W związku z przypadającym 6 grudnia liturgicznym wspomnieniem św. Mikołaja, biskupa, zapraszamy do krótkiej prezentacji parafii, które obrały sobie tego świętego za patrona.
Wolbórz
Pierwszą parafię św. Mikołaja na obecnej ziemi łódzkiej powołano w 1142 r. w Wolborzu. Obecna świątynia powstała na miejscu rozebranego w XV wieku drewnianego kościoła. W 1549 r. pożar poważnie uszkodził jej mury, co rozpoczęło trwający do 1766 r. proces przebudowy obiektu. Wystrój kolegiaty w Wolborzu zdobi rokokowe prezbiterium z polichromowanym i złoconym ołtarzem z wizerunkiem Matki Bożej Częstochowskiej. Jego zasuwami są trzy obrazy przedstawiające: Chrystusa Ukrzyżowanego, Jezusa Miłosiernego i św. Mikołaja. W oknach prezbiterium znajdują się witraże św. Mikołaja i św. Rocha, który patronuje także jednemu z bocznych ołtarzy – drugiemu – Święta Trójca.
Drugi kościół św. Mikołaja został wybudowany w 1606 r. w Kwiatkowicach. Wcześniej, w tym miejscu stała świątynia św. Krzyża, przy której w XIV wieku erygowano pod tym tytułem parafię.
Reklama
Kościół św. Mikołaja w Kwiatkowicach stanowi przykład architektonicznej sztuki sakralnej okresu baroku. Zarówno jego zewnętrzne elementy, a także bogato złocone wnętrze w pełni oddają piękno barokowej architektury. Do zabytków należy stojący w absydzie prezbiterium ołtarz z wizerunkiem Najświętszej Mary Panny z Dzieciątkiem, zasuwany obrazem św. Mikołaja. Ołtarze boczne ku czci Najświętszego Serca Pana Jezusa i Świętej Trójcy pochodzą z XVII wieku. Do najstarszych zabytków parafii należy kamienna kropielnica i chrzcielnica z przełomu XV i XVI wieku.
Kałów
W położonej na trasie między Kwiatkowicami, a Poddębicami wsi Kałów stoi wzniesiona w 1786 r. drewniana barokowa świątynia konstrukcji zrębowej, której także patronuje biskup z Miry. Została ona wybudowana w miejscu XV-wiecznego kościoła ku czci Wszystkich Świętych.
Wnętrze świątyni zdobi XVIII--wieczny ołtarz główny z obrazem św. Mikołaja i rzeźbami świętych. Tęczową belkę nad prezbiterium wieńczą rokokowe rzeźby proroka Jeremiasza i św. Szczepana. Mimo że wezwanie św. Mikołaja kościół otrzymał dopiero w XVIII wieku, kult tego świętego był już żywy w Kałowie w średniowieczu. Świadczy o tym XV--wieczna herma św. Mikołaja, która stanowi jeden z najcenniejszych zabytków sztuki sakralnej.
Gomulin
Na zachód od Piotrkowa Trybunalskiego znajduje się XV-wieczna wieś Gomulin, gdzie miejscowej parafii także patronuje św. Mikołaj. Obecny kościół z 1874 r. zastąpił wcześniejszy, z XVII wieku.
Spośród wielu cennych przedmiotów na uwagę zasługuje XVII-wieczny barokowy obraz św. Mikołaja oraz główny ołtarz z wizerunkiem Matki Bożej z Dzieciątkiem.
Kult biskupa z Miry jest nadal żywy wśród tamtejszych wiernych. W 2000 r. za sprawą proboszcza, ks. Mariana Wiewiórowskiego, do kościoła sprowadzono relikwie św. Mikołaja, które przepadły w czasie I wojny światowej.
W widłach Wisły i Sanu położona jest parafia Wrzawy, która w tym roku świętuje jubileusz 750-lecia istnienia.
Dokładna data erygowania parafii we Wrzawach nie była znana do lat 50. XX wieku. Dopiero mjr. Józef Rawski, tarnobrzeski regionalista natknął się na nią w aktach wizytacji dekanatu miechocińskiego z 1793 r. Wcześniejsze przekazy podawały informacje, że została ona utworzona przed rokiem 1325. Znalazła się wtedy w wykazie parafii diecezji krakowskiej odprowadzających świętopietrze. Wizytator zapisując najważniejsze informacje o parafiach z dekanatu zanotował, że parafia we Wrzawach została erygowana w 1271 r. Hipotezę taką potwierdzają także wezwania świątyni św. Wawrzyńca, św. Stanisława Biskupa i Męczennika, św. Katarzyny Aleksandryjskiej, które mają charakter typowy dla wspomnianego wieku. Poza tym miejscowość została wymieniona w dokumencie starosty krakowskiego i sandomierskiego Thassa z Vissinburga z 1294 r. Nazywano ją wówczas „Wreuici”. Od 1468 r. funkcjonuje obecna nazwa Wrzawy, co oznacza miejsce, gdzie woda wrze, kotłuje się, tworząc wiry i odmęty. Parafia została wydzielona z terenu parafii Gorzyce jako fundacja rodu Dębno. Opiekę nad nią sprawowały rody szlacheckie: Górajskich, Sienieńskich, Koniecpolskich, Słupeckich, Hadziewiczów i Horochów. Utrzymanie kościoła nastręczało wiele problemów na przestrzeni wieków. Biskup Krakowski Jakub Zadzik wizytując parafię w 1637 r., napisał w dokumentach powizytacyjnych, że w świątyni widać ślady zatopień wodnych, które sięgały nawet do ołtarza głównego. Renowacje kościoła przeprowadzono w połowie XVII wieku. Nową świątynię postawiono wtedy na fundamentach starej. Miała ona prawdopodobnie kształt krzyża, była zbudowana z drewna i nakryta gontem. Według historyków przed kolejnymi powodziami zabezpieczono ją od dołu kłodami. Niestety położenie miejscowości w widłach Wisły i Sanu powodowały dalsze powodzie, które nie omijały wrzawskiego kościoła. Już w XVIII wieku pisano, że podgniłe belki i spojenia zagrażają bezpieczeństwu wiernych. Kolejne powodzie, które nawiedzały Wrzawy latem w latach 1867, 1884 r. oraz zimą 1888 r. powodowały dalsze niszczenie świątyni. Powódź w latach 20. XIX wieku niemalże doprowadziła do całkowitego zniszczenia budowli. Dobroczyńcy wraz z parafianami postanowili wówczas podnieść teren placu kościelnego, co uchroniłoby kolejną świątynię przed dalszymi podtopieniami. Po zakończeniu tych prac, w latach 1826-27 wybudowano nowy kościół. Był to obiekt jednonawowy, wykonany z drzewa modrzewiowego i pokryty gontem. Swoim wyglądem przypominał istniejącą do dnia dzisiejszego drewnianą świątynię w Radomyślu nad Sanem. W latach 20. XIX wieku kościół parafialny został po raz kolejny zalany, co doprowadziło go niemalże do ruiny. Ostatnia drewniana świątynia zbudowana w latach 1826-27 została spalona 4 sierpnia 1944 r. przez wycofujące się wojska niemieckie. Nową murowaną świątynię Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski wzniesiono w latach 1958-61 z inicjatywy ówczesnego proboszcza ks. Alojzego Sierżęgi. Projekt kościoła opracował inż. Andrzej Galar z Rzeszowa. Miała to być budowla prosta, ale o stylowej architekturze modernistycznej, posiadająca stromy dach ze strzelistą sygnaturką, wraz ze swoistymi „przyporami” ścian, co miało być nawiązaniem do gotyku. Uroczyste poświęcenie kościoła odbyło się 26 sierpnia 1961 r.
W podejmowaniu tej kwestii potrzebny jest spokój i długomyślność, tak, by unikać dwóch skrajności - z jednej strony: nikogo nie przyjmujemy, z drugiej: przyjmujemy wszystkich bez jakichkolwiek zasad. Zasady muszą być jasne i czytelne - wskazał w rozmowie z Polskfir.fr metropolita warszawski abp Adrian Galbas.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1766416222.jpg)
