Zegarek kobiety należy do biżuterii. Może, a w okolicznościach bardziej uroczystych powinien być ozdobny. Może być noszony na pasku skórzanym, na bransolecie, na łańcuszku itp. W ramach zdobienia go można dokonywać różnych manipulacji na cyferblacie - umieszczać na nim rozmaite ozdoby, rysunki, a nawet usunąć wszystkie cyfry. Kształt zegarka kobiety może być dowolny, nawet bardzo fantazyjny.
Zegarek mężczyzny też, teoretycznie, należy do biżuterii, ale ozdoby nie są już mile widziane. Powinien być, jak napisałem tydzień temu, klasyczny. Cyferblat powinien być bez rysunków, z wyraźnie zaznaczonymi godzinami. Jego kształt powinien być tradycyjny.
Na zegarku nie powinna być umieszczone duża, rzucająca się w oczy, nazwa firmy, która go wyprodukowała. Wiele podręczników savoir-vivre’u podkreśla, że obnoszenie się z takim zegarkiem może i najczęściej jest traktowane jako nowobogackie przechwalanie się czy, jak mówi młodzież, „szpanowanie”. Podręczniki zalecają, by nie kupować ubrań i dodatków z wyraźnie zaznaczonym logo firmy. I tu zaczyna się problem.
Wielu mężczyzn zwraca się do mnie z pytaniem, co mają zrobić, gdy chcą kupić dobry, markowy zegarek, każdy z nich bowiem ma wyraźne logo lub nazwę firmy. Nieprzejednani fachowcy zalecają tu, niestety, wymianę cyferblatu.
Zegarek może być na pasku lub na metalowej bransolecie. Bransoleta srebrna będzie nam zawsze pasować. Czarny skórzany pasek musi współwystępować z czarnym paskiem do spodni, czarnym portfelem, czarnymi butami. Brązowy pasek do zegarka będzie pasować do brązowych: paska do spodni, portfela i butów.
Zegarki elektroniczne, w jakiś sposób nietypowe czy wręcz udziwnione, zakładamy tylko do nieformalnych, np. sportowych czy weekendowych ubiorów.
„Nie wstydźmy się publicznie wyznawać naszej wiary w realną obecność Chrystusa w Eucharystii” - mówił abp Józef Guzdek podczas Archidiecezjalnego Dnia Eucharystii w Sokółce - miejscu Wydarzenia Eucharystycznego z 2008 r.
W pierwszą niedzielę października liczni wierni archidiecezji białostockiej zgromadzili się przy ołtarzu polowym przed Sanktuarium Najświętszego Sakramentu w Sokółce, by uczestniczyć w Eucharystii sprawowanej w ramach Archidiecezjalnego Dnia Eucharystii.
Święty Brunon – założyciel zakonu kartuzów, jednego z najsurowszych zakonów istniejących do dziś w Kościele, wybrał charyzmat milczenia, samotności i ciszy.
O zakonie kartuzów usłyszeliśmy zapewne dzięki filmowi Wielka cisza. Kim był jego założyciel? Brunon urodził się w Kolonii i pochodził ze znamienitej rodziny. Uczył się m.in. w szkole katedralnej w Reims, a także w Tours. Około 1055 r. przyjął święcenia kapłańskie. Rok później biskup Reims – Manasses I powołał Brunona, aby prowadził tam szkołę katedralną. Trwało to ok. 20 lat (1056-75). Wychował wielu wybitnych mężów owych czasów. W 1080 r. zaproponowano mu biskupstwo, nie przyjął jednak tej godności. Udał się do opactwa cystersów w Seche-Fontaine, by poddać się kierownictwu św. Roberta. Po pewnym czasie opuścił klasztor i w towarzystwie ośmiu uczniów udał się do Grenoble. Tam św. Hugo przyjął swojego mistrza z wielką radością i jako biskup oddał mu w posiadanie pustelnię, zwaną Kartuzją. Tutaj w 1084 r. Brunon urządził klasztor, zbudowany też został skromny kościółek. Klasztor niebawem tak się rozrósł, że otrzymał nazwę „Wielkiej Kartuzji” (La Grande Chartreuse). W 1090 r. Brunon został wezwany do Rzymu przez swojego dawnego ucznia – papieża bł. Urbana II na doradcę. Zabrał ze sobą kilku towarzyszy i zamieszkał z nimi przy kościele św. Cyriaka. Wkrótce, w 1092 r., w Kalabrii założył nową kartuzję, a w pobliskim San Stefano in Bosco Bruno stworzył jej filię. Tam zmarł. Kartuzję w Serra San Bruno odwiedził w 1984 r. św. Jan Paweł II. Uczynił to również Benedykt XVI 9 października 2011 r. W słowie do kartuzów podkreślił wówczas znaczenie charyzmatu milczenia we współczesnym świecie. Charyzmat kartuzji – powiedział – sprawia, że „człowiek wycofując się ze świata, poniekąd «eksponuje się» na rzeczywistość w swej nagości, eksponuje się na tę pozorną pustkę, aby doświadczyć Pełni, obecności Boga, Rzeczywistości najbardziej realnej, jaka istnieje, i która wykracza poza wymiar zmysłowy”.
Premier Francji Sebastien Lecornu podał się do dymisji - poinformował w poniedziałek w komunikacie Pałac Elizejski, dodając, że prezydent Emmanuel Macron ją przyjął. Lecornu został powołany na szefa rządu 9 września. Jest najkrócej rządzącym premierem w dziejach V Republiki, czyli od 1958 roku.
Jego rezygnacja nastąpiła, zanim jeszcze odbyło się pierwsze posiedzenie nowego rządu, planowane na poniedziałek po południu.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1759510669.jpg)
