Papież do niepełnosprawnych sportowców: wasze świadectwo jest znakiem nadziei, a wspiera je sam Bóg
Niepełnosprawni sportowcy z różnych stron świata zapełnili dziś watykańską Aulę Pawła VI. Biorą oni udział w spotkaniu zorganizowanym w Rzymie przez Włoski Komitet Paraolimpijski. Jutro zaprezentują różne dyscypliny sportowe na otwartym powietrzu, na prowadzącej do Placu św. Piotra Via della Conciliazione. Wezmą też udział w niedzielnej modlitwie Anioł Pański z Papieżem. Dziś przyjął on ich na audiencji, podkreślając, że przez sport przeciwdziała się „kulturze wyrzucania na śmietnik”.
„To wszystko widoczne jest jeszcze lepiej w waszym doświadczeniu – mówił Franciszek. – Niepełnosprawność bowiem, jakiej doświadczacie w jakimś aspekcie fizycznym, dzięki praktykowaniu sportu i zdrowemu współzawodnictwu przekształca się w przesłanie dodające otuchy tym wszystkim, którzy żyją w sytuacjach podobnych do waszej. Staje się też zachętą, by z zaangażowaniem wszystkich sił robić razem coś pięknego, przekraczając bariery, jakie możemy spotkać wokół siebie, a przede wszystkim wewnątrz nas samych”.
Ojciec Święty wskazał, na czym polega wartość świadectwa dawanego przez niepełnosprawnych sportowców:
„Wasze świadectwo, drodzy atleci, jest wielkim znakiem nadziei. Jest dowodem na to, że w każdym człowieku są możliwości, które mogą się rozwinąć przez zaufanie i solidarność. Bóg Ojciec jest pierwszym, który to wie. Bóg zna doskonale wasze serca: wie wszystko. Zna nas lepiej, niż ktokolwiek inny i patrzy na nas z zaufaniem, kocha nas takimi, jakimi jesteśmy, ale daje nam wzrastać według tego, czym możemy się stać. Tak więc w swoim wysiłku na rzecz sportu bez barier oraz świata bez wykluczonych nie jesteście nigdy sami! Bóg nasz Ojciec jest z wami!” – powiedział Papież.
– Potrafią tworzyć, i jest to niesamowita twórczość artystyczna, niekiedy bogatsza od tej, której autorami są osoby w pełni zdrowe – mówi Paweł Bilski, inicjator projektu „(Nie) pełnosprawni – aktywni kulturalnie”, którego kolejna edycja już we wrześniu i październiku w Częstochowie
Idea ta ma na celu promocję uzdolnionych artystycznie niepełnosprawnych osób. Ale nie tylko. Wydarzenia odbywające się w ramach tej akcji z udziałem osób pełnosprawnych oswajają z niepełnosprawnością, integrują, uwrażliwiają na potrzeby innych, a przede wszystkim uczą miłości i akceptacji drugiego człowieka. Przed nami cztery wydarzenia – gra miejska, salon poezji, happening przy częstochowskim ratuszu i przegląd teatralno-muzyczny. Na te spotkania, których organizatorem jest Fundacja Oczami Brata, zaproszeni są nie tylko niepełnosprawni artyści, ale także wolontariusze i osoby pragnące włączyć się w tę akcję lub wspomóc ją.
– Francesco! Francesco! – głos Marii Giuseppy odbijał się od niskich kamiennych domków przy ul. Vico Storto Valle w Pietrelcinie. Ale chłopca nigdzie nie było widać, mały urwis znów gdzieś przepadł. Może jest w kościele albo na pastwisku w Piana Romana? A tu kabaczki stygną i ciecierzyca na stole. W całym domu pachnie peperonatą. – Francesco!
Maria Giuseppa De Nunzio i Grazio Forgione pobrali się 8 czerwca 1881 r. w Pietrelcinie. W powietrzu czuć już było zapach letniej suszy i upałów. Wieczory wydłużały się. Panna młoda pochodziła z rodziny zamożnej, pan młody – z dużo skromniejszej. Miłość, która im się zdarzyła, zniwelowała tę różnicę. Żadne z nich nie potrafiło ani czytać, ani pisać. Oboje szanowali religijne obyczaje. Giuseppa pościła w środy, piątki i soboty. Małżonkowie lubili się kłócić. Grazio często podnosił głos na dzieci, a Giuseppa stawała w ich obronie. Sprzeczki wywoływały też „nadprogramowe”, zdaniem męża, wydatki żony. Nie byli zamożni. Uprawiali trochę drzew oliwnych i owocowych. Mieli małą winnicę, która rodziła winogrona, a w pobliżu domu rosło drzewo figowe. Dom rodziny Forgione słynął z gościnności, Giuseppa nikogo nie wypuściła bez kolacji. Grazio ciężko pracował. Gdy po latach syn Francesco zapragnął być księdzem, ojciec, by sprostać wydatkom na edukację, wyjechał za chlebem do Ameryki. Kapłaństwo syna napawało go dumą. Wiele lat później, już w San Giovanni Rotondo, Grazio chciał ucałować rękę syna. Ojciec Pio jednak od razu ją cofnął, mówiąc, że nigdy w życiu się na to nie zgodzi, że to dzieci całują ręce rodziców, a nie rodzice – syna. „Ale ja nie chcę całować ręki syna, tylko rękę kapłana” – odpowiedział Grazio Forgione, rolnik z Pietrelciny.
Konferencja „Wokół Laudato Si’ – czas powrotu do teologii stworzenia”
O duchowym wymiarze ekologii i znaczeniu teologii stworzenia w życiu Kościoła mówiono podczas konferencji prasowej pod hasłem „Wokół Laudato Si’ - czas powrotu do teologii stworzenia”. Podkreślono, że troska o środowisko nie jest dodatkiem do wiary, lecz jej integralną częścią, a encyklika papieża Franciszka „Laudato si’” wciąż inspiruje do nowych działań. W wydarzeniu wzięli udział bp Tadeusz Lityński, przewodniczący Zespołu KEP „Laudato si” oraz duszpasterze zaangażowani w promowanie ekologicznego nauczania Kościoła.
Konferencja w Sekretariacie KEP w Warszawie rozpoczęła się projekcją fragmentu filmu „Gratias Domine”, przygotowanego przez Zespół „Laudato si’”. Spotkanie wpisało się w ekumeniczne obchody „Czasu dla Stworzenia” i miało przypomnieć o duchowym wymiarze troski o świat.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
