Gemma przyszła na świat w Lucce (Włochy) jako piąte z ośmiorga dzieci aptekarza Henryka Galgani i Aurelii z domu Landi. Przed przyjęciem I Komunii św. napisała w swoim duchowym dzienniku: „Postaram się, aby każdą spowiedź odprawiać i Komunię świętą przyjmować tak, jakby to był ostatni dzień w moim życiu. Będę często nawiedzać Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie, zwłaszcza gdy będę strapiona”.
Bardzo dużo cierpiała. 8 czerwca 1899 r., w wigilię uroczystości Serca Pana Jezusa, Gemma otrzymała dar stygmatów. Napisała wówczas w swoim dzienniku: „Był wieczór, ogarnął mnie ogromny żal za grzechy, jakiego dotąd nie odczuwałam. Uświadomiłam sobie równocześnie wszystkie cierpienia, jakie Pan Jezus poniósł dla mego zbawienia. I oto znalazłam się w obecności mej Matki. Po Jej prawej ręce stał Anioł Stróż (...). W tej chwili ukazał mi się Pan Jezus. Jego wszystkie rany były otwarte, lecz zamiast krwi wydobywały się z nich płomienie. Natychmiast te płomienie dotknęły moich dłoni, stóp i serca. Miałam wrażenie, że z bólu umieram, i gdyby mnie nie podtrzymała Matka Boża, byłabym upadła na ziemię”. Gemma niemal przez całe życie rozważała mękę Pana Jezusa i rozpowszechniała to nabożeństwo wśród wiernych. W 1903 r. śmiertelnie zachorowała. Agonia trwała wiele miesięcy, aż do 11 kwietnia 1903 r.
Św. Gemma Galgani, dziewica ur. 12 marca 1878 r. zm. 11 kwietnia 1903 r.
