Malta: parlament zatwierdził "małżeństwa" jednopłciowe
Parlament Malty niemal jednogłośnie przyjął 12 lipca ustawę wprowadzającą możliwość zawierania "małżeństwa" przez osoby tej samej płci. Pary te będą one mogły także adoptować dzieci.
pb (KAI /france24.com /thechurchinmalta.org) /La Valetta /KAI
Premier Joseph Muscat, który w kampanii przed czerwcowymi wyborami parlamentarnymi obiecywał, że będzie to pierwsza ustawa w jego nowej kadencji, oświadczył, że ta „historyczna decyzja” świadczy o tym, iż maltańska demokracja i społeczeństwo osiągnęły „pewien stopień dojrzałości”. - Możemy wszyscy powiedzieć, iż jesteśmy równi - stwierdził polityk Partii Pracy.
Za jednopłciowymi "małżeństwami" zagłosowali także posłowie opozycyjnej Partii Narodowej, za wyjątkiem jednego, który wyjaśnił, iż pomimo rozdziału Kościoła od państwa, sumienie nie pozwala mu na poparcie nowego prawa.
Katoliccy biskupi Malty wydali 13 lipca oświadczenie, w którym zapewnili, że Kościół nadal będzie wspierał rozumienie małżeństwa jako związku kobiety i mężczyzny, otwartego na zrodzenie dzieci. Ich zdaniem nowe prawo usuwa „różnicę i naturalną komplementarność istniejące między mężczyzną i kobietą”, podcinając tym samym „antropologiczne korzenie rodziny”. - Społeczeństwo zostaje zubożone, gdy zamiast przyjmować różnorodność, narzuca się uniformizację sposobu wyrażania relacji międzyludzkich - piszą abp Charles Scicluna i bp Mario Grech.
Zapewniają jednocześnie, że Kościół chce towarzyszyć także osobom, które „wybrały związki uczuciowe lub styl życia różne od chrześcijańskiego małżeństwa”.
Wyrażają też nadzieję, że za nową ustawą nie pójdą kolejne, które „umniejszą godność dzieci”, takie jak praktyka matek surogatek i dawstwo gamet.
W liczącej 430 tys. mieszkańców Malcie katolicyzm jest religią państwową. Rozwody zostały wprowadzone dopiero w 2011 r., związki cywilne w 2014 r., a aborcja pozostaje zakazana. To najmniejsze państwo członkowskie Unii Europejskiej jest 25 krajem świata (a 15 w Europie), w którym pary tej samje płci mogą zawrzeć małżeństwo.
Ogłoszona wczoraj deklaracja doktrynalna „Fiducia supplicans” Dykasterii Nauki Wiary, zatwierdzona przez papieża, wyjaśnia pod jakimi warunkami możliwe jest błogosławienie par nieregularnych, w tym tworzonych przez osoby tej samej płci. Deklaracja wyjaśnia, że błogosławieństwa takie, choć możliwe, nie mogą rodzić wątpliwości, że Kościół akceptuje związki homoseksualne czy zrównuje je z małżeństwem. Deklaracja przypomina, ze małżeństwem może być wyłącznie związek kobiety i mężczyzny oraz podtrzymuje wymagające nauczanie Kościoła w sferze moralnej. Z tej okazji przypominamy w skrócie nauczanie Kościoła nt. homoseksualizmu.
Warto przypomnieć, że już od czasów apostolskich, czyli niemal od 2000 lat, stanowisko Kościoła wobec czynów natury homoseksualnej jest niezmienne. Kościół przyjmuje wizję człowieka wynikającą z Bożego Objawienia, gdzie już w Księdze Rodzaju powiedziano, że człowiek został stworzony „mężczyzną i niewiastą” - realizuje się zatem w ten sposób ramach swej tożsamości płciowej. A komplementarność płci umożliwia rozwój miłości, niezbędnej do stworzenia najbardziej naturalnej wspólnoty jaką jest rodzina, bazująca na związku kobiety i mężczyzny. Dlatego chrześcijaństwo od samego początku weszło w krytyczny dialog ze spuścizną kultury greckiej, gdzie relacje homoseksualne traktowane były jako rzecz niemal normalna. Nadzwyczaj krytyczny stosunek do czynów homoseksualnych prezentował św. Paweł, apostoł narodów.
Ponad 1200 lat dzieli nas od czasów, w których żył i działał św. Hubert. Właśnie ta różnica dwunastu wieków sprawiła, że na to, co o nim wiemy, składają się: prawda, legendy
i mity.
Prawdopodobnie urodził się w 655 r. w znanej i znakomitej rodzinie, na obszarze dzisiejszych Niderlandów. W wieku około 18 lat został oddany na dwór
króla Frankonii, a tam poślubił córkę Pepina z Heristal, z którą miał przynajmniej jednego syna. Przez kilka lat pełnił życie pełne przygód jako rycerz. Później został
kapłanem i uczniem św. Laparda, a po jego śmierci, ok. 708 r. objął po nim półpogańską diecezję Maastricht. Miał ogromne zasługi w nawracaniu na wiarę chrześcijańską
swoich ziomków, którzy dotychczas czcili bożków germańskich. Zmarł w Liege około 727 r., gdzie pochowano go w tamtejszej katedrze. W 825 r. część jego relikwii
przeniesiono do Andage, które od tej chwili otrzymało nazwę Saint Hubert.
Kult św. Huberta bardzo szybko szerzył się w Europie. Jako patron myśliwych odbierał cześć od XI w., co szczególnie może dziwić, gdyż w najstarszych pismach brak informacji na
temat jego działalności na niwie łowieckiej. W XIV w. kult św. Huberta połączono z elementami kultu św. Eustachego. Św. Eustachy żył na przełomie I i II w.
Z tego okresu pochodzi słynna legenda o jeleniu. Św. Eustachy jeszcze jako Placydus był naczelnikiem wojskowym cesarza Trajana i oddawał cześć bożkom rzymskim. W czasie
jednego z polowań ujrzał jelenia z krzyżem pośrodku poroża. Jeleń nakazał Placydusowi ochrzcić się i przyjąć imię Eustachy. Kult św. Eustachego popularny był zwłaszcza
w Kościele wschodnim.
Apokryfy o św. Hubercie przeniosły motyw jelenia na grunt chrześcijaństwa zachodniego, umieszczając je w realiach VII w. Mówi się, że gdy żona Huberta wyjechała do swojej umierającej
matki, jej osamotniony mąż zaczął hulaszcze życie, a nade wszystko pokochał polowania, które zmieniły się w rzezie zwierzyny prowadzone bez umiaru. W trakcie jednego z takich
polowań Hubert ujrzał wynurzającego się z kniei wspaniałego jelenia z krzyżem, jaśniejącym niezwykłym blaskiem pomiędzy pięknymi rozłożystymi rogami. Jednocześnie usłyszał nieziemski
głos: „Hubercie! Dlaczego niepokoisz biedne zwierzęta i zapominasz o zbawieniu duszy?”.
Wydarzenie to spowodowało wewnętrzną przemianę Huberta, który od tego momentu zmienił swoje życie. Kanonizowany po śmierci, został patronem myśliwych, a dzień jego śmierci i przeniesienia
jego relikwii do klasztoru w Andagium - 3 listopada jest świętem myśliwych. Kolejne wątki kultu Świętego dodali pewnie sami myśliwi, którzy mają niezwykłą wyobraźnię.
Ze względu na swoje życie, związane z radykalnym, gwałtownym nawróceniem, jest św. Hubert dzisiaj niezwykle popularny. Dynamizm jego życia i nawrócenia może utwierdzać w przekonaniu,
że każdy z nas ma szansę zmienić swoje życie na lepsze, a dla każdego chrześcijanina głos z nieba: „Hubercie! Odmień swoje życie...” - jest wezwaniem
do stawania się lepszym, bardziej doskonałym, świętym.
Festiwalu Sztuki Młodych Niepełnosprawnych „Krajobraz Serca”
Fundacja Integracja JP II zorganizowała V edycję Festiwalu Sztuki Młodych Niepełnosprawnych „Krajobraz Serca”, dedykowanego pamięci świętego Jana Pawła II. Wydarzenie odbyło się w Parafii św. Anny w Łodzi i zgromadziło przedstawicieli szkół specjalnych oraz integracyjnych z całego województwa łódzkiego. Celem festiwalu było odkrywanie i promowanie talentów artystycznych dzieci i młodzieży z niepełnosprawnościami.
Ponad 60 uczestników zaprezentowało się w dwóch kategoriach: sztuka wokalna oraz sztuki piękne. Występy obejmowały repertuar religijny, patriotyczny i kabaretowy, natomiast w pracach plastycznych dominowały motywy przyrody, zabaw i codziennych przeżyć. Tegoroczne hasło brzmiało „Miłość nie zna granic”, oddając ducha wydarzenia i prac jury.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
