"Bogu chwała - ludziom wdzięczność". Te słowa w zeszłym roku były przewodnim hasłem uroczystości konsekracji kościoła Podwyższenia Krzyża św. w Wałbrzychu. Tymi słowami proboszcz parafii, ks. Andrzej Raszpla, rozpoczynał swoje słowo, prosząc bp. Tadeusza Rybaka, by dokonał podczas składania Najświętszej Ofiary aktu oddania na własność Bogu dzieła, które przy wsparciu Jego łaski i ofiarności ludzkiej było wznoszone przez prawie 20 lat.

16 września br. świętowaliśmy już I rocznicę konsekracji, połączoną z obchodami uroczystości odpustowych. Na tę okazję do naszej parafii zaprosiliśmy bp. Stefana Regmunta, który odprawił w intencji parafian Mszę św. i wygłosił homilię. Przed rozpoczęciem Mszy św. Ksiądz Biskup został powitany przez Księdza Proboszcza w progu świątyni relikwiami Drzewa Krzyża św., które od roku są przechowywane w naszej świątyni, a zostały ofiarowane dla naszej parafii przez Ojca Świętego Jana Pawła II za pośrednictwem bp. Tadeusza Rybaka. Następnie po powitaniu przez przedstawicieli parafii rozpoczęła się uroczysta Msza św. Ksiądz Biskup w swojej homilii przypomniał nam, co to jest konsekracja. Powiedział m.in.: "Dziś parafia Podwyższenia Krzyża św. obchodzi pierwszą rocznicę konsekracji świątyni i uroczystość odpustową. Konsekracja to jest przeznaczenie danego obiektu dla szczególnego kultu, dla spraw Bożych, dla celów religijnych. Człowiek od samego początku swego istnienia oddawał cześć Bogu, wybierał pewne miejsca, żeby w nich w sposób szczególny z Bogiem się kontaktować. Człowiek od zarania wieków składał ofiarę Bogu na górze, tam też budował ołtarze. Izraelici korzystali ze specjalnego namiotu, by podczas wędrówki oddawać cześć Bogu. W pewnym momencie Bóg kazał im wybudować świątynię. Pierwszą świątynię zbudował król Salomon i później, kiedy podczas zamieszek ta świątynia została zburzona, zbudowano jeszcze dwie. Jezus przychodził do tej trzeciej w kolejności świątyni jerozolimskiej. Tam był ofiarowany Ojcu, tam nauczał, tam przychodził na święto Paschy, ale i ta świątynia przystrojona przez króla Heroda została w 70 roku po Chrystusie zburzona. Do dzisiaj pozostały tylko te mury, które określamy ´Ścianą Płaczu´, przy których gromadzą się Żydzi, wspominając lata świetności, i tam zanoszą do Boga modlitwy. Chrześcijanie również zaczęli budować świątynie, w których oddawali cześć Bogu w Trójcy Jedynemu. To były i są miejsca szczególnej Bożej łaski. To właśnie w tych świątyniach człowiek, poznając Bożą naukę, Boże przykazania, korzystając z mocy sakramentów, uczy się odpowiadać Jezusowi na pytanie: ´Za kogo ty mnie uważasz?, Kim ja dla ciebie jestem?´. Biedny jest człowiek, który nie ma domu ani mieszkania. Przyglądamy się coraz częściej osobom bezdomnym. Wiemy, że dom uczy człowieka miłości, uczy ofiarności, poświęcenia. W nim powstaje życie, w nim odnawiamy siły fizyczne i duchowe, w nim odpoczywamy, pielęgnujemy chorych, przyjmujemy gości, przyjmujemy podróżnych. O ileż bardziej biedny jest człowiek, który nie ma świątyni. Świątynie są dla wierzących znakami niewidzialnej Bożej łaski. To właśnie w świątyni dokonuje się przemiana człowieka, duchowe przeobrażenie. W niej zdobywamy siły, radość, nadzieję. Uczymy się postępować w sposób godny człowieka" .

Następnie Ksiądz Biskup wyraził wdzięczność Panu Bogu i wszystkim, którzy przyczynili się do powstania naszej świątyni i wszystkich świątyń, które powstawały w czasach komunistycznych i niełatwych czasach dzisiejszych. "Dziś w tę niedzielę upamiętniającą poświęcenie tego kościoła dziękujemy Bogu i ludziom za tę piękną świątynię. Trzeba w takim momencie wyraźnie sobie powiedzieć, że jeśli w pejzaż Polski wpisane są kościoły, te monumentalne i te skromniejsze, te wyszukane i mniej wyszukane, te na wioskach, te w miastach, to dlatego, że w historii tego narodu znaleźli się ofiarni, solidarni i gotowi do poświęcenia ludzie. To dzięki ich postawie, dzięki ich zaangażowaniu te świątynie mogły być wznoszone".

Po tych słowach Kaznodzieja zwrócił się w bezpośredni sposób do naszej wspólnoty parafialnej: "Dziś pragnę podziękować i pogratulować wam za tę piękną postawę, solidarność, poświęcenie i ofiarność. Daliście wspaniały przykład, na co stać człowieka współpracującego z Bogiem. Podziwiam to, co się udało w tych minionych latach zrobić. Wciąż zaskakujecie tymi gestami, tymi decyzjami. Ta piękna posadzka, to że możecie siedzieć w tych ławkach, to wszystko, co jest zrobione wokół kościoła, te pojawiające się coraz to nowe witraże, a przede wszystkim ta atmosfera. Atmosfera miłości Boga i bliźniego... Księże Prałacie, proboszczu, drodzy Księża współpracownicy dziękuję również i ja wam za tę postawę wielkiej troski o ten Lud Boży zgromadzony właśnie na tym osiedlu. Bóg zapłać za tę waszą radość, że macie takich wiernych. Tyle razy mi to potwierdzacie, że się nimi cieszycie, że radujecie się każdym, kto w jakiś sposób próbuje się włączyć w te dzieło budowania i tej materialnej, i tej żywej, duchowej świątyni" .

Na zakończenie pasterskiego słowa Ksiądz Biskup udzielił nam wszystkim bardzo cennych wskazówek: "Drodzy w Chrystusie! Odpust parafialny i rocznica konsekracji własnego kościoła to wielkie święto, to powód do radości. Dlatego bądźcie dzisiaj szczególnie rozradowani. Jeszcze raz spójrzcie na to dzieło, które powstało, dostrzeżcie w tym dziele również swój udział. Pamiętajcie, że ta świątynia zawsze będzie piękna, jeśli wy sami będziecie świątynią dla Boga. Wydeptujcie więc sobie drogę przez tę świątynię materialną do świątyni niebieskiej, wstępując w dni powszednie na adorację, wpatrując się w krzyż Chrystusa. Wsłuchujcie się w tę mowę Bożej budowli i mowę samego Boga. Niech Boża moc dotyka waszego serca, abyście i wy zapytani, tak jak kiedyś był zapytany św. Piotr: ´Za kogo ty mnie uważasz?´, mogli odpowiedzieć: ´Ty jesteś Mesjasz, Ty jesteś mój Zbawiciel, Syn Boga żywego, w Tobie jest źródło mojego życia´".

Wdzięczni jesteśmy za te słowa otuchy, pochwały, ale i za te wskazania. Ciągle jako duszpasterze i wspólnota wiernych musimy pamiętać, że Kościół to nie tylko dom z kamieni i złota. Przede wszystkim Kościół żywy i prawdziwy to jest serc wspólnota. Tę wspólnotę chcemy ciągle budować i o tym przypomniał nam też chór parafialny " Millennium", śpiewając na zakończenie uroczystości słowa wyżej cytowanej pieśni.

Po Mszy św. Ksiądz Biskup dokonał poświęcenia wyremontowanej części domu parafialnego. W tym też domu miała miejsce agapa, która była przedłużeniem naszej radości z Uczty Eucharystycznej.