Reklama

Ludzie Rady Duszpasterskiej (cz. 3)

Różnią się w szczegółach

Katarzynę i Marka Horodniczych niemało różni, ale przez to wszystko łączy, bo ich rodzina, jak twierdzą, działa na zasadzie przyciągania przeciwieństw. Nade wszystko łączy ich Kościół i pryncypia, czyli to, co najważniejsze. Różnią się w szczegółach

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Katarzynę i Marka już sama propozycja udziału w Radzie Duszpasterskiej szczerze zaskoczyła. Tym bardziej, że na spotkaniu rady spotkali m.in. swoich profesorów. Lista znakomitych osób zaproszonych do rady przez abp. Kazimierza Nycza jest długa. A do tego Horodniczowie zostali zaproszeni razem, jako małżonkowie. I znaleźli się w niej jako jedna z dwóch par. - Jesteśmy stosunkowo młodzi, to dla nas naprawdę duże wyróżnienie - mówią.
Są rówieśnikami. Razem - choć osobno, bo na różnych latach - studiowali politologię na Uniwersytecie Kard. Stefana Wyszyńskiego. Tam też poznali się. Studia były ciekawe, inspirujące i przydatne w życiu. Pozwoliły na lepsze zrozumienie mechanizmów współczesnego świata.
Tuż przed ślubem, w lipcu 2000 r., Marek obronił pracę magisterską. Była interdyscyplinarna, dotyczyła społecznego wymiaru subkultury techno. Z Kościołem miała związek o tyle, że aksjologia chrześcijańska była w niej punktem odniesienia. Promotorem był ks. prof. Piotr Mazurkiewicz, razem z Horodniczymi powołany do rady.

Razem i osobno

Muzyka, nie tylko elektroniczna, w życiu Marka jest ważna. Kiedyś była formą kontestacji i tak zostało do dziś. Słucha muzyki, której inni nie są w stanie. Muzykę, jak sam kiedyś powiedział, „demoniczną, oniryczną i antysystemową”: industrialną, elektroakustyczną, ale także eksperymentalną.
Katarzyna natomiast nie za bardzo wie, co jej mężowi może się w tym podobać. Sama woli Steviego Wondera czy Ewę Bem, czego mąż z kolei za bardzo nie rozumie. Na wakacje też chcieliby jeździć gdzie indziej, w dokładnie odwrotnych kierunkach. - Gdy ja chcę pojechać w góry, to Marek nad morze - uśmiecha się Katarzyna.
Czasem mają różne poglądy na to, co napisało albo napisze „Czterdzieści i cztery”, pismo, którym kieruje Marek, albo jeszcze nie tak dawno napisała „Fronda”, którą kierował. Marek półżartem twierdzi, że wszystko, co zamieszcza, jest mniej więcej doskonałe. Katarzyna ma czasem na ten temat pogląd bardziej skomplikowany.
Niemało różni, ale przez to wszystko łączy, bo ich rodzina działa na zasadzie przyciągania przeciwieństw. Łączy Kościół i pryncypia. Różnią się w szczegółach. A że są krewkich charakterów, nieczęsto bywa u nich w domu cicho. - Bywają spory i kłótnie, ale stosujemy zasadę, żeby nad naszym gniewem nigdy nie zachodziło słońce - mówią.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

Kwestia wyboru

Katarzyna nie skończyła pracy magisterskiej. Poprzestała na absolutorium, musiała zająć się dziećmi. - Praca jest prawie napisana, kiedyś do niej wrócę - zastrzega. Pierwsze dziecko pojawiło się po nieco ponad roku małżeństwa, potem były kolejne.
- Wszystko to jednak wybór, a nie konieczność - podkreśla. - Nie chciałam oddać wychowania dzieci innym, zdać się na placówki edukacyjne. Stwierdziłam, że skoro Pan Bóg dał nam dzieci, muszę zająć się ogniskiem domowym i zostałam w domu - mówi. Wychowania dzieci nie traktuje jak wyrzeczenie i nie czuje się kurą domową. Nie siedzi w domu, nie czuje monotonii. - Skoro tak niewiele można dać dzieciom, to chcę dać im chociaż swoje zainteresowanie i czas. Małe dzieci najlepiej wychowają rodzice, a nie żłobki - podkreśla Katarzyna.
Mają troje dzieci: najstarszy jest ośmioletni Jerzy Stefan, pięć lat ma Maria Teresa, przedszkolak, a dwa Anna Krystyna. Wszyscy mieszczą się w przestronnym mieszkaniu w bloku na warszawskich Bielanach.
Był czas, kiedy Katarzyna pracowała - jeszcze jako studentka prowadziła lekcje muzealne dla młodzieży z podstawówek i gimnazjów na Zamku Królewskim. Praca dawała jej sporo satysfakcji (ale potem na świat przyszły dzieci). Na tyle ją lubiła, żeby myśleć o powrocie. Może kiedyś się to uda.

Domowa modlitwa

Modlą się razem, razem chodzą do kościoła. Ale nie mają samochodu, dlatego te wyjścia, mając na uwadze troje dzieci, bywają wyprawą. Pójście na Mszę św. jest skomplikowanym przedsięwzięciem logistycznym, a kiedy któreś dziecko jest chore - trzeba chodzić wahadłowo.
- W domowej modlitwie próbujemy odnosić się do własnego życia, bo chcemy, żeby dzieci zrozumiały, że Ewangelia to nie piękna teoria, tylko wydarzenie, które ma fundamentalne znaczenie także w życiu małych Jurka, Ani i Marysi - mówi Marek Horodniczy.
- Dzieci uwielbiają chodzić do kościoła, bo wtedy jesteśmy wszyscy razem. Potem w domu bawią się nie tylko w sklep, ale także w Kościół - dopowiada Katarzyna. Na spotkaniach wspólnoty neokatechumenalnej, do której należą od kilkunastu lat, dzieci nie są otoczone tylko dorosłymi, mają przyjaciół także w swoim wieku.
Marek miewał kryzysy wiary, ale nigdy - jak twierdzi - nie odwrócił się od Boga. - Poszukiwałem, zadawałem sobie fundamentalne pytania, komplikowałem. Działo się tak aż do czasu przeczytania „Wprowadzenia w chrześcijaństwo” kard. Josepha Ratzingera - opowiada.
To było dla niego, jak dziś ocenia, prawdziwe trzęsienie ziemi. Potem były kolejne otwierające na Boga i Kościół lektury. - Było to dla mnie jakby ponowne odkrycie wiary, otwarcie na Boga i na zrozumienie świata - dodaje. Także współczesnej rzeczywistości, która - jak mówił kiedyś w wywiadzie - jest misternie skonstruowaną maszynerią ułudy. Bracia Wachowscy nazwali go kiedyś matriksem. - Nie jestem teologiem, ale myślę, że Kościół jest jedyną drogą, która jest w stanie człowieka z tego matriksu wyrwać - mówi.
Gdy poznał Katarzynę, przyszła żona twardo, co roku chodziła na paulińskie pielgrzymki do Częstochowy. - Imponowała mi tym - podkreśla. - Ja wtedy chodziłem raczej na koncerty, w glanach, które na pielgrzymki się nie nadawały. Kontestowałem, pewnie dlatego zainteresowała mnie „Fronda”, łącząca katolicyzm ze spojrzeniem kontrkulturowym. Gdy w 1997 r. pismo wpadło mi w ręce, zobaczyłem, że ktoś myśli podobnie jak ja.

Reklama

Bez retuszu

Marek Horodniczy kieruje periodykiem „Czterdzieści i Cztery”, jego żona Katarzyna jest pierwszym czytelnikiem jego artykułów. - To wymagający redaktor i recenzent - zastrzega. Tak było także w czasach „Frondy”.
Pierwszy tekst we „Frondzie” napisał w 1999 r. Dotyczył kina Davida Lyncha. Potem były kolejne tematy i kolejne teksty. W połowie 2005 r., na dwa i pół roku, objął kierownictwo „Frondy”, po odejściu Grzegorza Górnego do „Ozonu”. Kierował pismem „szokującym, teologicznym, prowokacyjnym, bezkompromisowym, popkulturowym, prokościelnym, inkwizycyjnym, ekstrawaganckim, preewangelizacyjnym, postmodernistycznym, bystrym, prężnym i dowcipnym”, jak pisano o nim.
- O religii chcemy mówić w sposób mocny, wyrazisty, bez retuszu. Wolimy podkreślać raczej niezmierzoną miłość Chrystusa niż prawa człowieka, raczej świętość niż sprawiedliwość społeczną. „Fronda” zajmuje się często tematami, którymi nikt inny nie chciał się zajmować - mówił Horodniczy „Niedzieli” przed dwoma laty.
Oprócz redagowania i zasilania tekstami grubych periodyków, próbował sił w telewizji, prowadził programy w TV Puls i TVP Kultura, a także kierował działem kultury w „Magazynie Familia” księży paulistów.
W TV Puls przygotowywał pierwsze odcinki „Archiwum XX wieku”, potem przez półtora roku wydawał i prowadził program kulturalny „Świątek Piątek”, a jeszcze później w pełni autorski „Portret trumienny”. - Siedzieliśmy przy trumnie i rozmawialiśmy o wydarzeniach z zakresu kultury i cywilizacji, tak żeby obecność śmierci i widzowie, i goście mieli „z tyłu głowy”, w myśl zasady memento mori - opowiada.
Dodatkowa praca była i jest konieczna, bo na pismach takich jak „Czterdzieści i Cztery” nie da się zarobić kokosów. - Nie zarabiamy na nim, ale na pewno realizujemy nasze powołanie intelektualne i ambicje - mówi.

„Czterdzieści i Cztery”

Przygotowania do wydania pierwszego numeru „Czterdzieści i Cztery” trwały ponad rok. Pismo tworzyła grupa autorów, którzy razem z Horodniczym odeszli z „Frondy”. Chcieli wydać - jak mówią - najlepsze pismo. Rzeczywiście, graficznie pismo rzuca na kolana. Co do treści, trzeba przyznać, że nie jest dla każdego. - Zamieszczamy długie i dojrzałe teksty, wymagające solidnych lektur - podkreśla szef pisma.
- Rozpoczęło się od myślenia w kategoriach mesjanistycznych, ale ewoluowało ono do zagadnień szerszych. Podtytuł periodyku brzmi „Magazyn Apokaliptyczny”, a zatem oprócz mesjanizmu ważne będą dla nas również pojęcia takie jak eschatologia czy apokalipsa. Nie znaczy to jednak, że będziemy pisać tylko o sprawach ostatecznych - mówił w czasie promocji pierwszego numeru.
„Jedynka” „Czwórek” wyszła w końcu ubiegłego roku. I została w miesiąc sprzedana. Teraz finiszują z „dwójką”. Będzie - jak mówi - lekturą na drugą część wakacji. - Czas nas nie goni, chcemy wydać jak najlepszy numer - podkreśla.
„Czwórki” nawiązują do poetyki „Frondy”, którą przecież i on, i jego koledzy przez długi czas współtworzyli. Ale są też różnice. - „Fronda” jest tylko pismem poświęconym, a „Czwórki” - aż apokaliptycznym - mówi półżartem Katarzyna, nawiązując do podtytułów obu pism.
- Nasza redakcja działa w internecie. Spotykamy się regularnie, ale rzadko, komunikujemy się w sieci - mówi Marek. - Pismo jest robione zespołowo, jak „nasze” numery „Frondy”. Kolegialność jest dobra, bo „Czwórki” tworzą oprócz mnie potężne mózgi, np. Rafał Tichy, Aleksander Kopiński, Nikodem Bończa-Tomaszewski czy Filip Memches.
Ważne - twierdzi - żeby wokół pisma tworzyło się autentyczne środowisko. - Cieszymy się, że udało się wprowadzić pojęcie mesjanizmu do debaty publicznej. Mesjanizmu jako czegoś nośnego, a nie tylko ciekawostki - dodaje.
- Recenzje zwracały uwagę, że pismo ma siłę uderzeniową pierwszych numerów „Frondy”, ale jest bardziej formacyjne. Poza tym pismo jest inaczej robione, mąż nie znika jak dawniej na całe dni - cieszy się Katarzyna. - Nie jest, jak kiedyś, pracownikiem etatowym. Praca jest bardziej rodzinna, domowa, a ja i nasze dzieci mamy szansę częściej go widzieć.

2009-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Msza św. Wieczerzy Pańskiej w Wielki Czwartek rozpoczyna obchody Triduum Paschalnego

2024-03-28 07:18

[ TEMATY ]

Wielki Czwartek

Karol Porwich/Niedziela

Mszą Wieczerzy Pańskiej w Wielki Czwartek rozpoczynają się w Kościele katolickim obchody Triduum Paschalnego - trzydniowe celebracje obejmujące misterium Chrystusa ukrzyżowanego, pogrzebanego i zmartwychwstałego. Liturgia tego dnia odwołuje się do wydarzeń w Wieczerniku, kiedy Jezus ustanowił dwa sakramenty: kapłaństwa i Eucharystii.

Liturgista, ks. prof. Piotr Kulbacki z Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego powiedział PAP, że część pierwsza Triduum - misterium Chrystusa ukrzyżowanego - rozpoczyna się Mszą Wieczerzy Pańskiej (Wielki Czwartek) i trwa do Liturgii na cześć Męki Pańskiej (Wielki Piątek). Po tej liturgii rozpoczyna się dzień drugi - obchód misterium Chrystusa pogrzebanego, trwający przez całą Wielką Sobotę. Nocna Wigilia Paschalna rozpoczyna trzeci dzień - misterium Chrystusa zmartwychwstałego – obchód trwający do nieszporów Niedzieli Zmartwychwstania.

CZYTAJ DALEJ

Przez krzyż idzie się do zmartwychwstania. Innej drogi nie ma – rozważania ks. Popiełuszki

2024-03-27 20:38

[ TEMATY ]

ks. Jerzy Popiełuszko

homilia

ks. Popiełuszko

Muzeum ks. Jerzego Popiełuszki/40rocznica.popieluszko.net.pl

- Przez krzyż idzie się do zmartwychwstania. Innej drogi nie ma - to słowa wypowiedziane przez ks. Jerzego Popiełuszkę 6 września 1982 r. podczas Mszy św. w intencji Ojczyzny w kościele św. Stanisława Kostki w Warszawie. Stanowią one fragment rozważań proponowanych przez Sanktuarium Błogosławionego Księdza Jerzego Popiełuszki w piątym tygodniu programu „osobistej i społecznej duchowej przemiany”, który można podjąć w roku obchodów 40-lecia śmierci kapłana. Każdego dnia od 28 lutego do 9 listopada o godz. 21. przy grobie Błogosławionego odbywa się modlitwa o wolność od lęku i nienawiści oraz w intencji Ojczyzny.

Publikujemy tekst rozważań:

CZYTAJ DALEJ

USA: nowy program nauczania uniwersyteckiego – studiowanie dorobku św. Jana Pawła II

2024-03-28 16:55

[ TEMATY ]

USA

studia

św. Jan Paweł II

Adam Bujak/Biały Kruk

Katolicki Uniwersytet Św. Tomasza w Houstonie w stanie Teksas rozpoczyna 30-godzinny cykl wykładów online, poświęcony życiu św. Jana Pawła II i jego nauczaniu o „godnosci osoby ludzkiej w nawiązaniu do innych ludzi i ostatecznie w odniesieniu do Boga”. Uwieńczeniem kursu będzie uzyskanie stopnia magisterskiego (Master of Arts). Celem nowego programu jest też poznawanie „ojczyzny świętego: kultury i historii Polski”. Na zakończenie przewidziano dwutygodniowy pobyt w naszym kraju, po którym przewodnikami mają być polscy naukowcy, badający dzedzictwo świętego papieża.

Nowy kierunek studiów przeznaczony jest zwłaszcza dla formatorów w różnych zakonach, nauczycieli szkół katolickich i innych specjalistów. Do poznawania życia i dorobku Ojca Świętego zachęca kard. Daniel DiNardo - metropolita Galvestonu-Houstonu, archidiecezji, na której terenie znajduje się uniwersytet. Podkreślił on, że „program ten stwarza wspaniałą okazję do badania spuścizny po świętym Janie Pawle II, głoszonej przezeń obrony godności człowieka i wartości tego, czym jest wolność religijna”. Swoje poparcie dla nowego programu studiów wyrazili też m.in emerytowany arcybiskup Filadelfii Charles Chaput i George Weigel - znany na całym świecie autor książek o papieżu Wojtyle.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję