Brian był synem anglikańskiej pary mieszkającej w Liverpoolu. Zawsze był pogodnym, pełnym życia dzieckiem. Kiedy skończył dwa lata, wszystko diametralnie się zmieniło: czuł się zmęczony i wyczerpany, lekarze zdiagnozowali u niego białaczkę i dali mu sześć miesięcy życia.

Matka Briana zaczęła się żarliwie modlić i poprosiła wszystkich swoich przyjaciół, aby do niej dołączyli. Po raz pierwszy w życiu odmówiła również „Zdrowaś Maryjo”. Kiedy zapytała przyjaciółkę, do kogo jeszcze może się zwrócić, ta poleciła jej Ojca Pio, który zmarł zaledwie trzy lata wcześniej, w 1968 roku. „Módlcie się do Ojca Pio!”. Doradziła jej w 1971 roku.

Krążyły już liczne opowieści o cudach i uzdrowieniach związanych z włoskim zakonnikiem, kanonizowanym w 2002 roku. „Kim jest ojciec Pio?” - zapytała z zaciekawieniem Maureen, matka Briana. Ale jej przyjaciółka odpowiedziała po prostu: „Po prostu się módl”. Pewnej nocy do małego Briana zawitał niespodziewany gość. Wielokrotnie powtarzał jej, że regularnie odwiedza go nieznany mężczyzna. Nikt jednak poza Brianem go nie widział.

Brat jednego z przyjaciół Maureen, Eddie, kleryk Oblatów Najświętszej Maryi Panny, usłyszał opowieści Briana i chciał porozmawiać z dzieckiem. „Brian, może powinieneś zapytać tego mężczyznę, jak ma na imię, kiedy następnym razem przyjdzie” - poradził chłopcu.

Nieco później, gdy Maureen zapytała syna, czy zna imię tajemniczego nieznajomego, odpowiedział: „Tak, powiedział, że nazywa się ojciec Pio. Ma na sobie długą brązową szatę i ma dziury w dłoniach i stopach”. Od tamtej chwili pokój Briana nieustannie wypełniał się cudownym zapachem kadzidła.

Brian rozwinął intensywne życie wiary. Szczególnie czcił Matkę Bożą i Krzyż - a także ojca Pio. „Mamo, kocham cię bardziej niż cokolwiek innego na świecie” - powiedział kiedyś. „Ale jeszcze bardziej kocham Matkę Bożą”.

Pewnego dnia Brian otrzymał plastikową figurkę Matki Boskiej z Lourdes wypełnioną wodą święconą. Niedługo potem trzylatek poprosił mamę o złoty łańcuszek, który nosiła na szyi. „Mamo, proszę, daj mi ten łańcuszek. Chcę go dla Matki Bożej” - powiedział. Łańcuszek zaczął świecić dniem i nocą. Ojciec Briana przesuwał figurkę niezliczoną ilość razy, chcąc wykluczyć możliwość, że blask był naturalnym źródłem światła - ale zawsze świeciła.

Pewnego dnia Eddie chciał sprawdzić, czy Brian rzeczywiście mówił o ojcu Pio. Pokazał mu dwa zdjęcia kapucynów i jedno przedstawiające o. Pio. „Zapytany, czy zna tego mężczyznę, gdy zobaczył pierwsze zdjęcie, Brian zaprzeczył, jak powiedział Eddie w wywiadzie dla ChurchPOP. To samo stało się z drugim zdjęciem. Po krótkiej pauzie Eddie pokazał mu trzecie zdjęcie, na którym był ojciec Pio. „To ten mężczyzna, który zawsze mnie odwiedza. To ojciec Pio” - powiedział Brian.

Stan zdrowia Briana z czasem się pogarszał. Lekarz powiedział kiedyś jego matce: „Coś lub ktoś utrzymuje to dziecko przy życiu. Powinno umrzeć dawno temu”. W ostatnich tygodniach życia trzylatek rozdawał setki Cudownych Medalików wszystkim, którzy go odwiedzali. „Mamo… musisz poprosić tatę, żeby urodził się jeszcze jeden synek” - powiedział kiedyś Brian. „Ojciec Pio powiedział mi, że wkrótce tu będzie, żeby mnie zabrać do Matki Boskiej”.

Na łożu śmierci Briana jego matka upadła na kolana i powiedziała: „Jezu, jeśli naprawdę chcesz, żeby był z tobą, oddam ci go. Ale daj mi znak”. Wkrótce potem dwa promienie światła spłynęły na Briana, który wziął ostatni oddech i zmarł spokojnie.

Chociaż Brian dożył zaledwie trzech lat, rozwinęło się w nim silne pragnienie Boga i świętości. Historia małego Briana może „być przekazywana we wszystkich językach świata jako świadectwo wiary w cuda, szybkiej odpowiedzi na modlitwy, skuteczności nabożeństwa do Matki Bożej i jako gwarancja niezaprzeczalnego istnienia świetlistego życia pozagrobowego” - życzy sobie autorka Anne McGinn Cillis, która spisała tę niesamowitą historię.