2019-06-10 10:30

jz / Licheń (KAI)

Czterech alumnów Wyższego Seminarium Duchownego Księży Marianów z Lublina przyjęło w sobotę w bazylice licheńskiej sakrament święceń prezbiteratu i diakonatu z rąk bp. Aleha Butkiewicza, ordynariusza diecezji witebskiej na Białorusi.

Wigilia Zesłania Ducha Świętego była w Sanktuarium Matki Bożej Licheńskiej dniem bardzo radosnym. Polska prowincja Zgromadzenia Księży Marianów Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny powiększyła się o dwóch prezbiterów i dwóch diakonów. W czasie Mszy św. odprawionej o godzinie 12.00 wyświęceni zostali: ks. Mateusz Cielecki MIC i ks. Łukasz Gaj MIC oraz dk. Eliasz Sauchanka MIC i dk. Kacper Pawlak MIC.

Eucharystię przed Cudownym Obrazem koncelebrowało 35 kapłanów pod przewodnictwem J. E. bpa Aleha Butkiewicza. Na początku liturgii zebranych powitał ks. Tomasz Nowaczek MIC, przełożony polskiej prowincji księży marianów, w szczególny sposób zwracając się z wdzięcznością do rodzin, wśród których te powołania się narodziły.

Ordynariusz witebski, nawiązując do obchodów liturgicznych, mówił w homilii: „Dzisiaj, tutaj w tym, tak pięknym wieczerniku – w tak pięknej bazylice, przeżywamy wigilię tego wielkiego wydarzenia, które dało początek Kościołowi. Wraz z Matką Najświętszą, zbieramy się u Jej stóp, jak Apostołowie, sprzed 2 tysięcy lat, by w modlitwie oczekiwać na Pocieszyciela, Parakleta – Ducha Świętego.” „Pójście za Jezusem oznacza niesienie Go ludziom – kontynuował homileta – Kiedy kandydaci się położą krzyżem tutaj, na tej posadzce, to będzie znakiem umniejszenia się wobec Chrystusa, że mnie ma być mniej, że we mnie musi wzrastać Chrystus, wtedy człowiek zaczyna owocować w swoim działaniu.”

„Dziś wam tego życzę, żebyście tak, jak On byli światłem tego świata – mówił biskup Butkiewicz. – Abyście byli solą tej ziemi – ona może tego nie pochwala, ale tego potrzebuje i to podziwia. Życzę wam, abyście byli znakiem dla tego świata, dla tych ludzi, gdzie Matka Kościół was postawi.”

Zwracając się do rodziców młodych marianów, zauważył, że przeżywają ofiarowanie, tak jak Maryja: „Dzisiaj oddajecie na posługę Kościołowi swoje dzieci. Dzisiaj w szczególny sposób stajecie się też ich patronami, przez swoją modlitwę. Niech Pan Bóg wam wynagrodzi za tę formację, którą oni otrzymali w domach, zanim poszli do seminarium. Niech mimo niepewności, bo nie wiadomo, gdzie pójdą, będzie mocna wiara w to, że Pan Bóg nie opuszcza, że powołuje do wielkich rzeczy.”

Na zakończenie liturgii głos zabrał ks. dr Janusz Kumala MIC, kustosz Sanktuarium, dziękując białoruskiemu biskupowi za przyjęcie zaproszenia i udzielenie sakramentu święceń. Marianin przypomniał, iż dokładnie 20 lat temu Licheń odwiedził Jan Paweł II. Wspomniał słowa świętego papieża, który podczas nabożeństwa odprawionego na schodach będącej wówczas w budowie bazyliki nazwał sanktuarium licheńskie „miejscem, które Maryja bardzo umiłowała”.

W uroczystości wzięli udział m. in. księża i bracia marianie, rodziny neoprezbiterów i nowo wyświęconych diakonów oraz członkowie Zakonu Rycerzy Jana Pawła II.

Diakonat i prezbiterat są dwoma stopniami sakramentu święceń (trzecim jest episkopat). Zadaniem diakona jest posługiwać biskupowi i prezbiterom, czyli kapłanom, zwłaszcza podczas Mszy Świętej, czytać Ewangelię na zgromadzeniu liturgicznym, na polecenie przełożonych głosić kazania. Mogą także udzielać sakramentu chrztu, błogosławić związki małżeńskie oraz przewodniczyć nabożeństwom. Do zadań zaś prezbitera należy głoszenie Słowa Bożego, sprawowanie sakramentów w imieniu Chrystusa Nauczyciela i Wiecznego Kapłana. Wzięty z ludzi i dla ludzi ustanowiony, prezbiter ma naśladować Chrystusa Dobrego Pasterza, który przyszedł nie po to, aby mu służono, lecz aby służyć.

xzr
Edycja szczecińsko-kamieńska 31/2002

16 lipca przypada w liturgii Kościoła wspomnienie Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel. Dzień ten nazywany jest często dniem Matki Bożej Szkaplerznej, gdyż bezpośrednio wiąże się z nabożeństwem szkaplerza.

Historia szkaplerza karmelitańskiego sięga XII w. Duchowi synowie proroka Eliasza prowadzili życie modlitwy na Górze Karmel w Palestynie. Nazywali się Braćmi Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel. Z powodu prześladowań przenieśli się do Europy. Kościół uznał ich regułę życia i dał prawny początek Zakonowi Karmelitów, który promieniował przykładem świętości w nowym dla siebie środowisku, ale nie uniknął też określonych trudności. Wtedy odznaczający się świętością generał zakonu, angielski karmelita św. Szymon Stock, zmobilizował swoich braci i zawierzając się Maryi, prosił Ją o pomoc. Jak podają kroniki, gdy modlił się słowami antyfony Flos Carmeli ( Kwiecie Karmelu) w nocy z 15 na 16 lipca 1251 r. ukazała mu się Maryja w otoczeniu aniołów i wskazując na szkaplerz, powiedziała: "Przyjmij, najmilszy synu, Szkaplerz twego zakonu jako znak mego braterstwa, przywilej dla ciebie i wszystkich karmelitów. Kto w nim umrze, nie zazna ognia piekielnego. Oto znak zbawienia, ratunek w niebezpieczeństwach, przymierze pokoju i wiecznego zobowiązania". Nabożeństwo szkaplerzne, praktykowane początkowo tylko we wspólnotach karmelitańskich, bardzo szybko rozpowszechniło się wśród ludzi świeckich i duchowieństwa.

Do nabożeństwa szkaplerznego przywiązane są przywileje uznane przez Kościół jako objawione przez Maryję:

- noszącym szkaplerz Maryja zapewniła opiekę w trudach i niebezpieczeństwach życia zarówno względem duszy, jak i ciała;

- w znaku szkaplerza Maryja obiecała szczęśliwą śmierć i zachowanie od wiecznego potępienia;

- każdy, kto nosi szkaplerz, jest złączony z Zakonem Karmelitańskim i ma udział w jego duchowych dobrach za życia i po śmierci (objęty jest intencjami Mszy św., komunii św., umartwień, postów, modlitw itp.).

Z końcem XV w. do powyższych łask dołączono tzw. przywilej sobotni oparty na objawieniu, jakie miał mieć papież Jan XXII. Maryja obiecała przez niego, że każdy noszący szkaplerz i zachowujący czystość według swego stanu zostanie uwolniony z czyśćca w pierwszą sobotę po śmierci.

Każdy, kto chciałby przyjąć i nosić szatę Maryi, niech czuje się zaproszony na comiesięczne skupienie Bractwa Szkaplerza w Sanktuarium Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny w Szczecinie ( os. Słoneczne). Każdego 16. dnia miesiąca wspólnotowa adoracja od godz. 17.00, Różaniec i o godz. 18.00 Msza św., podczas której jest możliwość przyjęcia szkaplerza św. 16 lipca, z okazji wspomnienia Matki Bożej Szkaplerznej, miało miejsce wspólne dziękczynienie noszących szkaplerz, składane Maryi w Jej sanktuarium za nieustanną opiekę nad nami.

2019-07-16 20:50

Beata Pieczykura

W klasztorze pw. Miłosierdzia Bożego w Częstochowie w uroczystość Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel, 16 lipca, Mszy św. przewodniczył oraz homilię wygłosił bp Andrzej Przybylski.

Zobacz zdjęcia: Święta szata

Do licznie zebranych powiedział: – Czas ucieka, a szkaplerz niesie nas ku wieczności. Do nieba prowadzi nas m.in. wielki znak szkaplerza świętego. Razem ze siostrami my, tu zgromadzeni w Karmelu w Częstochowie, chcemy odnowić przywiązanie do szkaplerza, wiarę w ten święty znak i to wszystko, co on oznacza. Ksiądz Biskup przypomniał, że szkaplerz jest świętą szatą, która oznacza przyobleczenie się w Chrystusa, czyli decyzję przemiany życia, by każdego dnia stylem życia naśladować Jezusa i Jego Matkę. Tym, którzy zdecydowali się przyjąć szkaplerz, przedstawił obowiązki (takie jak współpracować z łaską, często spowiadać się, odmawiać znaczoną w dniu przyjęcia modlitwę, czynić dobrze bliźnim), a przede wszystkim obietnice, że znajdują się pod szczególną opieką Matki Bożej w trudach i niebezpieczeństwach życia ziemskiego, zostaną zachowani od wiecznego potępienia, a Matka Jezusa już w pierwszą sobotę po ich śmierci uwolni z czyśćca.