Jesteśmy od ponad 25 lat zafascynowani postacią Ojca Świętego Jana Pawła II. Jego pochylenie się nad każdym człowiekiem, a zwłaszcza będącym w potrzebie, jest znamiennym rysem pontyfikatu. Z ogromną radością uczestniczymy w spotkaniach z Janem Pawłem II na polskiej ziemi, ale też wzmacniamy modlitwą wszystkie pielgrzymki po globie ziemskim. Oglądamy różne relacje telewizyjne, przeglądamy zdjęcia, w których widać wielką charyzmę pasterską Piotra naszych czasów. Wśród zdjęć, jakie mogliśmy oglądać na początku pontyfikatu, było jedno bardzo ujmujące i wzruszające: w rękach Ojca Świętego małe dziecko ukazane światu i wypowiedziane słowa: "To jest przyszłość Kościoła, świata, narodów, rodziny. To jest moja i nasza nadzieja". W Ewangelii św. Mateusza (19, 13-15) czytamy o tym, jak Jezus prosił uczniów, aby nie zabraniali dzieciom przychodzić do Niego, gdyż do nich należy Królestwo Niebieskie.
W dniu Jubileuszu Dzieci Jan Paweł II mówił: "W świecie, którym dzieci są często wykorzystywane, pozostawione bez opieki albo odrzucone przed narodzeniem - Kościół podkreśla, że dzieci są osobami, dziećmi Bożymi, które mają znaczenie nie ze względu na to, co będą produkować, ze względu na to, kim są teraz. Dzieci mają prawo do tego, by w ich wzroście towarzyszyli starsi, rodzina i wychowawcy świadomi i odpowiedzialni za swoje zadania. (...) Pamiętajcie, że Jezus był niestrudzonym głosicielem Bożej miłości do człowieka, nieście radość Ewangelii w nowe tysiąclecie".
Piękne i głębokie słowa oraz wytyczone zadanie. Rodzi się pytanie jak to realizować? Kiedy w 1992 r. powstała z woli Ojca Świętego diecezja zamojsko-lubaczowska i mianowany pierwszy ordynariusz w osobie bp. Jana Śrutwy, to wśród różnych decyzji, jedną z ważniejszych było powołanie już 25 maja Caritas naszej diecezji, aby nieść pomoc ludziom będącym w potrzebie.
Wśród różnych swoich struktur Caritas posiada też i Szkolne Koła. Jakie są zadania i kto powołuje Szkolne Koła Caritas?
Powstały one w celu zaspokojenia duchowych i społecznych potrzeb młodego pokolenia katolików oraz zorganizowania podejmowanych przez nich dzieł miłosierdzia. Koło jest organizacją uczniowską działającą na terenie szkoły pod nadzorem dyrekcji, włączającą się na zasadzie wolontariatu w działalność charytatywno-opiekuńczo-wychowawczą prowadzoną przez Caritas. Opiekę duchową sprawuje proboszcz danej parafii. W sprawach wychowawczych i organizacyjnych opiekę nad Kołem sprawuje nauczyciel zatwierdzony przez dyrektora szkoły, dyrektora Caritas i proboszcza.
Zadania Koła wynikają z Chrystusowego przykazania miłości bliźniego, które winno być odnoszone do każdego, bez względu na jego przekonania, wyznanie, narodowość czy rasę. Są to w szczególności:
1) Kształtowanie postaw moralności chrześcijańskiej;
2) Kształcenie i wychowywanie młodzieży w duchu humanizmu, tolerancji i sprawiedliwości społecznej;
3) Uwrażliwianie na różne potrzeby ludzkiej biedy i krzewienie ducha czynnej miłości bliźniego inspirowanej wskazaniami Ewangelii i Katolickiej Nauki Społecznej Kościoła;
4) Rozpoznawanie konkretnych potrzeb w szkole i jej najbliższym otoczeniu oraz organizowanie pomocy, w szczególności otaczanie opieką uczniów znajdujących się w trudnej sytuacji materialnej i życiowej oraz uczniów chorych;
5) Troska o zdobywanie wiedzy i podnoszenie kwalifikacji do niesienia pomocy innym;
6) Stała współpraca i włączanie się w akcje prowadzone przez Caritas, pomoc w organizowaniu wypoczynku dla dzieci oraz pomoc dla poszkodowanych w kataklizmach i sytuacjach losowych itp.
Nie sposób w jednym artykule opisać środków i sposobów działania Szkolnego Koła, organizacji, władz Koła, majątku Koła, jednakże sprzyjają one głębokiej formacji.
Koło zrzesza młodzież katolicką danej szkoły, nie wykluczając uczniów o innym światopoglądzie, lecz na zasadzie sympatyka Koła. Członkowie mają obowiązek:
1) żyć i pracować w Kole zgodnie z zasadami wiary i moralności Kościoła katolickiego;
2) dążyć do urzeczywistniania w sobie pełni miłosierdzia chrześcijańskiego;
3) dbać o dobre imię Kościoła, Ojczyzny, szkoły i Koła;
4) wykonywać prace na rzecz Koła i prace podejmowane przez Koło;
5) uczestniczyć w zebraniach Koła.
Ciągle pamiętam miłe spotkanie między innymi z młodzieżą z Zespołu Szkół Mechanicznych w Zamościu, Zespołu Szkół Ogólnokształcących w Biłgoraju, Tomaszowie, Hrubieszowie, Horodle oraz w wielu szkołach podstawowych i gimnazjach, gdzie młodzież i dzieci pragną włączyć się w wielkie dzieło pomocy drugiemu człowiekowi. Aby dopomóc kilku biednym uczniom, młodzież Gimnazjum nr 2 w Hrubieszowie wpadła na piękny pomysł: sami zrobili stroiki świąteczne i przed Bożym Narodzeniem, uczestnicząc w różnych kiermaszach, sprzedawali je, aby mieć pewien fundusz na pomoc charytatywną. W piękne koperty zapakowali sianko na stół wigilijny, które dostali od pewnego rolnika, a wierni z obfitości serca składali ofiary.
Dziś wiele dyskutujemy na temat postaw naszej młodzieży i dzieci. Zastanawiamy się, co robić i jak ratować naszą młodzież. A może przez pracę w takim szkolnym Kole niejeden chłopiec, czy dziewczyna odnajdzie swoje posłannictwo?
Zachęcam młodzież do współpracy w ramach Caritas. Kardynał Roger Etchegaray - przewodniczący Głównego Komitetu Wielkiego Jubileuszu - sprawując Mszę św. dla dzieci powiedział: "Z pewnością kibicujecie swoim miejscowym lub narodowym drużynom, rozbudźcie wasze zamiłowanie do Kościoła, do superdrużyny, posiadającej Kapitana, który zawsze zwycięża, zdobywcę największego pucharu świata, podczas którego ludzkość stawiała czoła śmierci. Odwagi! Noście na sobie koszulkę nadziei".
Niech te słowa będą i dla nas nadzieją!

Ks. Andrzej Puzon - Dyrektor Caritas Diecezji Zamojsko-Lubaczowskiej