Wy, młodzi, musicie dowiadywać się o tym nie tylko z lekcji historii, ale także od jeszcze żyjących weteranów i ich rodzin – mówił ks. kan. Grzegorz Grabowski w Łasinie.
Pomnik ppłk.Witolda Brockiego został oznaczony tabliczką „Grób weterana”. Z tej okazji 19 maja była sprawowana Msza św. w intencji łasińskiego bohatera. Proboszcz parafii św. Katarzyny ks. kan. Grzegorz Grabowski przypomniał młodszemu pokoleniu, że prawdy o wydarzeniach na Monte Cassino nie wolno było wyjawiać w czasach komunistycznych. – To ważna data dla Polski i świata, trzeba ją przypominać, to symbol poświęcenia i patriotyzmu – dodał. – Doceniając działalność miejscowego Klubu Historycznego, podziękował nauczycielom i rodzicom, którzy dbają o rozwój patriotyczny dzieci i ich postawę wierną Bogu i Ojczyźnie.
– Jesteśmy po to, aby nie dać o bohaterach zapomnieć – mówiła prezes Klubu Historycznego im. AK w Łasinie Aleksandra Jankowska. – Trzeba było podjąć się tego ważnego zadania, poszukiwania dokumentów i świadków, aby zaowocowało to decyzją prezesa IPN o wpisaniu do ewidencji grobów weteranów mogiły ppłk. Witolda Brockiego, aby każda osoba odwiedzająca cmentarz parafialny mogła dowiedzieć się, kim był nasz łasiński bohater.
Jesteśmy pewni, że ppłk. Brocki za swoje czyny względem Boga, Ojczyzny i rodziny odbiera należną nagrodę chwały w niebie.
Reklama
Po Mszy św. członkowie Klubu zaprezentowali sylwetkę bohatera. Witold Marceli Brocki urodził się 26 kwietnia 1914 r. Był absolwentem Szkoły Podchorążych Artylerii w Toruniu, żołnierzem wojny obronnej 1939 r., ofiarą łagrów sowieckich, żołnierzem 2. Korpusu Polskiego gen. Władysława Andersa, uczestnikiem walk o Monte Cassino jako dowódca dywizjonu 4. Pułku Artylerii Lekkiej, a następnie 11. Pułku Artylerii Ciężkiej. Odznaczony m.in.: Krzyżem Virtuti Militari, Krzyżem Walecznych, Krzyżem Monte Cassino.
Wśród licznych gości, w tym przedstawicieli miasta, gminy, wojska oraz weteranów, głos zabrała Nina Heaton, córka podpułkownika. Podzieliła się wspomnieniami o swoim ojcu i niezwykłym prezentem – głosem ojca, który wiele lat temu nagrał kilkugodzinne wspomnienia. Wiele osób ze wzruszeniem wysłuchało słów bohatera o Polsce i miłości Ojczyzny.
Trzecia część uroczystości odbyła się na cmentarzu parafialnym, gdzie odśpiewano hymn Polski. Następnie Nina Heaton i Mirosław Sprenger, kierownik Referatu Edukacji Delegatury w Bydgoszczy Instytutu Pamięci Narodowej, odsłonili pamiątkową tabliczkę „Grób Weterana”, po czym proboszcz dokonał jej poświęcenia.
Wydarzeniu towarzyszyła wystawa „Czerwone maki na Monte Cassino” przygotowana przez uczniów SP Łasin. Ta wyjątkowa uroczystość stała się okazją, aby włączyć w szeregi Klubu nowych członków i wręczyć legitymacje oraz odznaki.
Szkaplerz nosiło wielu królów oraz świętych. Nic dziwnego, że wieczorem we wspomnienie Matki Bożej z Góry Karmel dziedziniec łasińskiego klasztoru wypełnił się czcicielami oraz przyjaciółmi sióstr karmelitanek.
Trzydniowym modlitwom, przygotowującym do głównej uroczystości, przewodniczył o. Piotr Bajger, karmelita bosy. Rekolekcjonista przybliżył osobę Maryi – Gwiazdę Nadziei. Ukazał, w jaki sposób możemy być pielgrzymami nadziei w drodze do królestwa Niebieskiego.
Ponad 1200 lat dzieli nas od czasów, w których żył i działał św. Hubert. Właśnie ta różnica dwunastu wieków sprawiła, że na to, co o nim wiemy, składają się: prawda, legendy
i mity.
Prawdopodobnie urodził się w 655 r. w znanej i znakomitej rodzinie, na obszarze dzisiejszych Niderlandów. W wieku około 18 lat został oddany na dwór
króla Frankonii, a tam poślubił córkę Pepina z Heristal, z którą miał przynajmniej jednego syna. Przez kilka lat pełnił życie pełne przygód jako rycerz. Później został
kapłanem i uczniem św. Laparda, a po jego śmierci, ok. 708 r. objął po nim półpogańską diecezję Maastricht. Miał ogromne zasługi w nawracaniu na wiarę chrześcijańską
swoich ziomków, którzy dotychczas czcili bożków germańskich. Zmarł w Liege około 727 r., gdzie pochowano go w tamtejszej katedrze. W 825 r. część jego relikwii
przeniesiono do Andage, które od tej chwili otrzymało nazwę Saint Hubert.
Kult św. Huberta bardzo szybko szerzył się w Europie. Jako patron myśliwych odbierał cześć od XI w., co szczególnie może dziwić, gdyż w najstarszych pismach brak informacji na
temat jego działalności na niwie łowieckiej. W XIV w. kult św. Huberta połączono z elementami kultu św. Eustachego. Św. Eustachy żył na przełomie I i II w.
Z tego okresu pochodzi słynna legenda o jeleniu. Św. Eustachy jeszcze jako Placydus był naczelnikiem wojskowym cesarza Trajana i oddawał cześć bożkom rzymskim. W czasie
jednego z polowań ujrzał jelenia z krzyżem pośrodku poroża. Jeleń nakazał Placydusowi ochrzcić się i przyjąć imię Eustachy. Kult św. Eustachego popularny był zwłaszcza
w Kościele wschodnim.
Apokryfy o św. Hubercie przeniosły motyw jelenia na grunt chrześcijaństwa zachodniego, umieszczając je w realiach VII w. Mówi się, że gdy żona Huberta wyjechała do swojej umierającej
matki, jej osamotniony mąż zaczął hulaszcze życie, a nade wszystko pokochał polowania, które zmieniły się w rzezie zwierzyny prowadzone bez umiaru. W trakcie jednego z takich
polowań Hubert ujrzał wynurzającego się z kniei wspaniałego jelenia z krzyżem, jaśniejącym niezwykłym blaskiem pomiędzy pięknymi rozłożystymi rogami. Jednocześnie usłyszał nieziemski
głos: „Hubercie! Dlaczego niepokoisz biedne zwierzęta i zapominasz o zbawieniu duszy?”.
Wydarzenie to spowodowało wewnętrzną przemianę Huberta, który od tego momentu zmienił swoje życie. Kanonizowany po śmierci, został patronem myśliwych, a dzień jego śmierci i przeniesienia
jego relikwii do klasztoru w Andagium - 3 listopada jest świętem myśliwych. Kolejne wątki kultu Świętego dodali pewnie sami myśliwi, którzy mają niezwykłą wyobraźnię.
Ze względu na swoje życie, związane z radykalnym, gwałtownym nawróceniem, jest św. Hubert dzisiaj niezwykle popularny. Dynamizm jego życia i nawrócenia może utwierdzać w przekonaniu,
że każdy z nas ma szansę zmienić swoje życie na lepsze, a dla każdego chrześcijanina głos z nieba: „Hubercie! Odmień swoje życie...” - jest wezwaniem
do stawania się lepszym, bardziej doskonałym, świętym.
Jednym z fundamentalnych zadań każdej wspólnoty parafialnej jest troska o ludzi dotkniętych różnymi formami ubóstwa. W szczególny sposób w dzieło pomocy bliźnim w potrzebie włączają się Parafialne Zespoły Caritas, funkcjonujące we wszystkich parafiach Diecezji Rzeszowskiej.
26 października 2025 r. Parafialny Zespół Caritas w Lisowie świętował 20-lecie swojej działalności. Został on powołany do istnienia wkrótce po utworzeniu parafii, wydzielonej w 2005 r. z sąsiedniej parafii w Skołyszynie. Uroczystej Mszy św., w czasie której dziękowano za dokonane i otrzymane w ciągu 20 lat dobro, przewodniczył dyrektor Caritas Diecezji Rzeszowskiej ks. Piotr Potyrała, w koncelebrze z proboszczem parafii – ks. Bogdanem Klocem. Nawiązując do Ewangelii o pokornej modlitwie celnika – dyrektor rzeszowskiej Caritas podziękował całej wspólnocie parafialnej na czele z członkami Parafialnego Zespołu Caritas za pokorną pomoc ubogim, świadczoną nie tylko od święta, ale na co dzień. „Czasem wystarczy odwiedzić samotną staruszkę, biednemu sąsiadowi zanieść paczkę ze świątecznym prezentem, kupić lekarstwo temu, kto nie ma pieniędzy. A zawsze – możemy pomodlić się za tych ludzi. Wtedy na ich twarzy pojawi się uśmiech, a sercu radość. Bo dzięki wam poczują, że Jezus o nich nie zapomniał; że Jezus ich miłuje” – mówił kaznodzieja. Na zakończenie Mszy św. przewodnicząca Caritas w parafii Lisów otrzymała pamiątkowy dyplom wdzięczności, podpisany przez Biskupa Rzeszowskiego Jana Wątrobę.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
