Ten, kto odkrył jej siłę i pokój, zazwyczaj znajduje dla niej czas. Mimo długości jej trwania nie dłuży się. Uspokaja tych, którzy prowadzą zagoniony, a nawet nieco nerwowy tryb życia. Mobilizuje tych, którzy już nic nie muszą. Modlitwa różańcowa – różany kwiat w duchowości maryjnej. Jej nazwa nawiązuje do rosarium, czyli starożytnych ogrodów, w których hodowano najpiękniejsze róże.

Czy jednak modlitwa różańcowa nie narusza nauki Jezusa, który przestrzega, aby podczas modlitwy nie być gadatliwym, choć sądzi się, że przez wielomówstwo będzie się wysłuchanym (por. Mt 6, 7)? Często osoby, które nie rozumieją istoty tej modlitwy, chłodno cytują te słowa Jezusa, aby wyśmiać Różaniec. Tymczasem powtarzanie modlitw jest jedną z form kontaktu człowieka z Bogiem. Wielokrotnie czytamy o tym w Biblii. Wystarczy otworzyć np.: Dn 3, 52-90; Ps 118, 1-4; Ps 136, czy też przyjrzeć się zachowaniu niektórych osób proszących o coś Jezusa: niewidomych (por. Mt 9, 27; 20, 30-31; Mk 10, 47-48; Łk 18, 38-39), kobiety kananejskiej (por. Mt 15, 22). Nie przeoczmy też zaleceń zawartych w Pierwszym Liście do Tymoteusza 2, 1-4.