Reklama

Głos z Torunia

Żołnierze Wyklęci powracają

Koło Naukowe Badaczy Białych Plam działające przy Wydziale Nauk Historycznych UMK w Toruniu zorganizowało spotkanie z cyklu „O tym się nie mówi...”. Gościem był dr hab. Krzysztof Szwagrzyk, profesor nadzwyczajny Dolnośląskiej Szkoły Wyższej, zastępca prezesa Instytutu Pamięci Narodowej, pełniący obowiązki dyrektora Biura Poszukiwań i Identyfikacji

Niedziela toruńska 9/2017, str. 4-5

[ TEMATY ]

spotkanie

żołnierze wyklęci

Aleksandra Wojdyło

Od lewej: prof. Krzysztof Szwagrzyk, prof. Waldemar Rozynkowski i Alicja Bartnicka podczas spotkania

Od lewej: prof. Krzysztof Szwagrzyk, prof. Waldemar Rozynkowski i Alicja Bartnicka podczas spotkania

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Od kilku lat prof. Krzysztof Szwagrzyk kieruje w IPN zespołem poszukiwań tajnych miejsc pochówku ofiar reżimu komunistycznego. Od lipca 2012 r. zajmuje się pracami ekshumacyjnymi na Łączce na warszawskich wojskowych Powązkach, gdzie odnaleziono szczątki legendarnych dowódców podziemia niepodległościowego, m.in. Zygmunta Szendzielarza ps. Łupaszka, Hieronima Dekutowskiego ps. Zapora. Prowadzi prace na Służewie i cmentarzu brudnowskim w Warszawie, na Opolszczyźnie, w Białymstoku, w Rzeszowie i na cmentarzu garnizonowym w Gdańsku (we wrześniu 2014 r. odnaleziono m.in. szczątki Danuty Siedzikówny ps. Inka). Za swoją pracę i osiągnięcia w dokumentowaniu prawdy o najnowszej historii Polski był wielokrotnie nagradzany i odznaczany. 24 stycznia na Wydziale Nauk Historycznych UMK w Toruniu prof. Szwagrzyk wygłosił prelekcję pt. „Żołnierze Wyklęci powracają – poszukiwanie miejsc pochówków ofiar terroru komunistycznego”.

Budować tożsamość

Słowa powitania skierował dyrektor Instytutu Historii i Archiwistyki prof. Waldemar Rozynkowski. – Tematy podejmowane przez Koło Badaczy Białych Plam często określane są jako kontrowersyjne, gdyż wcześniej omawiano problemy m.in. zbrodni wołyńsko-galicyjskiej, antysemityzmu w Polsce XX wieku czy oceny postawy płk. Kuklińskiego. Nie można zamykać się na najnowszą wiedzę – mówił prof. Rozynkowski i dodał, że dzięki pracy prof. Szwagrzyka i jego zespołu poznajemy imiona osób, które skazane były na nieobecność. Dzięki temu te osoby wracają do historii Polski, historii regionu, historii miejscowości, ale też powracają do swoich najbliższych i rodzin, a my budujemy naszą tożsamość – podkreślił.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Moderatorem spotkania była Alicja Bartnicka, która na wstępie, przestawiając prelegenta, przypomniała najważniejsze jego osiągnięcia naukowe. Słuchacze, wśród których byli gimnazjaliści, licealiści, studenci i dorośli, z uwagą odbierali każde słowo wykładu. Temat, który podejmuje Krzysztof Szwagrzyk, jest żywy dla historyków i środowisk niepodległościowych, ale również dla wielu jeszcze nieznany. Ekshumacje i badania nad przywracaniem imion i pamięci żołnierzy podziemia niepodległościowego zespół prof. Szwagrzyka prowadzi od 2003 r. Jednak od 2011 r., gdy 1 marca został oficjalnym świętem narodowym, upamiętniającym Żołnierzy Wyklętych, informacje oraz świadomość w społeczeństwie zaczyna wzrastać poprzez odbywające się Marsze Żołnierzy Wyklętych (w diecezji toruńskiej w Toruniu i Grudziądzu). Żołnierzom, którzy po 1945 r. (jak czytamy w preambule ustawy) „w obronie niepodległego bytu Państwa Polskiego, walcząc o prawo do samostanowienia i urzeczywistnienia dążeń demokratycznych społeczeństwa polskiego, z bronią w ręku, jak i w inny sposób, przeciwstawili się sowieckiej agresji i narzuconemu siłą reżimowi komunistycznemu”, przywraca się w ten sposób należne miejsce w historii. Jak mówili ich oprawcy – mieli zostać zapomniani – ale stali się ziarnem, z którego wyrasta nowe, patriotyczne pokolenie, doceniające polskich bohaterów i narodową historię.

Reklama

Aby pamiętać

Od kilku lat przy okazji narodowego święta obchodzonego 1 marca odbywa się wiele inicjatyw dążących do upamiętnienia Żołnierzy Wyklętych, zwanych również Żołnierzami Niezłomnymi. – Zryw zbrojny lat 40. i 50., liczący ok. 120-180 tys. żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych, Armii Krajowej i organizacji Wolność i Niezawisłość teraz dopiero odzyskuje swoje należne miejsce w dziejach Polski. Bez względu na to, jak ich nazywamy, to są ci, którzy walczyli o naszą niepodległość w warunkach, w których zwyciężyć nie mogli, po których nie miał pozostać żaden ślad – podkreślał prelegent. Komuniści przez wiele lat robili wszystko, aby zatrzeć najmniejszy ślad po miejscach, do których wrzucano ich zwłoki. Poprzez działalność propagandową, preparując dowody, komuniści dążyli także do tego, aby społeczeństwo polskie od nich się odwróciło i uznało za bandytów. Propaganda komunistyczna sprawiła, że pamięć o Żołnierzach Wyklętych nie istniała lub robiła z nich pospolitych przestępców. „My jesteśmy Wojsko Polskie, amnestia jest dla złodziei” – mówił Hieronim Dekutowski „Zapora” o ogłoszonej w 1947 r. amnestii. Równie wymowne są słowa Łukasza Cieplińskiego „Pługa”, zamordowanego 1 marca 1951 r.: „Cieszę się, że będę zamordowany jako katolik za wiarę świętą, jako Polak za Polskę niepodległą i szczęśliwą, jako człowiek za prawdę i sprawiedliwość” i który pisał do syna, że najważniejsze są Bóg, Ojczyzna i Matka.

Reklama

Dzisiaj Żołnierze Wyklęci powracają także dzięki takim działaniom, które realizuje prof. Szwagrzyk. – Do niedawna nie było informacji, gdzie pogrzebano ciała zamordowanych żołnierzy. Dziś odnajdujemy ich w różnych miejscach – mówił prof. Szwagrzyk. Omawiał dalej losy m.in. ostatnich żołnierzy V Wileńskiej Brygady AK walczącej na terenie Podlasia i Pomorza Gdańskiego pod dowództwem mjr. Zygmunta Szendzielarza „Łupaszki”, Józefa Kurasia „Ognia” na Podhalu, Mieczysława Dziemieszkiewicza „Roja” na Mazowszu, Stanisława Grabowskiego „Wiarusa” na Białostocczyźnie, jak również o tych, którzy walczyli z sowietami poza granicami Polski.

Niektóre prezentowane zdjęcia były drastyczne, jednak ze zrozumieniem przyjęto zilustrowanie wykładu obrazami szczątków ciał ludzkich oraz materiału fotograficznego odnalezionego w dokumentach SB. Profesor mówił także o mechanizmach działań propagandowych w środowisku funkcjonariuszy UB i ówczesnych władz komunistycznych. Zwrócił również uwagę na odmienność historyczną i ideologiczną Europy Zachodniej czy Stanów Zjednoczonych, których przedstawiciele nie są w stanie zrozumieć losów Polski lat 50.

Na Łączce

W dalszej części wykładu prof. Szwagrzyk zaprezentował efekty prac swojego zespołu na Łączce oraz plany dalszych poszukiwań. Z zadowoleniem mówił o włączaniu się do zespołu wielu fachowców różnych dziedzin oraz wolontariuszy z kraju i zagranicy. – Nie poszukujemy masowych grobów, a pojedynczego człowieka, aby przywrócić jemu imię i nazwisko – dodawał.

Reklama

Na koniec uzasadnił potrzebę tych prac ekshumacyjnych: – Każde państwo ma obowiązek dbania o swoich bohaterów, należy ich odnaleźć i pochować z honorami, na które zasłużyli. Ale jest to też obowiązek nas wszystkich. Jesteśmy Polakami, więc jesteśmy to winni tym, którzy walczyli o naszą niepodległość. Podkreślał również, że bez względu na różne opory pewnych środowisk w Polsce, młode pokolenie powraca z dumą do historii Polski i w Żołnierzach Wyklętych chce widzieć i widzi wzory do naśladowania. – Czy się to komu podoba czy nie, są bohaterami! – podkreślał prof. Krzysztof Szwagrzyk.

W części dyskusyjnej prelegent odpowiadał na pytania słuchaczy, m.in. na temat najnowszych hipotez dotyczących miejsca pochówku rotmistrza Witolda Pileckiego. Oczekiwać należy więc, że już niebawem jeden z największych bohaterów Polski rotmistrz Witold Pilecki, zostanie odnaleziony i godnie pochowany.

„Jeśli ci umilkną, kamienie wołać będą” – czytamy w Biblii (Łk 19, 40). Teraz jest czas, kiedy o Żołnierzy Wyklętych, ich imiona i godny pochówek dopomina się polskie społeczeństwo i polska historia. Polska się o nich upomniała i nadal o resztę upomina. Niech powracają do siebie, swoich rodzin i polskiej historii w pokoju.

2017-02-22 14:16

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Zapowiedź wystawy

„Być razem. Medalierskie rozmowy z Janem Pawłem II” to tytuł wystawy, która zostanie zaprezentowana w podziemiach kościoła pw. świętych Apostołów Piotra i Pawła w Krakowie, przy ul. Grodzkiej 52. Jak napisali organizatorzy – Polskie Stowarzyszenie Sztuki Medalierskiej, UPJPII i Fundacja Panteon Narodowy: „Na wystawie zostaną zaprezentowane prace ponad 50 artystów zainspirowanych osobą i dziełem św. Jana Pawła II. Obszar inspiracji wyznaczają ważne dla przeżywania i rozumienia rzeczywistości tematy: spotkanie, odkrywanie i budowanie wzajemnych relacji, wspólnota, jedność. Dla polskiego Papieża były to sprawy niewątpliwie bliskie i ważne. Podejmując treści papieskiego przesłania, twórcy wyznaczają osobistą ścieżkę artystycznej konfrontacji z jego dziedzictwem. Prace są pięknym świadectwem tej wędrówki. Stają się również zaproszeniem do podejmowania dialogu – poprzez sztukę – o sprawach ważnych nie tylko dla teoretycznych rozważań, ale i dla kształtu codzienności tworzonej przez każdego z nas.

CZYTAJ DALEJ

Św. Florian - patron strażaków

Św. Florianie, miej ten dom w obronie, niechaj płomieniem od ognia nie chłonie! - modlili się niegdyś mieszkańcy Krakowa, których św. Florian jest patronem. W 1700. rocznicę Jego męczeńskiej śmierci, właśnie z Krakowa katedra diecezji warszawsko-praskiej otrzyma relikwie swojego Patrona. Kim był ten Święty, którego za patrona obrali także strażacy, a od którego imienia zapożyczyło swą nazwę ponad 40 miejscowości w Polsce?

Zachowane do dziś źródła zgodnie podają, że był on chrześcijaninem żyjącym podczas prześladowań w czasach cesarza Dioklecjana. Ten wysoki urzędnik rzymski, a według większości źródeł oficer wojsk cesarskich, był dowódcą w naddunajskiej prowincji Norikum. Kiedy rozpoczęło się prześladowanie chrześcijan, udał się do swoich braci w wierze, aby ich pokrzepić i wspomóc. Kiedy dowiedział się o tym Akwilinus, wierny urzędnik Dioklecjana, nakazał aresztowanie Floriana. Nakazano mu wtedy, aby zapalił kadzidło przed bóstwem pogańskim. Kiedy odmówił, groźbami i obietnicami próbowano zmienić jego decyzję. Florian nie zaparł się wiary. Wówczas ubiczowano go, szarpano jego ciało żelaznymi hakami, a następnie umieszczono mu kamień u szyi i zatopiono w rzece Enns. Za jego przykładem śmierć miało ponieść 40 innych chrześcijan.
Ciało męczennika Floriana odnalazła pobożna Waleria i ze czcią pochowała. Według tradycji miał się on jej ukazać we śnie i wskazać gdzie, strzeżone przez orła, spoczywały jego zwłoki. Z czasem w miejscu pochówku powstała kaplica, potem kościół i klasztor najpierw benedyktynów, a potem kanoników laterańskich. Sama zaś miejscowość - położona na terenie dzisiejszej górnej Austrii - otrzymała nazwę St. Florian i stała się jednym z ważniejszych ośrodków życia religijnego. Z czasem relikwie zabrano do Rzymu, by za jego pośrednictwem wyjednać Wiecznemu Miastu pokój w czasach ciągłych napadów Greków.
Do Polski relikwie św. Floriana sprowadził w 1184 książę Kazimierz Sprawiedliwy, syn Bolesława Krzywoustego. Najwybitniejszy polski historyk ks. Jan Długosz, zanotował: „Papież Lucjusz III chcąc się przychylić do ciągłych próśb monarchy polskiego Kazimierza, postanawia dać rzeczonemu księciu i katedrze krakowskiej ciało niezwykłego męczennika św. Floriana. Na większą cześć zarówno świętego, jak i Polaków, posłał kości świętego ciała księciu polskiemu Kazimierzowi i katedrze krakowskiej przez biskupa Modeny Idziego. Ten, przybywszy ze świętymi szczątkami do Krakowa dwudziestego siódmego października, został przyjęty z wielkimi honorami, wśród oznak powszechnej radości i wesela przez księcia Kazimierza, biskupa krakowskiego Gedko, wszystkie bez wyjątku stany i klasztory, które wyszły naprzeciw niego siedem mil. Wszyscy cieszyli się, że Polakom, za zmiłowaniem Bożym, przybył nowy orędownik i opiekun i że katedra krakowska nabrała nowego blasku przez złożenie w niej ciała sławnego męczennika. Tam też złożono wniesione w tłumnej procesji ludu rzeczone ciało, a przez ten zaszczytny depozyt rozeszła się daleko i szeroko jego chwała. Na cześć św. Męczennika biskup krakowski Gedko zbudował poza murami Krakowa, z wielkim nakładem kosztów, kościół kunsztownej roboty, który dzięki łaskawości Bożej przetrwał dotąd. Biskupa zaś Modeny Idziego, obdarowanego hojnie przez księcia Kazimierza i biskupa krakowskiego Gedko, odprawiono do Rzymu. Od tego czasu zaczęli Polacy, zarówno rycerze, jak i mieszczanie i wieśniacy, na cześć i pamiątkę św. Floriana nadawać na chrzcie to imię”.
W delegacji odbierającej relikwie znajdował się bł. Wincenty Kadłubek, późniejszy biskup krakowski, a następnie mnich cysterski.
Relikwie trafiły do katedry na Wawelu; cześć z nich zachowano dla wspomnianego kościoła „poza murami Krakowa”, czyli dla wzniesionej w 1185 r. świątyni na Kleparzu, obecnej bazyliki mniejszej, w której w l. 1949-1951 jako wikariusz służył posługą kapłańską obecny Ojciec Święty.
W 1436 r. św. Florian został ogłoszony przez kard. Zbigniewa Oleśnickiego współpatronem Królestwa Polskiego (obok świętych Wojciecha, Stanisława i Wacława) oraz patronem katedry i diecezji krakowskiej (wraz ze św. Stanisławem). W XVI w. wprowadzono w Krakowie 4 maja, w dniu wspomnienia św. Floriana, doroczną procesję z kolegiaty na Kleparzu do katedry wawelskiej. Natomiast w poniedziałki każdego tygodnia, na Wawelu wystawiano relikwie Świętego. Jego kult wzmógł się po 1528 r., kiedy to wielki pożar strawił Kleparz. Ocalał wtedy jedynie kościół św. Floriana. To właśnie odtąd zaczęto czcić św. Floriana jako patrona od pożogi ognia i opiekuna strażaków. Z biegiem lat zaczęli go czcić nie tylko strażacy, ale wszyscy mający kontakt z ogniem: hutnicy, metalowcy, kominiarze, piekarze. Za swojego patrona obrali go nie tylko mieszkańcy Krakowa, ale także Chorzowa (od 1993 r.).
Ojciec Święty z okazji 800-lecia bliskiej mu parafii na Kleparzu pisał: „Święty Florian stał się dla nas wymownym znakiem (...) szczególnej więzi Kościoła i narodu polskiego z Namiestnikiem Chrystusa i stolicą chrześcijaństwa. (...) Ten, który poniósł męczeństwo, gdy spieszył ze swoim świadectwem wiary, pomocą i pociechą prześladowanym chrześcijanom w Lauriacum, stał się zwycięzcą i obrońcą w wielorakich niebezpieczeństwach, jakie zagrażają materialnemu i duchowemu dobru człowieka. Trzeba także podkreślić, że święty Florian jest od wieków czczony w Polsce i poza nią jako patron strażaków, a więc tych, którzy wierni przykazaniu miłości i chrześcijańskiej tradycji, niosą pomoc bliźniemu w obliczu zagrożenia klęskami żywiołowymi”.

CZYTAJ DALEJ

Ks. Węgrzyniak: miłość owocna i radosna dzięki wzajemności

2024-05-04 17:05

Archiwum ks. Wojciecha Węgrzyniaka

Ks. Wojciech Węgrzyniak

Ks. Wojciech Węgrzyniak

Najważniejszym przykazaniem jest miłość, ale bez wzajemności miłość nigdy nie będzie ani owocna, ani radosna - mówi biblista ks. dr hab. Wojciech Węgrzyniak w komentarzu dla Vatican News - Radia Watykańskiego do Ewangelii Szóstej Niedzieli Wielkanocnej 5 maja.

Ks. Węgrzyniak wskazuje na „wzajemność" jako słowo klucz do zrozumienia Ewangelii Szóstej Niedzieli Wielkanocnej. Podkreśla, że wydaje się ono ważniejsze niż „miłość" dla właściwego zrozumienia fragmentu Ewangelii św. Jana z tej niedzieli. „W piekle ludzie również są kochani przez Pana Boga, ale jeżeli cierpią, to dlatego, że tej miłości nie odwzajemniają” - zaznacza biblista.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję