłatę emerytur. Fundusz został już z większości środków wyczyszczony.
Pozostałe - nieco ponad 4,5 mld zł zostało podzielone na kilka mniejszych funduszy celowych. Z tego najwięcej, bo 2 mld zł, poszło na Fundusz Restrukturyzacji Przedsiębiorców, a 1,17 mld zł trafiło na Fundusz Reprywatyzacji. Po ponad 400 mln zł przekazano na Fundusz Nauki i Technologii oraz na Fundusz Pracy. Co ciekawe, 440 mln zł, czyli ok. 2 proc. całości dochodów, zabrało Ministerstwo Skarbu Państwa na pokrycie kosztów przeprowadzenia prywatyzacji. W tych kosztach znalazło się także 20 wyjazdów zagranicznych delegacji urzędników z tego ministerstwa. Podczas tych wyjazdów spotykano się z potencjalnymi inwestorami i zachęcano ich do kupowania przedsiębiorstw w Polsce. Jak widzimy, olbrzymia większość pieniędzy pozyskanych z wyprzedaży majątku w 2010 r. już została przejedzona.

Reklama

Z perspektywy wyborów

Na wybory parlamentarne można patrzeć z różnych stron. Można oceniać, która partia ma sympatyczniejszych polityków. Można patrzeć, kto jest lepiej widziany za granicą. Ale można wreszcie widzieć je z perspektywy gospodarki i skutków zapowiadanej przez kandydatów do władzy polityki. W przypadku obecnie rządzącej koalicji PO-PSL można oceniać nie tylko na podstawie zapowiedzi, ale też tego, co robili przez ostatnie cztery lata. Program PiS też był weryfikowany przez praktyczną działalność, chociaż znacznie krótszą, bo tylko dwuletnią. Za rządu Jarosława Kaczyńskiego tempo prywatyzacji było najniższe od 1989 r. Dla wielu komentatorów związanych z kapitałem zagranicznym był to jeden z podstawowych zarzutów. Z długoletniej jednak perspektywy była to decyzja dobra dla Polski.
Odwrotnie PO-PSL. Nie tylko prywatyzują w tempie równym rządom AWS i Unii Wolności, to jeszcze nie ograniczają się do wyprzedaży resztówek nieistotnych dla kontroli nad gospodarką. Ale chcą pozbyć się tak strategicznie ważnych podmiotów, jak Grupa Lotos i PKP Cargo. A wcześniej była likwidacja przemysłu stoczniowego. Znamienne, że w końcówce minionej kadencji Sejmu był rozpatrywany obywatelski projekt ustawy zakazującej sprzedaży Lotosu. Oczywiście, odrzucony, ale skoro zebrano ponad 100 tys. podpisów pod takim projektem, to świadczy, że budzi to niepokój. Bo wrzucając kartkę do urny, decydujemy nie tyle o tym, kto będzie premierem, ale jaki los spotka polskie strategicznie ważne przedsiębiorstwa. Czy będą na ich bazie budowane silne polskie podmioty gospodarcze gotowe do konfrontacji na otwartym europejskim rynku? Czy też oddamy je w ręce obcego kapitału i obcych rządów, a uzyskane pieniądze przejemy?

* * *

Bogusław Kowalski
Publicysta i polityk specjalizujący się w polityce gospodarczej, wiceminister transportu w latach 2006-2007, poseł na Sejm RP w latach 2007-2011

2011-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Triduum Paschalne - trzy najważniejsze dni w roku

Niedziela legnicka 16/2006

Karol Porwich/Niedziela

Monika Łukaszów: - Wielkanoc to największe święto w Kościele, wszyscy o tym wiemy, a jednak wielu większą wagę przywiązuje do świąt Narodzenia Pańskiego. Z czego to wynika?

CZYTAJ DALEJ

Msza św. Wieczerzy Pańskiej w Wielki Czwartek rozpoczyna obchody Triduum Paschalnego

2024-03-28 07:18

[ TEMATY ]

Wielki Czwartek

Karol Porwich/Niedziela

Mszą Wieczerzy Pańskiej w Wielki Czwartek rozpoczynają się w Kościele katolickim obchody Triduum Paschalnego - trzydniowe celebracje obejmujące misterium Chrystusa ukrzyżowanego, pogrzebanego i zmartwychwstałego. Liturgia tego dnia odwołuje się do wydarzeń w Wieczerniku, kiedy Jezus ustanowił dwa sakramenty: kapłaństwa i Eucharystii.

Liturgista, ks. prof. Piotr Kulbacki z Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego powiedział PAP, że część pierwsza Triduum - misterium Chrystusa ukrzyżowanego - rozpoczyna się Mszą Wieczerzy Pańskiej (Wielki Czwartek) i trwa do Liturgii na cześć Męki Pańskiej (Wielki Piątek). Po tej liturgii rozpoczyna się dzień drugi - obchód misterium Chrystusa pogrzebanego, trwający przez całą Wielką Sobotę. Nocna Wigilia Paschalna rozpoczyna trzeci dzień - misterium Chrystusa zmartwychwstałego – obchód trwający do nieszporów Niedzieli Zmartwychwstania.

CZYTAJ DALEJ

Bp Muskus: sensem Eucharystii jest spotkanie z miłością

2024-03-28 20:44

[ TEMATY ]

Kraków

Wielki Czwartek

bp Damian Muskus

diecezja.pl

- Przy jednym stole spotykają się z Jezusem biedacy, grzesznicy, słabi i poranieni ludzie. To nie jest uczta w nagrodę za dobre sprawowanie, uroczysta kolacja dla wybrańców, którzy zasłużyli na zaproszenie - mówił w Wielki Czwartek o Eucharystii bp Damian Muskus OFM. Krakowski biskup pomocniczy przewodniczył Mszy św. Wieczerzy Pańskiej w kościele Matki Bożej Zwycięskiej w Krakowie-Borku Fałęckim.

- Bóg, który pokornie schyla się do ziemi, by umyć nogi człowiekowi, nie wywołuje entuzjazmu. Ten osobisty i czuły gest budzi sprzeciw i zgorszenie wielu - mówił bp Muskus, zauważając, że obraz Boga, który obmywa nogi uczniom, kojarzy się z upokorzeniem. - Paradoksalnie łatwiej przyjąć fakt, że Jezus cierpiał i poniósł śmierć na krzyżu, niż zaakceptować Boga, który z miłości obmywa ludzkie stopy - dodał.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję