Wśród wielu kościołów konsekrowanych i poświęconych w Roku Jubileuszowym znajduje się świątynia pw. Najświętszej Maryi Panny Królowej Świata w Strzyżowicach. W atmosferze złotej pięknej jesieni uroczystego aktu konsekracji strzyżowickiej świątyni w niedzielne południe, 29 października br. dokonał Najwyższy Pasterz Kościoła sosnowieckiego, bp Adam Śmigielski SDB.

Obrzęd konsekracji kościoła nazywa się dedykacją świątyni i wyraża oddanie jej Bogu na własność. Wierni przychodzą do Najwyższego, aby Ten zechciał uświęcić budynek, który odtąd ma stać się Jego domem. Przynoszą ze sobą trud pracy włożony w budowlę, swoje krople potu oraz zatroskanie o piękno przyszłej świątyni.

Zaczęło się przed wojną

Już w latach przedwojennych w mieszkańcach Strzyżowic rodziło się pragnienie wybudowania własnego kościoła. Organizowanie życia religijnego rozpoczęło się jednak dopiero na początku lat 60. 11 marca 1961r. do pracy duszpasterskiej w Strzyżowicach został skierowany ks. Anatol Horski. Wśród mieszkańców wsi doszło do podziału: na wyznawców religii rzymskokatolickiej i narodowej. Ówczesne władze państwowe utrudniały wykonywanie praktyk religijnych wiernym wyznania rzymskokatolickiego i organizowanie parafialnej wspólnoty. Mimo wielorakich trudności i kłopotów ks. Anatol wraz ze swoimi wiernymi podejmował szereg inicjatyw zmierzających do rozwoju życia religijnego i powstania kościoła. Parafia rzymskokatolicka pw. Najświętszej Maryi Panny Królowej Świata została erygowana dekretem bp. Stefana Bareły - 22 stycznia 1969 r. Dekret wszedł w życie 1 marca 1969 r. Plac, na którym zamierzano wybudować kościół, państwo zabrało pod budowę nowej szkoły. W zamian ks. Horski otrzymał zezwolenie na uzyskanie innego terenu pod budowę kościoła. Była to działka i zabudowania ofiarowane przez p. Antoninę Cieślik. Dom wyremontowano na plebanię, a zabudowania gospodarcze przysposobiono na kaplicę. W grudniu 1974 r. parafia otrzymała zezwolenie na rozbudowę kaplicy. 29 października 1975 r. władze państwowe ostatecznie wyraziły zgodę na erygowanie parafii rzymskokatolickiej w Strzyżowicach. 17 grudnia 1975 r. dotychczasowy duszpasterz, ks. Anatol Horski, został oficjalnie wprowadzony w proboszczowskie posługiwanie. Spełniał tę misję do 2 września 1979 r. W tym dniu Pan Bóg odwołał go do wieczności. Nowy proboszcz, ks. Adam Bartkiewicz, podjął dalsze prace mające na celu rozbudowę kaplicy oraz uporządkowanie placu przykościelnego. Jego troska o kościół materialny oraz duchowy parafian pozostawiły w jej historii głęboki ślad. 29 czerwca nastąpiła zmiana proboszcza. Nowym duszpasterzem został ks. Grzegorz Rozpończyk, który do chwili obecnej spełnia tutaj posługę duszpasterską. Kontynuując wysiłek swoich poprzedników, ks. Grzegorz wraz ze swoimi parafianami podjął dalsze inicjatywy prowadzące do ubogacenia duchowego i materialnego obrazu parafii. Pojawiła się możliwość zakupu i zamiany działki celem poszerzenia placu kościelnego. Sprawę tę sfinalizowano w 1994 r. Wiosną 1998 r. bp Piotr Skucha poświęcił plac i udzielił błogosławieństwa na realizację zamierzonego dzieła. Dobudowano nową część kościoła, na zewnątrz odnowiono bryłę świątyni. Zrobiono nowe pokrycie dachu na kościele, dobudowano wieżę, zakupiono dzwonnicę, uporządkowano otoczenie kościoła, ogrodzono cały plac, odnowiono wnętrze, zainstalowano nową instalację nagłośnieniową, elektryczną oraz alarmową, zakupiono nowy Mszał, nowy ołtarz mszalny, chrzcielnicę, wyposażenie prezbiterium, nowe ornaty, stacje Drogi Krzyżowej, nową posadzkę na całym kościele i w zakrystii. Wszystko to efekt wysiłku, pracy i ofiarności wiernych tej małej parafii.

Święte obrzędy - głębokie wrażenia

Uroczystość konsekracji świątyni rozpoczęła się przed frontonem kościoła. Była pełna wzruszeń i wdzięczności wobec Bożej Opatrzności. Każdy gest i obrzęd przemawiał do wiernych. Ile treści kryło się w geście przekazania przez budowniczych kluczy do bram świątyni Ordynariuszowi sosnowieckiemu, który z kolei podał je proboszczowi parafii, ks. Grzegorzowi Rozpończykowi, a ten uroczyście otworzył drzwi. Po słowach Pasterza diecezji "Wstępujcie w bramy Pańskie z dziękczynieniem, z hymnami w Jego przedsionki", wierni przekroczyli bramy kościoła parafialnego. Ksiądz Proboszcz przedstawił dzieje parafii oraz historię budowy kościoła, po czym przystąpiono do świętych obrzędów konsekracji. Głębokie wrażenie na zgromadzonych przy Stole Pańskim wywarł obrzęd namaszczenia i okadzenia ołtarza oraz namaszczenia ścian świątyni i okadzenia jej wnętrza. Dym kadzidła symbolizuje nasze modlitwy, kamienie, z których wzniesiona jest świątynia mówią o żywych członkach Kościoła - ludziach ochrzczonych, natomiast ołtarz uświadamia nam jedyną ofiarę Jezusa Chrystusa złożoną dla naszego zbawienia. Obserwując kolejne obrzędy poświęcenia domu Bożego, łatwo można było odkryć prawdę, że chodzi tu o bardzo ważne sprawy, bo o chwałę Bożą i o zbawienie człowieka, który musi się stawać coraz piękniejszą świątynią Bożą. "Niech tutaj moc Twojego słowa i sakramentów utwierdza w wierze wszystkich wiernych", "Niech Twoi wierni zgromadzeni dookoła ołtarza sprawują pamiątkę Paschy i posilają się przy stole Słowa i Ciała Pańskiego", "Niech tutaj ubodzy znajdą miłosierdzie, uciśnieni prawdziwą miłość, a wszyscy ludzie niech przyoblekają się w godność Twoich dzieci, aż osiągną szczęśliwą radość życia wiecznego w niebieskim Jeruzalem" - te i inne głębokie słowa można było usłyszeć podczas trwania Najświętszej Liturgii.

Dopełnieniem przebogatej uroczystości konsekracyjnej było złożenie w mensie ołtarza relikwii św. Maksymiliana Marii Kolbego, zgodnie ze starym zwyczajem, aby Liturgię Eucharystyczną sprawować na relikwiach świętych.

"Kościół to my"

Homilia Księdza Biskupa wygłoszona podczas uroczystości konsekracyjnej w dużej mierze dostarczała odpowiedzi na pytania: czym jest Kościół Chrystusowy, jaka jest jego istota i co o nim świadczy? Kaznodzieja przekonywał uczestników Świętej Liturgii, że to oni są Kościołem Chrystusowym. "To nie kościół materialny jest prawdziwą świątynią, mimo że jest domem Bożym. Same mury nie stanowią o istocie Kościoła. Wy jesteście żywą świątynią, Wy tworzycie prawdziwy Kościół Chrystusowy. Kościół to Następca Jezusa na ziemi - Piotr, Kościół to następcy Apostołów - biskupi, Kościół to kapłani i Kościół to Wy - wierni, którzy jesteście świątynią Boga" - mówił Ksiądz Biskup. "Ta materialna budowla zawsze powinna nam przypominać, że jesteśmy żywą świątynią, za którą jesteśmy odpowiedzialni" - dodał.

Owoc ludzkiego wysiłku

Na zakończenie uroczystości przemówił Ksiądz Proboszcz, który podziękował Księdzu Biskupowi za okazane mu zaufanie i powierzenie sprawy rozbudowy kościoła oraz upiększenia jego wnętrza. Wyraził też szczególną wdzięczność swoim parafianom za bezinteresowne włączanie się w prace budowy i wykańczania wnętrza świątyni. "Ta świątynia to owoc ludzkiego wysiłku. To dzięki moim parafianom, którzy działali tzw. gospodarczym systemem, wiele spraw udało się rozwiązać" - powiedział ks. Grzegorz. Również Ksiądz Biskup wyraził swoją radość z kolejnego domu Bożego, który stanął na tej ziemi. "W tej parafii dokonały się rzeczy wielkie. Wierni zjednoczyli się wokół Chrystusa. Jestem wdzięczny i pełen uznania dla Waszego Proboszcza oraz wszystkich parafian za to, że potrafiliście się zmobilizować i wśród Waszych domostw stanął dom Boży"

Życzenia, podziękowania, radość i wielkie wzruszenie oraz gromkie brawa dla duszpasterza, którego Biskup sosnowiecki wyniósł do godności kanonika kapituły jaworznickiej, zdawały się być końcem uroczystości. Jednak uczestników Świętej Liturgii czekała jeszcze jedna miła chwila. Ksiądz Biskup podpisał akt uroczystego poświęcenia kościoła oraz odsłonił tablice upamiętniające pielgrzymkę parafian do Rzymu oraz konsekracji kościoła.

Nowa świątynia jest znakiem jedności przed Panem, symbolem wspólnoty ludu, który stanowi parafię. Odtąd już zawsze wierni strzyżowickiej wspólnoty będą gromadzić się każdego 29. dnia miesiąca, aby w jednym miejscu jako dzieci jednego Boga składać Panu jedyną ofiarę, jaką jest Eucharystia.