W dniach 25 marca - 2 kwietnia 2000 r. odbyła się pielgrzymka do Rzymu, której organizatorem były Warsztaty Terapii Zajęciowej i Parafia św. Mikołaja w Hrubieszowie. Uczestnikami była młodzież wraz z wychowawcami, Burmistrz miasta mgr inż. Jarosław Woźniak i mieszkańcy Hrubieszowa. Opiekunem duchowym pielgrzymki był ks. Tomasz Sokół.

Po wielogodzinnej jeździe dotarliśmy do Domu Polskiego Jana Pawła II w Rzymie przy via Cassia. Nie sposób opisać zabytków Rzymu, które zwiedziliśmy w ciągu pięciu dni pobytu. Wędrówkę po Wiecznym Mieście rozpoczęliśmy od Katakumb św. Kaliksta, położonych poza murami miasta, które stanowią imponujący zespół grobów i miejsc cmentarnych rzymskiej wspólnoty pierwszych chrześcijan.

Drugiego dnia pobytu znaleźliśmy się przed największą świątynią chrześcijaństwa Bazyliką Watykańską na Placu św. Piotra. Jest to jedyny w swoim rodzaju plac na świecie. Otoczony kolumnadą w kształcie półkola wydaje się być rękami świątyni wyciągniętymi, aby powitać całą ludzkość. W głębi placu wyrasta malownicza Bazylika zwieńczona majestatyczną kopułą projektu Michała Anioła. Do Bazyliki prowadzą święte drzwi, otwierane co 25 lat. Mieliśmy to szczęście przejść przez nie w trwającym Roku Jubileuszowym. Po wejściu do Bazyliki oczarowały nas znajdujące się wewnątrz rzeźby: słynna Pieta Michała Anioła, statua św. Piotra, baldachim okrywający ołtarz papieski i wiele innych wspaniałych dzieł sztuki. Wchodząc na kopułę obserwowaliśmy Bazylikę z góry i byliśmy oszołomieni jej wielkością i pięknem. Z tarasu widokowego na kopule św. Piotra rozciąga się wspaniały widok na plac i ogrody watykańskie. Przy słonecznej pogodzie mogliśmy oglądać panoramę całego Rzymu. Nieodparte wrażenie zrobiły na nas ogrody i Muzeum Watykańskie. Nie sposób zatrzymać się na dłużej przy każdym eksponacie, wspaniałych freskach Rafaela i wykonanych przez jego uczniów. Podziw wzbudza Kaplica Sykstyńska z najdoskonalszym dziełem Michała Anioła - Sądem Ostatecznym.

Spośród 350 kościołów w Rzymie byliśmy w kolejnych świątyniach jubileuszowych: Bazylice Matki Bożej Większej, Bazylice św. Jana na Lateranie, Bazylice św. Pawła z medalionami 267 papieży namalowanych na ścianach naokoło głównego ołtarza.

We wszystkich tych bazylikach znajdują się także święte drzwi, obecnie otwarte. Jednym z najbardziej wzruszających momentów naszego pielgrzymowania było uczestnictwo w audiencji generalnej na Placu św. Piotra. Po wygłoszeniu przez Ojca Świętego katechezy, pozdrowieniu wszystkich obecnych wiernych na placu, podzieleniu się wrażeniami z pielgrzymki do Ziemi Świętej i błogosławieństwie, podeszliśmy do Ojca Świętego wraz z Biskupem Ordynariuszem diecezji zamojsko-lubaczowskiej Janem Śrutwą i biskupem Marcjanem Trofimiakiem z Łucka. Niektórzy z pielgrzymów osobiście ucałowali papieski pierścień, podali dłoń, powiedzieli kilka słów do Papieża. Burmistrz Hrubieszowa w darze złożył Ojcu Świętemu medal upamiętniający 600-lecie miasta, młodzież zaś własnoręcznie wykonała Ikonę św. Rodziny. Sama bliskość Ojca Świętego wyciskała łzy wzruszenia, niewysłowione szczęście i wdzięczność Bogu za to spotkanie, które na zawsze pozostanie w naszej pamięci. Ta szczególna dla nas chwila została uwieczniona na fotografiach.

Po audiencji zwiedziliśmy Koloseum, Forum Romanum, Fontannę di Trevi, Schody Hiszpańskie, Kapitol, Panteon. Rzym robi ogromne wrażenie swoją monumentalnością i wiecznością. Swoistego uroku i piękna nabiera Wieczne Miasto nocą, oświetlone tysiącami różnobarwnych świateł. W ostatnim dniu dotarliśmy do Wenecji, która urzekła nas pięknem swoich zabytków i dzieł sztuki. Wenecja jest rozsiana na nielicznych wysepkach laguny. Jej kościoły i pałace przeglądają się w lustrze kanałów, co czyni z niej miasto niepowtarzalne, jedyne w swoim rodzaju. Czarodziejskiego uroku doświadczyliśmy płynąc kanałem Grande, zakrętami wijącymi się serpentyną, gdzie obserwowaliśmy jak z wody wynurzają się przepiękne budowle, wykwintne marmurowe ażury i koronki. Centrum życia religijnego i historycznego stanowi Plac św. Marka, który wzdłuż boków otoczony jest urzekającymi pałacami, a z jednej strony zamyka go wspaniała Bazylika św. Marka. Spacer po Placu św. Marka wśród niezliczonych gołębi sprawia wrażenie, że Wenecji nie sposób zapomnieć. Jest to miasto nie mające sobie równych. Z żalem opuszczaliśmy wspaniałe państwo włoskie. Nie sposób opisać przeżyć, jakich doznaliśmy w ciągu kilku dni pielgrzymowania.

Każde pielgrzymowanie łączy się z ofiarą, wyrzeczeniem się wygód, pokonywaniem własnej słabości, zastanowieniem nad sobą i światem. To wszystko umacnia nas duchowo i daje radość.