Córkę należy uświadomić, że są trzy składowe miłości: intymność, namiętność i zaangażowanie. Pierwsza z nich to intymność, na którą składają się: sfera przyjaźni, czyli lubienie się, posiadanie wspólnych zainteresowań i przeżyć, chęć przebywania ze sobą, tęsknota. Druga – to namiętność, czyli miłość w wymiarze fizycznym. Na końcu jest zaangażowanie, czyli deklaracja stałości relacji, która manifestuje się jako narzeczeństwo i małżeństwo. Wyjaśnijcie młodziutkiej kobiecie, że namiętność, czyli fizyczna strona miłości, oraz zaangażowanie, czyli narzeczeństwo i małżeństwo, są dla niej niedostępne ze względu na niedostateczną wciąż liczbę wiosen i skupcie się na dostępnej dla niej składowej miłości, czyli intymności, która oznacza związek przyjacielski. Powiedzcie, że o fizycznej miłości planowaliście porozmawiać z córką, ale czekacie, aż skończy 15 lat. Jeśli ona chciałaby o tym rozmawiać wcześniej, to poproście, by dała znać, to pozwoli wam przygotować się do takiej rozmowy lub skorzystać z pomocy psychologa, jeśli nie umiecie o tych sprawach rozmawiać.

Gdy poświęca się całą uwagę intymności, czyli przyjaźni, trzeba stymulować dziecko do dalszego rozwoju emocjonalnego. Zakochałaś się – to zrób z tym coś. Jeżeli osoba, którą kochasz, deklaruje to samo, to wspaniale, będziesz miała z kim spędzać czas, rozwijać zainteresowania, poznawać drugiego człowieka przez uczucia – a tego nie uczą w szkole – poznawać sposób myślenia i zachowania innej płci itp. Jeżeli obiekt westchnień nie zwraca na ciebie uwagi, to niech cię to pcha do rozwoju. Daj się lepiej poznać, daj się polubić, zaprzyjaźnij się, nie rezygnuj. Młodzi ludzie często bywają zero-jedynkowi. Myślą: jeśli ktoś się mną nie interesuje, to znaczy, że jestem do niczego. Można zmotywować córkę do tego, żeby stawała się lepszym człowiekiem.

Na koniec trzeba uświadomić nastolatce, że pierwszą miłością w jej życiu powinna być miłość do samej siebie. Decyzje zatem, jakie będzie podejmowała, nie mogą stać w sprzeczności z jej uczuciem do siebie. Nie zapominajmy, że najprawdopodobniej obiektem westchnień będzie starszy chłopak, a tego rodzice często się boją w obawie przed przedwczesną relacją fizyczną bardzo młodych córek. Drodzy rodzice – nie uda wam się zamontować córce kamery i zdalnie dbać o jej prawidłowy rozwój, ale możecie u niej stymulować poczucie własnej wartości, co uchroni ją (częściowo) przed zachowaniami ryzykownymi.

Drodzy ojcowie – w trosce o córki porzućcie stereotyp ojca czyszczącego broń w oczekiwaniu na amanta, żeby go poczęstować nabojem z solą, jak tylko znajdzie się w zasięgu. Córka wam tego nie wybaczy i mając 14 czy 15 lat, odda się byle komu tylko po to, żeby wam pokazać, że nie jesteście jej właścicielami. Jeżeli do jej wczesnych zauroczeń podejdziecie ze zrozumieniem, to udzielicie wsparcia, które wzmaga przywoływane tu często poczucie własnej wartości, a ono jest niezbędne, żeby dziecko się szanowało.

Drogie mamy – nie zawiązujcie koalicji z córkami w sprawach dorastania. Nie twórzcie sztucznych podziałów między płciami, nie uzurpujcie sobie wyłącznego prawa do rozmowy o „tych sprawach”, bo z tego mogą wyniknąć co najmniej dwie niepożądane konsekwencje. Po pierwsze – u dziecka mogą nastąpić zahamowania w relacji z mężczyznami, bo skoro z nimi się nie rozmawia o uczuciach ani o miesiączce, to znaczy, że oni są jacyś ograniczeni. A tego przecież nie chcemy. Po drugie – podziały między płciami działają na niekorzyść kobiet.