Święty Bernard z Clairvaux
20 sierpnia Kościół katolicki wspomina św. Bernarda z Clairvaux,
opata i doktora Kościoła, który urodził się w roku 1090 w pobliżu
Dijon.
Pochodził z burgundzkiej szlachty, która nigdy nie mogła poszczycić
się umiarkowaniem. Był urodziwy, inteligentny, utalentowany i dlatego,
co sobie doskonale uświadamiał, z łatwością mógł popaść w niemoralne
życie, jak tylu ludzi jego wieku i stanu. Powszechnie wierzono wówczas,
iż celem chrześcijanina jest zbawienie duszy a nie polityczne reformy.
Najlepszą ku temu drogą była modlitwa i pokuta. Toteż, gdy postanowił
zostać duchownym, zdecydował się na całkowite odosobnienie w zakonie.
Zdecydował się na najsurowszy ze wszystkich, ściśle zamknięty i prowadzony
przez Anglika (późniejszego św. Stefana) zakon w Citeaux. Siłą swej
osobowości pociągnął za sobą 31 towarzyszy, w tym wuja i czterech
braci. W roku 1112 wraz z towarzyszami wstąpił do klasztoru Citeaux
i szybko zyskał zaufanie opata Stefana Hardinga. Ten posłał go po
trzech latach razem z 12 towarzyszami do nowo założonego klasztoru
w dolinie budzącej lęk z powodu ponurego nastroju i złej sławy -
miała to być kryjówka zbójców. Bernard nadał jej nazwę Clairvaux
- Jasna Dolina. Klasztor przyjął za jego życia 700-800 członków.
Sam św. Bernard powołał do życia około 70 klasztorów filialnych.
Sam pozostał opatem w Clairvaux do swojej śmierci 20 sierpnia 1153
r. Znany jest jako jeden z największych piewców Matki Bożej. Już
w roku 1174 został kanonizowany, a w 1830 otrzymał godność doktora
Kościoła.
CZYTAJ DALEJ
