Ten kapłan zginął jako jeden z pierwszych księży z diecezji łódzkiej – mówi Grzegorz Wróbel, kustosz Muzeum Tradycji Niepodległościowych w Łodzi. Urnie nadano nr K1644. Historyk od kilku miesięcy prowadzi kwerendę w dokumentach, które otrzymał z Monachium. Listy zawierają nr urny, nazwisko, nr identyfikacyjny KL Dachau, miejsce urodzenia i datę zgonu. – Prochy kapłanów męczenników to relikwie – tłumaczy Grzegorz Wróbel. – Dlatego te moje poszukiwania – dodaje.
Niektórzy Polacy, w tym duchowni, represjonowani w obozie, byli także kremowani w Monachium. Urny z ich prochami przetrzymywane są od początku w jednym miejscu na cmentarzu Am Perlascher Forst na miejscu zwanym Gajem Pamięci. Badający temat historyk postanowił ściągnąć sporządzone po niemiecku listy. Do tej pory przestudiował ich blisko sto.
– Nazwiska weryfikuję z wykazem ofiar wykonanym przez ks. Edmunda Charta w 1946 r. na podstawie ewidencji kartoteki KL Dachau – tłumaczy. Tak się składa, że ks. Chart był wikariuszem ks. Lewandowicza w czasie, gdy obaj zostali zabrani najpierw do obozu w Konstantynowie Łódzkim a potem do Dachau. Proboszcz obozu nie przeżył, ks. Chart wrócił. – Chciałbym, by te istniejące urny zostały sprowadzone do Polski – podkreśla Wróbel. – Jesteśmy im to winni – podsumowuje. Przed badaczem jeszcze do przestudiowania blisko sto stron z listami z Dachau.
Reklama
Ks. dr Mieczysław Lewandowicz (1886–1941); nr obozowy 28454. To doktor filozofii, notariusz Kurii Biskupiej w Łodzi, kanonik honorowy Kapituły Katedralnej w Łodzi, wikariusz i prefekt w parafii Najświętszej Maryi Panny Różańcowej w Pabianicach, wikariusz w Turku, prefekt i rektor kościoła podominikańskiego w Piotrkowie Trybunalskim, proboszcz parafii w Wierzbie, Borszewicach, Rudzie Pabianickiej i św. Mateusza w Pabianicach. To także dziekan pabianicki. Zmarł 10 listopada 1941 r.
Ks. Ludwik Bujacz tak o nim napisał: „Ks. dr Lewandowicz Mieczysław był zrównoważony i w cierpieniach wykazywał zupełny spokój. Umarł jako jeden z pierwszych kapłanów naszej diecezji”.
