Charsznica to znana w regionie świętokrzyskim miejscowość. Chyba każdy słyszał o wspaniałej kapuście, która jest dumą mieszkańców i dowodem na ich ciężką pracę.
Pierwsze wzmianki o tej miejscowości pojawiają się w 1262 r., kiedy to papież Urban IV zatwierdził dziesięciny dla klasztoru bożogrobców w Miechowie. Przez całe wieki Charsznica była małą miejscowością, która często przechodziła z rąk do rąk możnych właścicieli. Typowo rolnicza. Dopiero pod koniec XIX w. nastąpił jej dynamiczny rozwój. Wiązało się to z budową linii kolejowej. W tym czasie powstała między innymi gorzelnia oraz odlewnia żeliwa.
Jednak w Charsznicy nie było kościoła. Aby uczestniczyć we Mszy św. oraz w nabożeństwach, trzeba było udawać się do pobliskiego Chodowa. Nadzieje mieszkańców, którzy chcieli mieć swoją parafię i świątynię, spełniły się dopiero w połowie lat 70. ubiegłego wieku. 30 września 1976 r. w Charsznicy została erygowana przez bp. Jana Jaroszewicza parafia pw. Matki Bożej Różańcowej
W skład parafii liczącej blisko 1700 osób wchodzą: Charsznica Miasto, Charsznica Wieś, Ciszowice, Szarkówka, część Uniejowa-Kolonii oraz Witowic. Zanim wybudowano kościół, powstała kaplica, w której była odprawiana Msza św. Wzniesiona została w latach 1932-33. Fundatorem był znany w okolicy dziedzic, właściciel między innymi gorzelni - Antoni Malatyński. Na nowy kościół parafialny mieszkańcy Charsznicy czekali przeszło pół wieku. Świątynia została wybudowana w latach 1982-86. Poświęcenie kościoła miało miejsce dziesięć lat później, dokonał go ks. bp Kazimierz Ryczan.
Od początku powstania parafii, czyli od 1976 r., proboszczem jest ks. Ludwik Michalik, z Charsznicą związany od przeszło 30 lat. Wcześniej posługiwał tu jako wikariusz. Jak sam mówi, dobrze zna ludzi tu mieszkających, rozumie ich problemy i stara się je rozwiązywać, w czym pomagają mu życzliwi ludzie, których w parafii nie brakuje. Nic dziwnego, że parafianie darzą Księdza Proboszcza szacunkiem i zaufaniem.
Praca duszpasterska przynosi owoce. W parafii działa 13 kółek różańcowych, wiele osób należy do Akcji Katolickiej, powołanej do życia przez Biskupa Ordynariusza. Prężne jest Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży; młodzi ludzie mają dla siebie kawiarnię, gdzie spotykają się pod koniec każdego tygodnia. Tu, w miłej atmosferze, przy herbacie, rozmawiają o swoich problemach i radościach, bo i jednych, i drugich nie brakuje. Młodzież nie tylko spotyka się, aby pobyć z sobą, ale także śpiewa, dyskutuje na tematy religijne z księżmi, którzy odbywają praktykę w parafii. W kościele przy ołtarzu posługuje 30 ministrantów.
Jak chyba w każdej parafii, tak i tutaj często organizowane są pielgrzymki do sanktuariów. Parafianie czują potrzebę uczestniczenia w pielgrzymkach. Są lata, że blisko dziesięć razy w ciągu roku, wraz z Księdzem Proboszczem, parafianie jadą, by modlić się w Łagiewnikach, Częstochowie, czy w sanktuarium na Krzeptówkach. Na każdą pielgrzymkę jadą dwoma autobusami, a do Lichenia w ubiegłym roku wybrało się aż 128 osób.
Taka postawa parafian cieszy Księdza Proboszcza, widać wyraźnie, że mieszkańcy Charsznicy potrzebują chwili refleksji, zatrzymania się i zastanowienia nad swoim życiem.
Parafianie lubią się modlić na różańcu. Przykładem jest miesiąc październik, kiedy to charsznicka świątynia wypełniona jest wiernymi. W tym czasie w kościele słychać też różańcową modlitwę odmawianą przez dzieci. Tradycją od jakiegoś czasu stało się, że kolejne części Różańca odmawiają dzieci pierwszokomunijne, a odpowiadają im zebrani w świątyni parafianie.
Kilka tygodni temu w parafii odbyła się parafiada, której celem była zbiórka pieniędzy na fundusz stypendialny dla uzdolnionych młodych ludzi. Każdy z 10 stypendystów otrzymał po 500 złotych.
Ksiądz Proboszcz był inicjatorem powstania w Charsznicy Domu Pomocy Społecznej, który niedawno obchodził dziesięciolecie swojego istnienia. O potrzebie powołania tej placówki nie trzeba było nikogo przekonywać. Przeszło 30 starszych, schorowanych oraz zmęczonych życiem osób znalazło tu troskliwą opiekę. Pensjonariuszami są nie tylko mieszkańcy gminy i parafii. Dom prowadzony przez kielecką Caritas przyjmuje również osoby z innych gmin, które tu chcą przeżyć jesień swojego życia. Budynek ciągle się rozrasta. 29 sierpnia ubiegłego roku zostało poświęcone przez bp. Kazimierza Ryczana jego nowe skrzydło.
Ks. proboszcz Ludwik Michalik zainicjował także powstanie Ochotniczej Straży Pożarnej i orkiestry parafialnej. Szczególnie ta ostatnia jest dumą parafii. Młodzież oraz dorośli, grając na instrumentach, upiększają uroczystości religijne, ale nie tylko. Grają choćby podczas święta plonów. Orkiestra z tej miejscowości znana jest daleko poza granicami Charsznicy.
Ksiądz Proboszcz angażuje się również w pracę społeczną i często zapraszany jest do przewodniczenia społecznym komitetom budowy lokalnych wodociągów.
„Charsznica kapustą stoi”. Każdy, kto jesienią wjeżdża do Charsznicy, może zobaczyć kapustę prawie wszędzie, nawet przed kościołem. Ksiądz Proboszcz uśmiecha się i mówi: „to zbiórka kapusty dla kieleckiego WSD, mieszkańcy naszej parafii potrafią się dzielić owocami swojej pracy”. Dlatego co roku jesienią do Kielc z Charsznicy jedzie kilka transportów warzyw: kapusty i marchwi.
Mieszkańcy parafii dzielą się swoimi plonami także z potrzebującymi. Wystarczy im tylko wspomnieć, poprosić o dar dla ludzi ubogich, a oni szybko i bezinteresownie odpowiadają na każdy apel Księdza Proboszcza. O tym, że kapusta stała się symbolem tej parafii, można poznać między innymi po corocznym „Święcie kapusty”, podczas którego wybierana jest „królowa” oraz „król kapusty”. Zostają nimi ci gospodarze, którzy w danym roku wyhodowali najdorodniejszą kapustę. Święto to jest okazją do spotkań, zabawy i rozmowy. Prezentowane są też maszyny oraz urządzenia do zbioru i przerobu kapusty. W tym czasie do „kapuścianego zagłębia” przejeżdża mnóstwo gości - praktycznie z całej Polski, by poznać nowe technologie albo też podpisać umowy na dostawę warzyw z Charsznicy.
„W parafii jest zawsze dużo pracy - mówi Ksiądz Proboszcz, ale dzięki pomocy uczynnych mieszkańców wspólnie pokonujemy trudności. Są ofiarni - podkreśla. Dowodem na to są liczne dary dla wspólnoty parafialnej. Ot, choćby wspomnieć o dwóch dzwonach, które zostały zakupione przez dwie rodziny. Wszystkie budynki parafialne są nowe, kościół, plebania, kaplica cmentarna oraz organistówka, lecz zawsze trzeba przeprowadzać doraźne remonty, po prostu trzeba dbać o wspólne dobro.