Antonio Cañizares Llovera urodził się 15 października 1945 w mieście Utiel na terenie dzisiejszej Wspólnoty Autonomicznej Walencji we Wschodniej Hiszpanii. Dzieciństwo i młodość spędził w pobliskiej miejscowości Sinarcas, dokąd przeprowadziła się cała rodzina. Tam też ukończył szkołę średnią, po czym kształcił się w niższym, a następnie Wyższym Seminarium Duchownym w Walencji (1961-64) oraz na Papieskim Uniwersytecie w Salamance (1964-68), uzyskując licencjat z teologii w zakresie katechizacji a w 1971 obronił tam z wyróżnieniem doktorat z tej samej specjalizacji.

21 czerwca 1970 ówczesny arcybiskup Walencji José María García de la Higuera udzielił mu święceń prezbiteratu w Sinarcas. Młody kapłan rozpoczął wówczas bardzo intensywny etap swego życia: posługiwał w parafii, był delegatem ds. katechizacji w archidiecezji walentyńskiej, doradcą Akcji Katolickiej Kobiet w swej parafii, wykładał teologię katechezy na swym dawnym uniwersytecie w Salamance, był profesorem teologii fundamentalnej w archidiecezjalnym seminarium duchownym w Madrycie, dyrektorem i wykładowcą w Wyższym Instytucie Nauk Religijnych i Katechezy w stolicy Hiszpanii, w latach 1985-92 kierował Sekretariatem Komisji Episkopatu ds. Nauki Wiary. Założył Hiszpańskie Stowarzyszenie Katechetów i był jego pierwszym przewodniczącym. Pełnił też szereg innych urzędów w Kościele hiszpańskim.

6 marca 1992 św. Jan Paweł II mianował ks. Cañizaresa biskupem Ávili; sakrę nominat przyjął 25 kwietnia tegoż roku w historycznej katedrze w tym mieście z rąk nuncjusza apostolskiego w Hiszpanii abp. Mario Tagliaferriego. Za swe motto hierarcha przyjął słowa z Modlitwy Pańskiej „Fiat voluntas Tua” (Bądź wola Twoja). Na tym stanowisku m.in. zwołał i przewodniczył Synodowi Diecezjalnemu w 1995, zreorganizował miejscowy Instytut Teologiczny, umocnił Diecezjalny Ośrodek Troski o Niepełnosprawnych Psychicznie, w latach 1995-96 zorganizował obchody 25. rocznicy ogłoszenia św. Teresy od Jezusa (Wielkiej) doktorem Kościoła. 24 sierpnia 1996 założył w mieście Uniwersytet Katolicki pod jej wezwaniem i został jego pierwszym kanclerzem. Doceniając doniosłość tej inicjatywy Ojciec Święty mianował go w tymże roku członkiem Kongregacji Nauki Wiary.

10 grudnia 1996 papież przeniósł go na urząd arcybiskupa Grenady, a w okresie od stycznia do października 1998 abp Cañizares był także administratorem apostolskim diecezji Cartageny. Przez ten czas pełnił również stanowisko kanclerza Uniwersytetu Katolickiego św. Antoniego w Murcji, wspierając tam dialog z islamem. Od 1999 był członkiem Stałej Komisji Hiszpańskiej Konferencji Biskupiej. W swej nowej archidiecezji także angażował się w dzieła społeczne - opiekę nad osobami starszymi z dziećmi niepełnosprawnymi, chorymi terminalnie czy ludźmi trzeciego wieku. Założył archidiecezjalną Szkołę Formacji Teologicznej i Duszpasterskiej św. Grzegorza z Elviry. Rozpoczął budowę 8 nowych świątyń i odnowę wielu zabytków.

24 października 2002 Ojciec Święty powołał 57-letniego arcybiskupa na arcypasterza prymasowskiej stolicy Hiszpanii - archidiecezji Toledo. Tu również wykazał się wielką aktywnością, m.in. ustanowił 4 nowe parafie, odnowił wyższe i niższe seminaria duchowne, wspierał utworzenie Wyższego Instytutu Nauk Religijnych a jako kapłański owoc Wielkiego Jubileuszu Roku 2000 otworzył Diecezjalne Centrum Hogar 2000, przyjmujące i rehabilitujące chorych na AIDS. Rozpoczął unowocześnianie archiwów diecezjalnych, ułatwiając dostęp do nich naukowcom oraz zorganizował szereg dużych wystaw z okazji ważnych rocznic miejscowego Kościoła.

24 marca 2006 na swym pierwszym konsystorzu Benedykt XVI włączył abp Cañizaresa w skład Kolegium Kardynalskiego, przydzielając mu jako kościół tytularny rzymską świątynię św. Pankracego za Murami. Był wiceprzewodniczącym episkopatu hiszpańskiego (2005-08 i 2017-20), a 24 lutego 2008 został członkiem „numerycznym” (a więc z pełnymi prawami i obowiązkami) Królewskiej Akademii Historii Hiszpanii, do której wybrano go w grudniu poprzedniego roku. Wcześniej - 14 grudnia 2006 władze Toledo nadały mu tytuł „Umiłowanego Syna” (Hijo Predilecto), wręczając mu Złoty Medal miasta. Uczestniczył w wielu międzynarodowych i krajowych konferencjach i spotkaniach naukowych, na których łączył zagadnienia wiary z nauką i kulturą, ale też z troską o prawa człowieka, zwłaszcza ubogich i potrzebujących.

Jako biskup i kardynał brał udział w wielu ważnych wydarzeniach kościelnych, m.in. w posiedzeniach Synodu Biskupów (2008, 2009) i jako delegat papieski na ważne uroczystości rocznicowe w Kościołach lokalnych (luty 2014 - Panama: 500-lecie diecezji Santa María la Antigua).

9 grudnia 2009 papież mianował go prefektem Kongregacji Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów. W kwietniu 2013 i w maju 2025 kardynał wziął udział w dwóch konklawe, które wybrało odpowiednio Franciszka i Leona XIV.

28 sierpnia 2014 papież Bergoglio mianował kard. Cañizaresa metropolitą Walencji, a więc jego macierzystej archidiecezji. Stanowisko to piastował on do 10 października 2022, gdy papież przyjął jego ustąpienie z urzędu w wieku 77 lat.

-------------------

Obecnie Kolegium Kardynalskie liczy 247 członków, w tym 127 elektorów i 120 nie mających prawa udziału w konklawe. Z tych pierwszych 4 powołał Jan Paweł II , 19 - jego następca i 104 - Franciszek a wśród nieelektorów 37 mianował Jan Paweł II, 40 - Benedykt XVI i 43 - Franciszek.

Najstarszymi wiekowo kardynałami są obecnie Włoch Angelo Acerbi, ur. 23 IX 1925, Ugandyjczyk Emmanuel Wamala (15 XII 1926) i Mozambijczyk Júlio Duarte Langa (27 X 1927) , najmłodszymi zaś są działający w Australii Ukrainiec Mykoła Byczok (ur. 13 II 1980), Włoch posługujący w Mongolii Giorgio Marengo (7 VI 1974) i Portugalczyk Américo Manuel Alves Aguiar (12 XII 1973). Najdłuższy staż w Kolegium ma kardynał Michael Michai Kitbunchu z Tajlandiii, mianowany 2 lutego 1983 r.