Reklama

Niedziela Wrocławska

Abp Celestino Migliore doktorem honoris causa PWT

Człowiek w misji

Niedziela wrocławska 26/2015, str. 1

[ TEMATY ]

wyróżnienie

Archiwum abp. Celestino Migliore

Arcybiskup Celestino Migliore

Arcybiskup Celestino Migliore

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Jeśli łacińskie słowo „nuntius” znaczy „posłaniec”, to osobę nowego Doktora honoris causa Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu można najogólniej określić jako człowieka w misji. Chodzi oczywiście o misję wyjątkową, o misję Kościoła, która ostatecznie jest misją Bożą.

Podczas uroczystości zakończenia roku akademickiego 2014/2015, 29 czerwca br. Senat PWT przyzna najwyższą godność akademicką – tytuł doktora honoris causa – Arcybiskupowi Celestino Miglioremu, Nuncjuszowi Apostolskiemu w Polsce. Z tej okazji najpierw oddamy chwałę Bogu w Trójcy Jedynemu podczas uroczystej Eucharystii we wrocławskiej katedrze, a następnie wyrazimy uznanie za wszelkie zasługi, jakimi Nuncjusz Apostolski ubogaca świętą teologię i wspólnotę Kościoła. Pragniemy go włączyć w znamienity poczet doktorów honoris causa Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu, do którego należy już wielu kardynałów, biskupów, światowej sławy profesorów, ludzi kultury, a nawet późniejszy papież (Benedykt XVI).

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

Misja abp. Migliorego jest służbą człowiekowi i Kościołowi. Według niego istota tej służby jest wyrażona jednym słowem łacińskim – sollecitudo (troska), ponieważ – jak mówi – zawiera ono w sobie teologię, duchowość, a w pewien sposób także aspekt instytucjonalno-prawny nuncjatur apostolskich. Misja nuncjusza apostolskiego Celestino Migliorego nie ogranicza się do zawierania umów, konkordatów i śledzenia ich respektowania. U podstaw tych działań znajduje się autentyczna troska o integralne dobro każdego człowieka, szczególnie troska o ochronę i respektowanie praw ludzkich, które przysługują każdej osobie, niezależnie od jej przynależności wyznaniowej. Troska o dobro człowieka i środowisko jego życia jest budowaniem lepszego świata, w którym Bóg jest zawsze na pierwszym miejscu. Włosi nazywają lepszy świat un mondo migliore. Wkład nuncjusza apostolskiego w Polsce abp. Celestino Migliorego w budowanie lepszego świata ludzkiego i Bożego nie jest więc przypadkowy.

Uroczystość nadania doktoratu honoris causa jest dla naszej papieskiej uczelni nie tylko wielką radością, ale także przypomnieniem misji, która została nam powierzona. Jest to okazja, abyśmy – jak mówi Apostoł Paweł – na nowo rozpalili w sobie charyzmat nauczania i mądrości. Idąc za wspaniałym przykładem naszego nowego doktora honoris causa, arcybiskupa Celestino Migliorego chcemy tym charyzmatem posługiwać z całą gorliwością, przekazując teologiczną wiedzę i miłość następnym pokoleniom.

* * *

Arcybiskup Celestino Migliore
urodził się 1 lipca 1952 r. w Cuneo. Święcenia kapłańskie przyjął w 1977 r. Ukończył studia w Fossano oraz w Rzymie, a następnie rozpoczął służbę w dyplomacji watykańskiej. Pracował w Angoli, Stanach Zjednoczonych, Egipcie, Warszawie, Strasburgu i Watykanie. 30 października 2002 r. Jan Paweł II mianował C. Migliorego nuncjuszem apostolskim i stałym obserwatorem przy ONZ w Nowym Jorku, wynosząc go do godności tytularnego arcybiskupa Canossy. 30 czerwca 2010 r. papież Benedykt XVI mianował Księdza Arcybiskupa nuncjuszem apostolskim w Polsce.

2015-06-25 13:30

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Wyróżnieni za opiekę nad zabytkami

Z rąk Wojewody Lubelskiego Przemysława Czarnka, w Teatrze Starym w Lublinie, mieszkaniec Tarnogrodu Henryk Serek oraz proboszcz parafii pw. Przemienienia Pańskiego w Tarnogrodzie, ks. Jerzy Tworek otrzymali odznaki „Za opiekę nad zabytkami” przyznane im przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Piotra Glińskiego.
CZYTAJ DALEJ

Św. Ambroży obrońca Bożego Prawa

Niedziela łowicka 49/2002

[ TEMATY ]

święty

św. Ambroży

pl.wikiepdia.org

7 grudnia Kościół katolicki obchodzi wspomnienie liturgiczne św. Ambrożego, biskupa i doktora Kościoła, jedną z największych postaci Kościoła Zachodniego w IV w. Dane o wcześniejszym jego życiu są skąpe, natomiast biografia od chwili wybrania go na biskupa jest bardzo bogata.

Ambroży urodził się około roku 340 w Trewirze (dzisiejsze Niemcy), jako syn prefekta Galii. Otrzymawszy staranne wykształcenie w Rzymie, rozpoczął karierę państwową na terenie dzisiejszej Jugosławii. Około roku 370 został mianowany zarządcą - prefektem północnej Italii, mieszkając w Mediolanie. W roku 374 w Mediolanie zmarł tamtejszy biskup. Zapowiadał się burzliwy wybór nowego biskupa, gdyż dwie partie: jedna prawowierna, druga sympatyzująca z arianizmem, wysuwały swoich kandydatów, ale ponieważ głosy były równomierne, wybory się przeciągały. Ambroży, podejrzewając, że może dojść do zamieszek, nie chcąc do nich dopuścić, z urzędu udał się do katedry. Kiedy tam się znalazł, z tłumu jakieś dziecko zwołało: "Ambroży biskupem". Zebrani uznali to za znak opatrznościowy i mimo tego, że Ambroży - choć należał do rodziny chrześcijańskiej - nie był nawet ochrzczony i opierał się, wymogli na nim zgodę. Dla wybierających nie stanowiło to żadnej przeszkody. Wiedzieli, że jest człowiekiem sprawiedliwym i bardzo odpowiedzialnym, a to wystarczyło, by mógł być dobrym biskupem. Przyszłość potwierdziła, że mieli rację. W ciągu ośmiu dni Ambroży przygotował się, przyjął chrzest i pozostałe sakramenty, a 7 grudnia 374 r. został konsekrowany na biskupa Mediolanu. Nowy biskup wiedział, jak małe kompetencje posiada w zakresie znajomości Pisma Świętego i prawd objawionych, dlatego swoje duszpasterzowanie rozpoczął od gruntownego studiowania Biblii i literatury chrześcijańskiej. Miało to służyć jego przepowiadaniu. Wnet zasłynął jako kaznodzieja; podziwiał go św. Augustyn. Św. Ambroży żył i działał w okresie, kiedy dopiero zaczynały się kształtować stosunki Kościoła z państwem (władzą cesarską). Jego postawa i poczynania w tej dziedzinie miały znaczący wpływ na przyszłość tych stosunków. Inicjatywy biskupa Mediolanu były też próbą określenia miejsca Kościoła w społeczeństwie. Z tego też punktu widzenia należy oceniać słynne "potyczki" Ambrożego z władzą cesarską. Najgłośniejszym był konflikt Ambrożego z cesarzem Teodozjuszem. Powodem była rzeź dokonana z rozkazu cesarza w Tessalonikach. Podczas lokalnych zamieszek zginął tam jeden z oficerów rzymskich. W odwecie cesarz zarządził masakrę ludności; mieszkańców zgromadzonych w cyrku zaatakowali żołnierze. Zginęło prawie 700 osób. Wówczas biskup Ambroży nałożył na cesarza obowiązek odbycia pokuty. O dziwo, Teodozjusz uznał swój grzech i zgodził się na określoną przez biskupa pokutę, co było wyrazem wielkiego autorytetu biskupa Ambrożego. Za jego sprawą świat zrozumiał, że władca w Kościele jest tylko wiernym - niczym więcej - i obowiązują go te same zasady Bożego Prawa, które normują życie wszystkich. Sprecyzowane przez św. Ambrożego ustawienie władcy wobec Bożego Prawa, na straży którego stoi biskup, stało się normą w Kościele katolickim i obowiązuje do dziś. Potknął się o tę normę w XVI w. Henryk VIII, który po popełnieniu grzechu, nie chcąc pokutować, wolał oderwać cały Kościół angielski od biskupa Rzymu. Ten zaś, stając na straży Bożego Prawa, nie mógł przyjąć innego rozwiązania. Wspomnienie postaci św. Ambrożego przypomina bardzo trudne zagadnienie relacji Kościoła do państwa, zwłaszcza wtedy, gdy władzę w państwie sprawuje katolik. Ten bowiem jako wierzący musi się nieustannie liczyć z Bożym Prawem. Nie chodzi tu tylko o decyzje, ale i o zachowanie Bożego Prawa w życiu osobistym, które dla podwładnych jest niepisaną normą postępowania. Stąd do historii św. Ambroży przeszedł nie tyle jako teolog, ile jako odważny biskup, wzywający władców (dzisiaj sprawujących władzę na różnym szczeblu życia demokratycznego) do zachowania Prawa Bożego. Św. Ambroży zmarł w Wielką Sobotę 4 kwietnia 397 r. Został pochowany w Mediolanie. Do dziś pozostaje postacią wręcz symboliczną dla tego miasta. Zdumiewała jego aktywność, co podkreślił biograf, notując z podziwem, że po śmierci Ambrożego, jego obowiązki katechetyczne musiały być podzielone między pięciu kapłanów.
CZYTAJ DALEJ

Kandydatura i obłóczyny w legnickiej Katedrze

2025-12-07 12:31

ks. Waldemar Wesołowski

Uroczystość odbyła się we wspomnienie św. Mikołaja biskupa.

6 grudnia, we wspomnienie św. Mikołaja biskupa, w legnickiej Katedrze odbyła się uroczystość przedstawienia jako kandydata do święceń diakonatu i prezbiteratu oraz przyjęcie stroju duchownego kleryka 3 roku Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Legnickiej Mateusza Bałuta z parafii św. Jacka w Legnicy.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję