Dane było redakcji uczestniczyć w przedpremierowym pokazie amerykańskiego filmu pt. „Bóg nie umarł”, przygotowanego przez braci protestantów. Było to dla nas duże wydarzenie. Już w samym jego tytule wyrażona jest wielka podstawowa prawda: Bóg jest – działa, czuwa i... czeka na nasze właściwe wybory. Nie będę relacjonował szczegółowo treści filmu, bo trzeba go po prostu zobaczyć, powiem tylko, że przedstawia on rzeczywistość amerykańską, bardzo podobną do tej, z którą spotykamy się w Europie, także w Polsce. Jakże często natrafiamy na ludzi, którzy w sposób bezkompromisowy, a niekiedy nawet arogancki odnoszą się do naszej wiary, którzy czynią wszystko, by Boga zanegować, zmarginalizować Jego znaczenie w świecie lub Go ośmieszyć. Stąd moja propozycja skierowana do parafii: nawiążcie kontakt z kinami i postarajcie się wspólnie obejrzeć ten film – księża i wierni. Do organizacji wyjścia do kina mogłyby się włączyć: Akcja Katolicka, oazy, KSM. To dobry krok w kierunku stworzenia nowoczesnego zaplecza dla naszych poczynań duszpasterskich.
Film daje okazję do dyskusji na ważne tematy religijne, a w konsekwencji możliwość pogłębionej refleksji wiernych. Myślę, że warto poddać dyskusji także inne filmy, pokazywane w kinach czy w telewizji. Nie wszystkie są złe, wiele z nich zawiera pewne przesłanie, które należałoby razem wydobyć.
Jak wspomniałem, obraz „Bóg nie umarł” jest filmem protestanckim. W pewnym momencie widzimy pastora, który przygotowuje na śmierć człowieka po wypadku, zdeklarowanego ateistę. I czegoś nam tu brak – sakramentalnego rozgrzeszenia, namaszczenia chorych, Wiatyku. Ten element nie jest obecny w protestanckiej teologii i duszpasterstwie. W takich sytuacjach szczególnie widać, jak wielkie bogactwo teologiczne posiada Kościół katolicki.
Zachęcamy serdecznie do obejrzenia tego filmu, który z pewnością wpisuje się w nasze zamyślenia rekolekcyjne. Myślę, że w realizacji takiego planu mogłyby pomóc lokalne redakcje „Niedzieli”, która objęła film swoim patronatem medialnym. Więcej na jego temat – w „Niedzieli” nr 9 z 1 marca 2015 r., s. 55. Relacja z częstochowskiej prapremiery – na s. 67.
S. Maria Druch prowadzi rekolekcje i głosi konferencje na temat aniołów.
Historia, którą specjalnie dla was, Drodzy Czytelnicy,
dzieli się tu siostra Maria, dotyczy czasów jej dzieciństwa.
Jednak mocno utkwiła jej w pamięci i z pewnością miała
wpływ na późniejszy wybór drogi życiowej.
„Nie ma dzisiaj zakątka ziemi, nie ma człowieka ani takich
jego potrzeb, których by nie dosięgła ich (aniołów) uczynność
i opieka”. Wiecie, Drodzy Czytelnicy, kto jest autorem
tych słów? Wypowiedział je nieco już dziś zapomniany
arcybiskup mohylewski Wincenty Kluczyński, który założył
w Wilnie (w 1889 r.) żeńskie bezhabitowe zgromadzenie
zakonne – Siostry od Aniołów. Wspominam o tym nie
bez powodu, bo autorką kolejnego świadectwa jest siostra
Maria Druch z tego właśnie anielskiego zgromadzenia.
Historia, którą specjalnie dla was, Drodzy Czytelnicy,
dzieli się tu siostra Maria, dotyczy czasów jej dzieciństwa.
Jednak mocno utkwiła jej w pamięci i z pewnością miała
wpływ na późniejszy wybór drogi życiowej. Oddajemy zatem
jej głos.
„Miałam wtedy 13 lat. Spędzałam ferie zimowe u wujka.
Jego dom był położony nieopodal żwirowni. Latem kąpaliśmy
się w zalanych wykopach. Trzeba było uważać, ponieważ
już dwa metry od brzegu było tak głęboko, że nie
dało się złapać gruntu pod stopami. Zimą było to doskonałe
miejsce na spacery. Woda zamarzała, lód był bardzo
gruby, rybacy łowili ryby w przeręblach. Czułam się
tam bardzo bezpiecznie. W czasie jednego z takich moich
spacerów obeszłam dookoła wysepkę i znalazłam się
w zatoce, gdzie temperatura musiała być wyższa. Nagle
usłyszałam dźwięk… trtttttt. Zorientowałam się, że lód
pode mną pęka. Nie znałam wtedy zasady, że powinno
się położyć i wyczołgać z zagrożonego miejsca. Wpadłam
w panikę. Zrobiłam rzecz najgorszą z możliwych.
Zaczęłam szybko biec do oddalonego o około dziesięć
metrów brzegu. Lód pode mną się nie łamał, ale był rozmokły
i czułam, że im bliżej jestem celu, tym moje stopy
coraz głębiej się w niego zapadają.
Kiedy ostatecznie dotarłam do brzegu, serce chciało
ze mnie wyskoczyć. Byłam w szoku. Dopiero po dłuższej
chwili dotarło do mnie, co się wydarzyło. Według zasad
fizyki powinnam znajdować się w wodzie. Nie miałam
prawa dobiec do brzegu po rozmokłym lodzie, naciskając
na niego tak mocno. Wiem też, jak tam było głęboko –
nie biegłam po dnie pokrytym lodem. Pode mną były wielometrowe
otchłanie. Wtedy uznałam to za przypadek,
szczęście.
2 października obchodzimy w Kościele wspomnienie Świętych Aniołów Stróżów. Zazwyczaj w liturgii upamiętnia się imiona świętych, ale Aniołowie Stróżowie są uosobieniem działania Bożej Opatrzności. Chociaż więc nie znamy ich z imienia, rola ich jest szczególna. W granicach świętych obcowania dane jest nam przeżywać więź z istotami, o których wiemy niewiele, ale których ślady obecności zapisane są w świadomości Kościoła, a także w doświadczeniu wierzących.
Czy aniołowie istnieją naprawdę, a jeśli tak, to kim są? Choć nasza wiara pełna jest odniesień do niebieskich duchów, do istot widzialnych i niewidzialnych, do ich działania i obecności, to często tak naprawdę nie wiemy, jak włączyć ich istnienie do naszej codzienności, by było owocne, realne i skuteczne, a przy tym by nie przesłaniało nam Boga.
Do bycia ludźmi zawierzenia i zaufania zachęcał podczas Mszy św. odprawionej w czwartkowy poranek przy grobie św. Jana Pawła II biskup włocławski Krzysztof Wętkowski. W kaplicy Świętego Sebastiana w bazylice św. Piotra w Rzymie 2 października zgromadziło się około trzystu wiernych z diecezji włocławskiej.
Wizyta przy grobie św. Jana Pawła II była dla nich ważnym momentem pielgrzymki do Rzymu. Mszy Świętej przewodniczył biskup włocławski Krzysztof Wętkowski. Eucharystię koncelebrowali bp Stanisław Gębicki, biskup pomocniczy senior diecezji włocławskiej, bp Krzysztof Nykiel, regens Penitencjarii Apostolskiej oraz trzydziestu kapłanów diecezjalnych.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
