W drugiej połowie czerwca gościł ponownie w zachodnich Niemczech ( tuż przy granicy z Holandią) Chór Towarzystwa Śpiewaczego "Cantemus Domino", działający przy parafii pw. Najświętszego Zbawiciela w Zielonej Górze.

Podobnie jak w listopadzie ubiegłego roku (relację z tego pobytu można było przeczytać w grudniowych Aspektach), chórzyści włączyli się w obchody 20-lecia Szkoły Muzycznej Niedergrafschaft. Zakończyły się one niezwykle uroczyście. Ogromny, 180-osobowy zespół wokalno-instrumentalny (soliści, chóry i orkiestra symfoniczna) niemiecko-polsko-holenderski wykonał dzieło Feliksa Mendelssohna-Bartholdy´ego - oratorium Paulus. Wielki niemiecki romantyk, wielbiciel Bacha i Haendla, zapatrzony w najpiękniejsze tradycje niemieckiej muzyki religijnej tworzy tu niezwykle sugestywną wizję dziejów jednego z pierwszych męczenników, nawróconego grzesznika, później gorliwego chrześcijanina - apostoła Pawła.

Zarówno sam koncert, jak i pobyt zielonogórzan w Emlichheim, odbiły się w tamtejszym społeczeństwie głośnym echem. Pisała o nich szeroko miejscowa prasa. Goście z Polski zostali uroczyście przyjęci w Ratuszu przez burmistrza Hildebrandta Stegemanna oraz przedstawicieli Rady Miejskiej (z jej przewodniczącym, współorganizatorem wizyty - Heinrichem Lindemannem). Zachętą do rewizyty na Ziemi Lubuskiej będzie zapewne m.in. album z najciekawszymi widokami okolic Zielonej Góry podarowany burmistrzowi przez dyrygenta i kierownika artystycznego Chóru "Cantemus Domino", profesora Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Zielonej Górze - Macieja Ogarka. On to właśnie jest postacią szczególnie znaną w regionie Niedergrafschaft. Za jego sprawą bowiem kontakty polsko-niemiecko-holenderskie mają już 10-letnią tradycję. Będąc dyrygentem Młodzieżowej Orkiestry Symfonicznej Polsko-Niemieckiej szkół muzycznych Zielonej Góry i Frankfurtu n. Odrą, gościł już kilkakrotnie na tym terenie, uczestnicząc w wielu ważnych imprezach kulturalnych, a jego przyjaźń z dyrektorem Szkoły Muzycznej Niedergrafschaft - Josefem Bausenem - doprowadziła do zrealizowania wielu ciekawych projektów (by wspomnieć choćby o wspólnej pracy uczniów polskich, niemieckich i holenderskich, która zaowocowała udziałem w Europejskim Festiwalu Muzycznym w Budapeszcie w 1995 r., czy też dwóch wspomnianych spotkaniach amatorskich chórów, gromadzących w swych szeregach miłośników śpiewu zespołowego).

W roku Wielkiego Jubileuszu wiele mówi się o pojednaniu, ale chyba najpiękniejsze są żywe jego dowody. A z tymi mamy do czynienia w kontaktach, o których tutaj mowa. Polscy chórzyści mieszkali w Emlichheim u zaprzyjaźnionych rodzin chórzystów niemieckich, w Neuenhaus uczestniczyli w niedzielnej Mszy św. w tamtejszym kościele katolickim ( odprawiał ją przybyły z Afryki - z braku katolickich księży niemieckich - czarny misjonarz!), zaś po południu uświetnili śpiewem festyn w Wilsum (koło Emlichheim). Ich wizyta stała się ponadto okazją do spotkania mieszkających w tamtejszych okolicach Polaków, którzy byli uczestnikami wszystkich imprez.

Czy nie jest też symbolicznym ów wspólny śpiew, ponad granicami państw, wyznań, języków? Już niedługo niemiecko-holenderski i polski chór ponownie zaśpiewają razem. Wraz z polskimi solistami oraz Niemiecko-Polską Młodzieżową Orkiestrą Symfoniczną pod dyrekcją Macieja Ogarka wykonają Requiem Wolfganga Amadeusza Mozarta na uroczystym koncercie inaugurującym VII Gubińską Jesień Muzyczną, który odbędzie się w tym przygranicznym mieście 25 września.