Z ks. prof. Dariuszem Kujawą, wykładowcą Wyższego Seminarium Duchownego w Drohiczynie rozmawia Tadeusz Szereszewski.

Tadeusz Szereszewski: - Znany jest Ksiądz w Bielsku Podlaskim z długoletniej, gorliwej posługi duszpasterskiej w parafii Matki Bożej z Góry Karmel. Po studiach Ksiądz Biskup powierzył Księdzu inny zakres obowiązków: notariusza i profesora WSD w Drohiczynie. Proszę przybliżyć wiernym funkcję notariusza.

Ks. Dariusz Kujawa: - Notariusz w Kurii diecezjalnej pomaga w prowadzeniu kancelarii diecezjalnej Moderatorowi Kurii: sporządza dokumenty, spisuje akta i redaguje rozporządzenia, udostępnia z regestrów akta lub dokumenty osobom, które prawnie o to się zwracają.

- Jest też Ksiądz moderatorem Ruchu Rodzin Nazaretańskich. Czym jest ten ruch katolicki?

- Po Soborze Watykańskim II nastąpił gwałtowny rozwój ruchów katolickich. W Polsce obecnie działa około 40 ruchów. Najbardziej znany ruch to oaza - Ruch Światło-Życie, Oaza Rodzin, Odnowa w Duchu Świętym i wiele innych ruchów, np. Fokolare, czy Neokatechumenat. Wśród tych ruchów jest też Ruch Rodzin Nazaretańskich. Jest on typowo polski, gdyż został założony w 1985 r. przez ks. prof. Tadeusza Dejczera, ówczesnego profesora Akademii Teologii Katolickiej, a dzisiaj profesora Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Wówczas powstała mała wspólnota. Jej członkowie pragnęli słuchać konferencji o wierze, spowiadać się u Księdza Profesora, który odkrył prawdę, że ludzie pragną ewangelizacji, chcą podejmować formację życia duchowego.
W tej chwili w Polsce jest blisko 18 tys. członków ruchu, a w świecie ponad 40 tys. Ruch Rodzin Nazaretańskich obejmuje kilkadziesiąt państw. Najwięcej wspólnot jest w Meksyku.
20 maja 1996 r. Ksiądz Biskup mianował mnie moderatorem Ruchu Rodzin Nazaretańskich. W naszej diecezji jest on obecny w dwóch parafiach bielskich: Matki Bożej z Góry Karmel i w parafii pw. Miłosierdzia Bożego, w której odbywają się comiesięczne dni skupienia. Program jest bardzo prosty. Zwykle rozpoczynamy w pierwszą niedzielę miesiąca Mszą św. o godz. 12.00 w kościele Miłosierdzia Bożego, potem jest konferencja z zakresu życia duchowego. Po niej jest tzw. dzielenie ewangeliczne w grupach - rozmawiamy na temat konferencji. W ten sposób staramy się poznawać Ewangelię, naukę Ojca Świętego oraz odpowiadać na aktualne wezwania Kościoła.
W formacji duchowej kładziemy nacisk na całą rodzinę. Choć często jest tak, że mężczyźni nie zawsze z racji obowiązków garną się do tego. Kobiety częściej - z dziećmi, młodzieżą uczestniczą w cotygodniowych spotkaniach parafialnych.
Ruch w naszej diecezji jest na etapie początkowym. Wspólnotę stanowi około 40 osób. Np. w Warszawie odbywają się spotkania dla dzieci, młodzieży, dorosłych. Są też spotkania dla grup zawodowych: lekarzy, nauczycieli, prawników itp. Na razie w diecezji istnieje grupa dziecięca i młodzieżowa, istnieją trzy grupy dorosłych. Mamy nadzieję, że będzie ich więcej. Przypomnę, że 6 stycznia w uroczystość Objawienia Pańskiego Ksiądz Biskup uroczystym dekretem erygował Ruch jako stowarzyszenie publiczne wiernych. Choć Ruch jest uniwersalny, to w szczególny sposób ten dekret wiąże nas z diecezją i z Księdzem Biskupem.

- Jest też Ksiądz Profesorem w Wyższym Seminarium Duchownym w Drohiczynie. Proszę o krótką charakterystykę tej pracy.

- Jestem wykładowcą homiletyki, fonetyki oraz prowadzę ćwiczenia homiletyczne. Te seminaryjne przedmioty odnoszą się bezpośrednio do posługi słowa Bożego. Realizując program wytyczony przez Konferencję Episkopatu Polski, staramy się poznawać ogromne dziedzictwo homiletyczne Kościoła i z niego czerpać do współczesnej posługi kaznodziejskiej. Korzystamy też z najnowszych osiągnięć teorii komunikacji, podejmując refleksję nad formą i treścią ewangelicznego orędzia.

- Miałem też wielokrotnie okazję wysłuchać homilii głoszonych przez Księdza Profesora, m.in.: w Strabli, Domanowie, Bielsku Podlaskim. Bardzo proszę o wskazanie głównego przesłania tych rekolekcji.

- Podczas rekolekcji odkrywaliśmy miłość Boga do człowieka w kontekście Chrystusowego cierpienia, krzyża i śmierci. Wielką pomocą w tych rozważaniach był też film Pasja, który w tym czasie wszedł na ekrany naszych kin. Film bardzo realistycznie pokazał mękę i cierpienie Syna Bożego. Jak wielki musiał być grzech człowieka, skoro Chrystus posunął się do tak wielkiej ofiary. A jednocześnie wielką jest miłość Boga do człowieka, posunięta do tak heroicznego cierpienia.
Od parafii Miłosierdzia Bożego w Bielsku Podlaskim rozpoczęła się peregrynacja Jezusa Miłosiernego po naszej diecezji. Tutaj to przesłanie miłości miłosiernej Chrystusa w szczególny sposób jest żywe, porusza nas. To przesłanie otwiera nam drogę do sakramentów świętych. Bardzo wielu kapłanów spowiadało. Cieszy kapłańskie serce to, że wielu ludzi przystąpiło do spowiedzi już na początku Wielkiego Postu, pragnąc nawrócenia i chcąc naśladować Chrystusa.
Zastanawialiśmy się też nad grzechem, nad miłosierdziem Bożym, nad tymi dwoma przepaściami, bo wielka i niezgłębiona jest grzeszność ludzka jako tajemnica wielkiej nieprawości, a jednocześnie jest niezgłębione miłosierdzie Boże, większe od ludzkiego grzechu. Odwoływaliśmy się do przesłania Ojca Świętego, który wzywa nas do otwarcia się na Boga bogatego w miłosierdzie.
Dla młodzieży podkreśliliśmy bardzo mocno tezę, że jeśli dzisiaj młody człowiek nie wybierze Chrystusa jako Pana i Zbawiciela i za Nim nie pójdzie, to na to miejsce wejdą zagrożenia, które będą go deprawować. Mając tę świadomość wskazaliśmy ratunek w Jezusie żyjącym dalej w Kościele, w sakramentach świętych. On nam przebacza grzechy, daje siebie w Komunii św. On we Mszy św. napełnia człowieka taką mocą i siłą, że możemy pokonać zło.
Podczas nauki stanowej podjęliśmy zagadnienie pojednania z drugim człowiekiem Jest to trudny temat, bo o ile jest nam łatwiej pojednać się z Bogiem, to często o wiele trudniej jest odrzucić niechęć i nienawiść do drugiego człowieka. Taka postawa oczywiście zabija w człowieku życie duchowe, bo tylko miłość rozwija nasze człowieczeństwo.
Rodzice, którzy wychowują dzieci i oddziaływują na młode pokolenie, nie mogą być tylko nauczycielami w słowie, lecz muszą być przede wszystkim nauczycielami przykładu i świadectwa życia. Chrystus przebaczył z wysokości krzyża mówiąc: „Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią” (por. Łk 23, 34). Zobaczyliśmy niemoc życia o własnych siłach i dlatego odkryliśmy potrzebę powrotu do Boga - potrzebę Mszy św. i sakramentów.

- Jak chronić wiarę w kontekście obaw i zagrożeń płynących z Unii Europejskiej?

- Jest to bardzo szerokie zagadnienie. Przypomnę tylko oręzie, które bp Antoni Dydycz, ordynariusz Drohiczyński wypowiedział w liście na I Niedzielę Wielkiego Postu. Pasterz wzywał nas, abyśmy nie powracali do niepokojów i nadziei, jakie dają o sobie znać w związku z podjętą decyzją. Mówił też, że wypada zastanowić się nad tym, jak mamy się przygotować i co jeszcze winniśmy zrobić, aby to spotkanie z nowymi wyzwaniami moralnymi, kulturowymi i gospodarczymi nie tylko nie osłabiło naszego narodu, ale mogło przynieść pozytywne owoce. Na pewno trzeba podejmować autentyczne nawrócenie i zjednoczenie z Chrystusem, bo człowiek, który Boga postawi na pierwszym miejscu nie musi się obawiać żadnego systemu ekonomicznego. Kościół przeżył już wiele systemów, także totalitarnych. Trzeba nam zawierzyć Bogu. Słowo Boże podpowiada nam: „To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie” (por. Mk 9, 7). Jeżeli pójdziemy za Chrystusem, który jest drogą, prawdą i życiem to z pewnością odniesiemy z Bogiem zwycięstwo.

- Bardzo dziękuję Księdzu Profesorowi za rozmowę i życzę wielu łask Bożych potrzebnych w posłudze słowa Bożego, a także w pełnieniu powierzonych obowiązków.