Środa, 6 marca. Wielki Post
• Pwt 4, 1.5-9 • Ps 147 • Mt 5, 17-19
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Jezus powiedział do swoich uczniów: «Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić. Zaprawdę bowiem powiadam wam: Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie, aż się wszystko spełni. Ktokolwiek więc zniósłby jedno z tych przykazań, choćby najmniejsze, i uczyłby tak ludzi, ten będzie najmniejszy w królestwie niebieskim. A kto je wypełnia i uczy wypełniać, ten będzie wielki w królestwie niebieskim».
Reklama
Akty zewnętrzne, kult, obrzędy i jakiekolwiek ofiary nie mogą wszystkie razem oddać i ukazać wartości prostego aktu skruchy, tej prostej i szczerej modlitwy, która pochodzi z serca i mówi: „Panie, zmiłuj się nade mną, ponieważ jestem grzesznikiem. Nie gardź sercem skruszonym i pokornym, Boże” (por. Ps 51). W czasach Jezusa wielu o tym zapomniało, a i dzisiaj wielu z nas uważa, że wystarczy zewnętrzny akt, jakaś jałmużna, by uspokoić sumienie, by spać spokojnie. Tak bardzo dostosowaliśmy Prawo Boże do naszych wyobrażeń, do naszego kaprysu, że prawie całkowicie zagubiliśmy treść i istotę tego prawa, albo też zadowalamy się powiedzeniem Bogu czegoś od czasu do czasu lub zrobieniem czegoś dobrego od czasu do czasu. Drogą prawdziwego nawrócenia wewnętrznego jest szczery i nieustanny wysiłek, aby pogłębiać nasze doświadczenie Boga i relacji z Nim, ale nie przestając korzystać z duchowych bogactw Kościoła, przede wszystkim poprzez udział w Eucharystii i sakramentach. Tam znajdziemy Pana, ilekroć Go szukamy.
W.Cz.
ROZWAŻANIA NA ROK 2024 DOSTĘPNE W KSIĄŻCE "ŻYĆ EWANGELIĄ". DO KUPIENIA W NASZEJ KSIĘGARNI!
