Już od kilkunastu lat rozwija i umacnia się w świecie czwarte medium (obok prasy, radia i telewizji). Jest nim ogólnoświatowa sieć komputerowa Internet, która łączy w sobie wszystkie trzy wyżej wymienione środki przekazu.

Czym jest Internet? Mówiąc najprościej - to światowa sieć, udostępniająca swoim abonentom zasoby niezliczonych centrów informacyjnych. Dostęp do Internetu stał się powszechny poprzez modemy telefoniczne, sieci telewizji kablowej czy łącza satelitarne. Jednym z najpotężniejszych narzędzi Internetu są strony www (skrót od ang. World Wide Web), czyli dosłownie: rozległa światowa pajęczyna, pozwalająca na dostęp do zasobów sieci w atrakcyjnej formie graficznej i dźwiękowej, za pomocą komputerowej przeglądarki (browsera).

Czy w dobie mediów Kościół może pominąć ten, znaczący dla przyszłości, środek przekazu? Oczywiście, nie. Instrukcja duszpasterska Papieskiej Rady ds. Środków Społecznego Przekazu z 22 lutego 1992 r., z naciskiem podkreśla, że Kościół winien - pomimo rozmaitych trudności - "tworzyć, utrzymywać i rozwijać własne, specyficznie katolickie środki i programy społecznego przekazu. Należą do nich prasa i wydawnictwa, radiofonia i telewizja, biura informacji i biura prasowe, instytucje i programy kształcenia w zakresie przekazu społecznego i badań nad środkami przekazu, wreszcie związane z Kościołem organizacje osób pracujących zawodowo w dziedzinie środków przekazu" (AN, nr 17).

Obecność Kościoła w sieci Internet może być więc zatem rozumiana jako współudział w jednej z trzech podstawowych funkcji Kościoła, jaką jest świadectwo wiary, które - obok kultu i służby - stanowi istotę jego misji w świecie i jest elementem profetycznego posłannictwa Kościoła. Profetyzm ten związany jest z umiejętnym odczytywaniem " znaków czasu", czyli ostrym widzeniem rzeczywistości i jej krytyczną oceną w duchu wartości ewangelicznych. Konieczne jest tu także dostrzeganie pewnej hierarchii zadań, odwaga w podejmowaniu decyzji bez względu na osobiste konsekwencje, śmiałość zamierzeń oraz wola wytrwania w pokornej cierpliwości i rezygnacji z osobistej satysfakcji w oczekiwaniu na wyniki. Prorok to bowiem ten, co sieje, zbierają zwykle zaś ci, którzy idą za nim.

Obecność Kościoła w Internecie jest już faktem. Śmiało można powiedzieć, że z dnia na dzień powstają nowe katolickie strony www. Swoje strony tworzą diecezje (w tym nasza archidiecezja - www.diecezja.szczecin.opoka.org.pl), parafie, zakony oraz różne ruchy i stowarzyszenia katolickie. Swoje serwery posiadają episkopaty poszczególnych krajów (w tym także Konferencja Episkopatu Polski: www.episkopat.pl), na których zamieszczane są dokumenty Kościoła i papieskie oraz aktualne listy i pisma duszpasterskie poszczególnych konferencji episkopatów. W sieci znajdują się już całe biblioteki, udostępniające nie tylko swoje katalogi (np. Biblioteka Watykańska), ale wręcz całe książki (np. Summa Teologiczna św. Tomasza z Akwinu). Także wydawnictwa i tygodniki katolickie mają swoje elektroniczne odpowiedniki np. nasz archidiecezjalny dodatek do tygodnika Niedziela ( www.niedziela.pl) - Kościół nad Odra i Bałtykiem - www.knob-szczecin.szczecin.opoka.org.pl.

Z Internetu korzystają w przeważającej części ludzie młodzi, szukający drogi swojego życia. I tu otwiera się perspektywa ewangelizacji za pomocą Internetu. Działalność ewangelizacyjna nie jest, oczywiście, celem samym w sobie, lecz służbą światu, a ściślej: służbą człowiekowi, żyjącemu w owym świecie. Człowiek we współczesnym świecie to człowiek zagubiony między aspiracjami godnego życia a skutkami demoralizacji, poczynionymi przez antyhumanistyczną ideologię marksistowską, wyrosłą z ducha liberalizmu oraz konsumpcjonizm zachodnioeuropejski. Ten człowiek skażony jest przede wszystkim relatywizmem moralnym, nie zawsze potrafi dostrzec granicę między dobrem a złem, gotów jest także kwestionować - w imię fałszywie pojętej wolności - wszelkie autorytety wskazujące mu ową granicę, także Kościół, w duchu zasady " prywatności" religii, wpajanej nam konsekwentnie przez ostatnie półwiecze.

Do tak ukształtowanego społeczeństwa Kościół musi dotrzeć z pełną prawdą o człowieku. Tradycyjne metody duszpasterskie nie wyczerpują tego zadania. Są one bowiem skierowane zwykle ku tym, którzy sami szukają w Kościele swego miejsca. A co robić z tymi, którzy go tam nie szukają? Internet jest tu również ogromną szansą. Nie podlega on żadnej cenzurze i dlatego każdy może w nim zamieścić to, co chce. Wielu wykorzystało tę wolność w sposób niewłaściwy, umieszczając w sieci np. strony zawierające teksty i obrazy pornograficzne. Zastraszająca jest również ekspansja w sieci różnego rodzaju sekt, czy to wyrosłych na gruncie chrześcijańskim (np. świadkowie Jehowy), czy też nie mających z chrześcijaństwem nic wspólnego (np. sekty satanistyczne). Kościół poprzez swą obecność w tej samej sieci powinien pełnić rolę "sumienia" oraz tego, który jest ostoją moralności i prawdy. Może tworzyć przeciwwagę dla tego rodzaju publikacji, nawołując do zachowania Bożych przykazań.

Oczywiście Internet nigdy nie zastąpi (bo i nie może) żywego przekazu Słowa Bożego, ale może wydatnie pomóc w dotarciu do ludzi, którzy są z dala od Boga i Kościoła. Może wskazać człowiekowi zagubionemu wśród natłoku informacji drogę do Tego, który go kocha, i który czeka na niego jak Ojciec na syna.