18 czerwca 1989 r. na skronie Matki Bożej Rokitniańskiej nałożono papieską koronę. Była to pierwsza koronacja w odzyskującej wolność ojczyźnie. W tym roku dziękujemy za 25 lat Jej szczególnego królowania na Ziemiach Zachodnich Polski. Dziękczynienie za koronację zbiegło się w naszej diecezji z dziękczynieniem za dar kanonizacji papieża Jana Pawła II
Obraz Matki Bożej Rokitniańskiej nosi szczególne tytuły: Królowej Orła Białego, Pani Obozowej, Królowej Polski i Ziem Zachodnich, Hetmanki, Pani Cierpliwie Słuchającej. Koronacja, którą przed 25 laty dokonali biskupi polscy w Rokitnie, była wyrazem dziękczynienia i uznania za ponad 300 lat opieki Matki Bożej nad zachodnimi rubieżami naszego kraju. Była tu z Białym Orłem na piersi nawet w czasie zaborów.
25 lat od pamiętnego dnia koronacji było zatem czasem dziękczynienia za to całe dobro, które Maryja nam wyprosiła u Syna. Przygotowania do tej szczególnej rocznicy rozpoczęły się już pięć lat temu, gdy jako wspólnota diecezjalna dziękowaliśmy za dotychczasową opiekę. Na tegoroczne uroczystości samo sanktuarium przygotowywało się także od dłuższego czasu. Wybudowano nowy refektarz, wyremontowano dom rekolekcyjny, otwarto kawiarnię, uruchomiono Dom św. Marty, zainstalowano solary oraz ocieplono cały kompleks. Nowa kolorystyka koresponduje z kolorami bazyliki. 1 czerwca złożono Matce Bożej jeszcze jeden szczególny dar. Rokitniańscy duszpasterze, parafianie oraz pielgrzymi ofiarowali odremontowane i odrestaurowane organy w bazylice. Specjalny koncert zainaugurował nowy etap służby instrumentu.
Duchowe przygotowanie do rocznicy koronacji podjęły wszystkie grupy i zrzeszenia wiernych, dla których Rokitno jest miejscem formacji i pielgrzymowania. Przez cały rok przybywali do sanktuarium, by zawierzyć siebie Matce Bożej. Działające od roku Diecezjalne Centrum Duchowości Maryjnej także znalazło swoją siedzibę w Rokitnie i służy pielgrzymom.
Rokitno wraz z cudownym obrazem Matki Bożej już dawno przestało być sanktuarium tylko diecezjalnym. Matka Boża Cierpliwie Słuchająca jest patronką Ziem Zachodnich. Ten tytuł nadany jej przez kard. Augusta Hlonda wskazuje rolę, jaką Rokitno odegrało w powojennych dziejach tych ziem. Polacy przybywający z terenów Polski centralnej i zza Buga w jej rokitniańskim wizerunku odnajdywali znajome rysy. W dniu 25. rocznicy koronacji za wszystko, co otrzymaliśmy, dziękujemy Matce Bożej i jednocześnie prosimy o nowe potrzebne łaski.
Wciąż radujemy się darem kanonizacji Ojca Świętego Jana Pawła II, którą przeżywaliśmy przed tygodniem. Swoimi przemyśleniami dotyczącymi tego wydarzenia nadal dzielą się z nami nasi diecezjanie. Tym razem są to mieszkańcy Ziemi Biłgorajskiej
– Jestem szczęśliwa, że Pan Bóg pozwolił mi żyć w tych czasach, gdy z rodu Polaków powołany został papież – święty Jan Paweł II. Nie mogłam uwierzyć, że człowiek, który żył razem z nami, będzie za mojego życia kanonizowany. Uważnie przyglądałam się pontyfikatowi Jana Pawła II, jego życiorysowi. To był człowiek z ludu wzięty i doszedł do świętości. Okazuje się, że świętość, choć wymagająca, jest na wyciągnięcie ręki. Trzeba tylko bardzo kochać Boga i ludzi, i w tym Jan Paweł II jest dla nas wzorem. Niestety, nie mogłam pojechać na kanonizację, ale ten dzień, te ważne chwile przeżywałam na swój sposób. Poszłam do kościoła na Eucharystię, przyjęłam Pana Jezusa w Komunii św., a potem obejrzałam transmisję Mszy św. w telewizji. Do domu przyjechały moje dzieci, bo to przecież dzień wyjątkowy, który należy spędzać w gronie rodzinnym. Razem uklęknęliśmy przed ołtarzykiem, na którym był portret św. Jana Pawła II, i złożyliśmy dziękczynienie Bogu za dar Wielkiego Papieża. Nie wstydzę się swoich uczuć i łez wzruszenia, gdy wspominam naszego ukochanego Papieża.
Ani deszcz, ani katastroficzne prognozy, ani mocno przesadzone obawy przed różnorakimi kataklizmami nie przeszkodziły we wtorek w świetnej zabawie uczestnikom Festiwalu Życia w Kokotku. Okazuje się, że ta impreza naprawdę może zmieniać życie.
Wtorek był drugim dniem trwającego przez cały tydzień Festiwalu Życia w lublinieckim Kokotku na Śląsku. To największy plenerowy festiwal chrześcijański dla młodzieży w Polsce, uczestniczy w nim półtora tysiąca osób.
Ojciec Bruno Silvestrini pochodzi z włoskiego regionu Marchii (Marche). Urodził się w cieniu bazyliki Matki Bożej z Loreto, w małej miejscowości Porto Recanati. W tym to miejscu Fryderyk II Szwabski, wnuk Fryderyka Barbarossy, zbudował zamek, aby bronić skarbca Świętego Domku w Loreto. Dlatego jego miejscowość jest silnie związana z kultem Madonny, a on jest zakochany w Maryi Dziewicy. Przez okno swojego domu, mógł z daleka oglądać kopułę maryjnego sanktuarium. Nawet teraz, za każdym razem kiedy wraca do domu i widzi kopułę bazyliki w Loreto, jego serce się raduje.
Ten augustianin, wyświęcony w 1981 roku, po piastowaniu różnych stanowisk w Kościele i w swoim zakonie, jest dziś Zakrystianem Papieskim (po włosku funkcja ta nazywa się: custode del Sacrario Apostolico) i współpracuje z Biurem Celebracji Liturgicznych Papieża. Łączą go bliskie związki ze swoim współbratem, Leonem XIV, który jada obiad w ich augustiańskiej wspólnocie zamieszkującej w małym klasztorze niedaleko Kaplicy Sykstyńskiej.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
