Franciszek zauważył, że psalm 51 jest modlitwą pokutną, w której prośba o przebaczenie jest poprzedzona wyznaniem winy i w której osoba modląca się, pozwalając się oczyścić miłością Pana, staje się nowym stworzeniem, zdolnym do posłuszeństwa, stałości ducha i szczerego uwielbienia Boga. Dodał, że jest on wiązany ze skruchą Dawida po jego grzechu z żoną Uriasza Chetyty, Batszebą. Kiedy prorok Natan objawia mu jego winę i pomaga mu ją uznać monarcha uznał swój grzech i gotów był na pojednanie z Bogiem. Każdy, kto modli się tym psalmem jest zachęcany, by miał te same uczucia skruchy i zaufania w Bogu, jakie żywił Dawid, gdy się nawrócił, będąc przekonanym o pewności Bożego miłosierdzia.

Papież podkreślił, że w tej modlitwie przejawia się prawdziwa potrzeba człowieka: uzyskanie przebaczenia, uwolnienia od zła i jego śmiertelnych konsekwencji. Wskazał, że Bóg jest większy od naszego grzechu a Jego miłość jest oceanem, w którym możemy zanurzyć się bez obawy, że zostaniemy pokonani: dla Boga przebaczenie oznacza danie nam pewności, że On nas nigdy nie opuści. Ponadto psalmista powierza się dobroci Boga wie, że Boże przebaczenie jest najbardziej skuteczne, ponieważ stwarza to, co mówi. Nie ukrywa grzechu, ale go niszczy i wymazuje. Zatem pokutujący znów staje się czysty, usunięte są wszelkie plamy, a teraz jest on bielszy od nieskażonego śniegu.

Ojciec Święty dodał, że my, grzesznicy którzy zyskaliśmy odpuszczenie grzechów, którzy przyjęliśmy Bożą łaskę, możemy nawet uczyć innych, by nie grzeszyli więcej. „Przebaczenie Boga jest tym, czego potrzebujemy wszyscy i jest ono najwspanialszym znakiem Jego miłosierdzia. Darem, jakim każdy grzesznik, któremu odpuszczono grzechy ma dzielić się z każdym napotkanym bratem i siostrą” – stwierdził Franciszek.

Oto polski tekst papieskich rozważań:

Drodzy bracia i siostry, dzień dobry!

Dzisiaj kończymy katechezy na temat miłosierdzia w Starym Testamencie, a czynimy to, rozważając Psalm 51, nazywany Miserere. Jest to modlitwa pokutna, w której prośba o przebaczenie jest poprzedzona wyznaniem winy i w której osoba modląca się, pozwalając się oczyścić miłością Pana, staje się nowym stworzeniem, zdolnym do posłuszeństwa, stałości ducha i szczerego uwielbienia Boga.

„Tytuł”, jaki starożytna tradycja żydowska nadała temu psalmowi, odwołuje się do króla Dawida i jego grzechu z Batszebą, żoną Uriasza Chetyty. Znamy tę historię. Król Dawid, powołany przez Boga, aby paść lud i prowadzić go drogami posłuszeństwa wobec Prawa Bożego, zdradza swoją misję i dopuściwszy się cudzołóstwa z Batszebą, powoduje zabójstwo jej męża. Prorok Natan objawia mu jego winę i pomaga mu ją uznać. Jest to chwila pojednania z Bogiem w wyznaniu swojego grzechu.

Osoba modląca się tym psalmem jest zachęcana, by miała te same uczucia skruchy i zaufania w Bogu, jakie żywił Dawid, gdy się nawrócił, i chociaż był królem, upokorzył się, nie lękając się wyznania winy i ukazania Panu swojej nędzy, będąc jednak przekonanym o pewności Bożego miłosierdzia.

Psalm rozpoczyna się od następujących słów błagania:

„Zmiłuj się nade mną, Boże, w swojej łaskawości, w ogromie swego miłosierdzia wymaż moją nieprawość! Obmyj mnie zupełnie z mojej winy i oczyść mnie z grzechu mojego!” (w. 3-4).

Wezwanie skierowane jest do Boga miłosierdzia, aby poruszony miłością tak wielką, jak miłość ojca lub matki, zmiłował się, to znaczy udzielił łaski, okazał swoją łaskę z życzliwością i zrozumieniem. Jest to żarliwe wezwanie do Boga -jedynego, który może uwolnić od grzechu. Posłużono się tutaj obrazami bardzo plastycznymi: wymaż, obmyj mnie, oczyść mnie. W tej modlitwie przejawia się prawdziwa potrzeba człowieka: jedyną rzeczą, której naprawdę potrzebujemy w naszym życiu, jest uzyskanie przebaczenia, uwolnienia od zła i jego śmiertelnych skutków.

Niestety życie sprawia, że wiele razy doświadczamy tych sytuacji i to przede wszystkim w nich musimy zaufać w miłosierdzie. Bóg jest większy od naszego grzechu! "Ojcze, nie potrafię tego powiedzieć, popełniłem tak wiele grzechów, tyle ich jest". Bóg jest większy od wszystkich grzechów, jakie możemy popełnić. Bóg jest większy od naszego grzechu! Czy powiemy to razem? Wszyscy: Bóg - wszyscy razem - jest większy od naszego grzechu! A Jego miłość jest oceanem, w którym możemy zanurzyć się bez obawy, że zostaniemy pokonani: dla Boga przebaczenie oznacza obdarzenie nas pewnością, że On nas nigdy nie opuszcza. Niezależnie od tego, co moglibyśmy sobie zarzucić, jest On jeszcze i zawsze większy od wszystkiego (por. 1 J 3, 20), gdyż Bóg jest większy od naszego grzechu.

W tym sensie ktoś, kto modli się tym Psalmem, poszukuje przebaczenia, wyznaje swoją winę, ale uznając ją oddaje hołd sprawiedliwości i świętości Boga. A potem prosi jeszcze o łaskę i miłosierdzie. Psalmista powierza się dobroci Boga, wie, że Boże przebaczenie jest najbardziej skuteczne, ponieważ stwarza to, co mówi. Nie ukrywa grzechu, ale go niszczy i wymazuje. Zatem pokutujący znów staje się czysty, usunięte są wszelkie plamy, a teraz jest on bielszy od nieskażonego śniegu.

My, grzesznicy, wraz z przebaczeniem stajemy się nowym stworzeniem, wypełnionym przez ducha i pełnymi radości. Teraz zaczyna się dla nas nowa rzeczywistość: nowe serce, nowy duch, nowe życie. My, grzesznicy, którzy zyskaliśmy odpuszczenie grzechów, którzy przyjęliśmy Bożą łaskę, możemy nawet uczyć innych, by nie grzeszyli więcej. Psalmista mówi:

„Stwórz, o Boże, we mnie serce czyste i odnów w mojej piersi ducha niezwyciężonego! [...] Chcę nieprawych nauczyć dróg Twoich i nawrócą się do Ciebie grzesznicy” (w.12.15).

Drodzy bracia i siostry, przebaczenie Boga jest tym, czego potrzebujemy wszyscy i jest ono najwspanialszym znakiem Jego miłosierdzia. Darem, jakim każdy grzesznik, któremu odpuszczono grzechy, ma dzielić się z każdym napotkanym bratem i siostrą. Wszyscy ci, których Pan postawił obok nas, członkowie rodziny, przyjaciele, koledzy, parafianie ... wszyscy oni są, podobnie jak my, ludźmi potrzebującymi Bożego miłosierdzia. Niech Pan, za wstawiennictwem Maryi, Matki Miłosierdzia, pozwoli nam być świadkami Jego przebaczenia, które oczyszcza serce i przemienia życie.