Kolor fioletowy w dawnych latach łączono z purpurą, którą ubierano się na znak zamożności i wyróżnienia, np. królewskiego. Jeśli chodzi o szaty liturgiczne, kolor fioletowy używany jest w okolicznościach pokutnych i zadośćuczynienia. Jest to przede wszystkim czas Adwentu i Wielkiego Postu. Wchodząc głębiej w znaczenie barwy fioletowej w liturgii, trzeba mieć na uwadze spostrzeżenie, że powstaje ona przy zmieszaniu błękitu i czerwieni. Obrazuje więc w pewnym sensie pomieszanie pierwiastka duchowego, który oznacza błękit, z elementem ziemskim, zmysłowym. Tak więc kolor fioletowy ukazuje wzajemne powiązanie między niebem i ziemią, między duchem i zmysłami, między tym, co boskie i tym, co ludzkie. W takim znaczeniu fiolet jest właściwym kolorem symbolizującym wcielenie Syna Bożego. Chrystus Bóg-Człowiek stronę ludzką podniósł do godności Boskiej, a Bóg tę dobrą stronę człowieka przyjmuje i uszlachetnia. Tak można rozumieć symbolikę koloru fioletowego szat w liturgii pogrzebowej i Mszy św. odprawianej za zmarłych.

Powszechnie wiadomo, że zieleń jest symbolem nadziei. W nawiązaniu do dawnych zwyczajów, zarówno biblijnych jak i świeckich świeżą zielenią podkreśla się niektóre uroczystości kościelne. Wystarczy przypomnieć, że ołtarze w uroczystość Bożego Ciała otaczane bywają zielenią. W Niedzielę Palmową wśród palm pojawia się dużo zieleni, która jest elementem dekoracyjnym także „święconego”.

Świeża zieleń wypełnia dekoracje Grobu Bożego i ołtarzy majowych. Ziołami i kwiatami pachną wieńce i bukiety przynoszone do poświęcenia w uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Zieleń raduje człowieka, uspakaja go. Mówi o życiu, o świeżości i młodości. A św. Grzegorz Wielki poucza, że: „Zieloni są ci, którzy zapuszczają korzenie swej myśli w niezniszczalnym dziedzictwie”. Papież Innocenty III, wyjaśniając używane kolory w liturgii Kościoła, pisze, że zieleń jest barwą środka, bo powstaje ze zmieszania koloru niebieskiego i żółtego. Jest „pomiędzy” i tworzy trójjedyność, trzech barw głównych. W Roku Liturgicznym, gdy nie obowiązuje inny kolor związany z uroczystością lub świętem, zieleń szat kościelnych przypomina o ufności dobremu i miłosiernemu Bogu, który realizuje swój plan zbawienia człowieka.

Na obecnym etapie dziejów, gdy człowiek myślący czuje się odpowiedzialny za dbałość o zdrowie naturalnego środowiska, kolor zielony w liturgii nabiera jeszcze większego znaczenia, niż miał w poprzednich stuleciach, kiedy mógł być przyjmowany tylko jako znak „pośredni”.