Franciszek wskazuje w dokumencie na ewangeliczne wymogi naśladowania Jezusa w trosce o najbardziej potrzebujących, którym głosi się Dobrą Nowinę. Tę misję stara się pełnić Kościół, a wśród współczesnych ubogich migranci i uchodźcy stanowią grupę szczególnie widoczną. Papież podkreśla przy tym dwa aspekty owej misji: bezgraniczność i macierzyńskość. Wyrażają one powszechność i otwartość Kościoła wobec wszystkich potrzebujących.

Ojciec Święty przypomina jednocześnie liczne trudności, jakie wywołują współczesne ruchy migracyjne także wśród samych wierzących. Dlatego tym bardziej należy działać na rzecz otwartości i solidarności względem przybyszów, nie zapominając o przekształcaniu ludzkich relacji wartościami Ewangelii. Tu Franciszek wspomina o „kulturze spotkania” i braterstwie. Zaznacza zarazem, że skala zjawiska migracji wymaga zaangażowania wspólnoty międzynarodowej, biorąc pod uwagę wielowymiarowe skutki cywilizacyjne tego zjawiska. Chodzi w pierwszym rzędzie o ulżenie losu uchodźców oraz przeciwdziałanie przestępczości związanej z migracją, zwłaszcza różnym formom niewolnictwa. Z drugiej strony Papież postuluje działania na rzecz eliminowania przyczyn emigracji, takich jak nierówności ekonomiczne czy wojny. Na koniec zwraca się bezpośrednio do migrantów i uchodźców ze słowami otuchy, zapewniając, że mają oni szczególne miejsce w sercu Kościoła.