Niektórzy z nas, całkowicie nieświadomie i niespodziewanie, przekraczają granice kontroli i zatracają się w uzależnieniu. Najpierw człowiek sięga po jeden kieliszek, potem sięga po butelkę, następnie butelka sięga po człowieka. Przez pewien okres alkohol dostarcza radość, łagodzi cierpienia, dodaje pewności siebie, najczęściej nie trwa to jednak długo. Potrzeba zatem zmienić swój sposób kontaktowania się ze światem zewnętrznym, a to oznacza odnaleźć w świecie inne niż alkohol źródła radości, miłości i odwagi. Jednak nie jest to takie proste.
Dlatego bardzo pomocna jest w tym grupa wsparcia AA (Anonimowych Alkoholików), bądź grupa Abstynentów, która uczy jak odmienić swoje życie i spojrzenie na świat. Taka grupa nie sprawi cudu, nie znikną wszystkie problemy. Tym, którzy jednak szukają pomocy, w takiej grupie łatwiej jest poradzić sobie z chorobą. Takie też zadania podejmuje Klub Abstynenta „Krokus”, mieszczący się w parafii Najświętszej Maryi Panny w Lubinie.
Klub istnieje od 2000 r. Początkowo kilkuosobowa grupa osób dotkniętych chorobą alkoholową postanowiła przeciwstawić się dotychczasowemu schematowi życia uzależnionych z osiedla Ustronie w Lubinie, choć nie tylko, i pokazać społeczeństwu, iż są ludźmi wartościowymi. Z pomocą przyszedł im proboszcz parafii ks. Krzysztof Krzyżanowski, który na dobry początek przekazał pomieszczenia na siedzibę klubu. Dzięki temu Klub Abstynenta zaistniał na terenie parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny. Początki były trudne. Jednak zaczęły pojawiać się pierwsze osoby. Teraz klub liczy ok. 40 osób. Klub jest otwarty codziennie w godzinach popołudniowych. Skupia w swych szeregach ludzi z problemem alkoholowym, ich rodziny oraz abstynentów. Zadaniem klubu jest zmniejszenie skutków picia alkoholu, które ma prowadzić ostatecznie do całkowitej abstynencji, jak również pomaganie rodzinom, które doświadczyły szkód alkoholowych. Trafiają tu także ludzie w celu poszerzenia wiedzy o wspólnym problemie. Spotykając się razem, rozmawiając i pomagając sobie, są w stanie zachować trzeźwość i uwolnić się od przymusu picia. Grupa współpracuje z innymi klubami, zarówno z terenu Lubina, jak i okolic. Najbardzie zaprzyjaźniona jest z klubem „Ariadna”, który na początku istnienia pomógł umeblować pomieszczenia. Wspólnie organizują spotkania i wymieniają się doświadczeniami.
Takie spotkania pokazują alkoholikom i ich rodzinom, że można inaczej spędzać czas w nowej, niealkoholowej i trzeźwej rzeczywistości. Pomagają odbudować naderwane przez alkohol więzi rodzinne. Często organizowane są zabawy, ogniska, imprezy sportowe, wycieczki. Członkowie klubu uczestniczą aktywnie w spartakiadach trzeźwościowych. Z wielu imprez wracają z nagrodami. Dla przykładu: zajęli I miejsce w wiosennej spartakiadzie trzeźwościowej w Lubinie w 2003 r., II miejsce w spartakiadzie w Złotoryi w 2003 r. Rokrocznie klubowicze uczestniczą w zlotach trzeźwościowych, które organizowane są w Częstochowie i w Licheniu. W 2004 r. klub zorganizował rajd połączony z czuwaniem modlitewnym w sanktuarium maryjnym w Grodowcu. Pierwszy taki rajd odbył się w kwietniu, a drugi w maju ubiegłego roku. Zwyczajem Klubu Abstynenta „Krokus” stało się już organizowanie dorocznego zlotu trzeźwości. W październiku ubiegłego roku odbył się już drugi taki zlot.
Członkowie klubu pomagają także dzieciom, szczególnie dzieciom z parafii. I tak przy współpracy MOPS w Lubinie, a teraz już samodzielnie zorganizowali ognisko z okazji pożegnania lata. Przygotowali kilkadziesiąt paczek, które w dniu św. Mikołaja trafiły do dzieci. Nad istnieniem i działalnością klubu czuwa prezes Zbigniew Rybak. Z klubem współpracuje wiele osób, są to m.in. terapeuci i psychologowie. Dużym osiągnięciem prezesa klubu było nawiązanie współpracy z osobami z Ośrodka Osób Wczesnej Terapii Uzależnień w Lubinie. Jak ważną rolę spełniają grupy Abstynenta, mogą poświadczyć osoby, które w nich uczestniczyły, rodziny które dzięki grupie odzyskały męża lub żonę, ojca lub matkę i wiele innych osób, które były świadkami zwycięstwa nad nałogiem. Dlatego grupa AA jak i grupy Abstynentów zasługują na szczególne uznanie i wsparcie. Trzeba o nich mówić, cieszyć się że one są i pomagają człowiekowi, dają szczęście i nadzieję.
