18 listopada 1965 r. w Sekretariacie Stanu odbyła się Konferencja przewodniczących Episkopatów europejskich. Znaczną część posiedzenia wypełniło przemówienie kard. Stefana Wyszyńskiego, poświęcone duszpasterskim zamierzeniom i działaniom Kościoła w Polsce w roku Tysiąclecia Chrztu. Ksiądz Prymas skierował zaproszenie do wszystkich biskupów świata, by wzięli udział w obchodach milenijnych. Obecnym na konferencji wręczył listy zapraszające. Do Episkopatów spoza Europy rozesłał podobne zaproszenia w następnych dniach. Jeden z rozesłanych wtedy listów miał szczególne znaczenie. Było to Orędzie biskupów polskich do ich niemieckich braci w Chrystusowym urzędzie pasterskim. Jego doniosłość wiązała się z dziejami, w których nie brakowało elementów niezwykle bolesnych, zwłaszcza w czasie II wojny światowej. Zawarte w nim treści teologiczne, historyczne i moralne wnosiły nowe spojrzenie w myślenie o przeszłości, przez wiele lat nacechowanej wrogością; wrogością, która była tak mocno podsycana przez komunistyczne władze Polski. Ze względu na wagę należałoby zapewne zapoznać się z nim w całości. Jednak jego obszerność nie pozwala tego uczynić na naszych łamach. Zatrzymajmy się zatem na jego istotnych fragmentach:

Biskupi polscy w swym liście najpierw przedstawili tysiąc lat historii kształtowania się wzajemnych stosunków polsko-niemieckich, ukazując okresy bardzo dobrych wzajemnych stosunków, jak również wszystko to, co było złe. Dalej napisali:

Właśnie w czasie Soboru wydaje nam się nakazem chwili, abyśmy zaczęli dialog na platformie biskupiej, i to bez ociągania się, byśmy się nawzajem lepiej poznali - nasze wzajemne obyczaje ludowe, kult religijny i styl życia, tkwiące korzeniami w przeszłości i to przeszłością kulturalną uwarunkowane.

W kolejnej części listu polscy biskupi przedstawili Episkopatowi niemieckiemu wydarzenia i działania duszpasterskie, przygotowujące Kościół polski do obchodów milenijnych. Kończąc orędzie, zwrócili się do biskupów niemieckich:

Prosimy was, katoliccy pasterze narodu niemieckiego, abyście na własny sposób obchodzili z nami chrześcijańskie milenium: czy to przez modlitwy, czy przez ustanowienie w tym celu odpowiedniego dnia. Za każdy taki gest będziemy wam wdzięczni. I prosimy was też, abyście przekazali nasze pozdrowienia i wyrazy wdzięczności niemieckim braciom ewangelikom, którzy wraz z wami i z nami trudzą się nad znalezieniem rozwiązania naszych trudności. W tym najbardziej chrześcijańskim, ale i bardzo ludzkim duchu, wyciągamy do was, siedzących tu na ławach kończącego się Soboru, nasze ręce oraz udzielamy wybaczenia i prosimy o nie. A jeśli wy, niemieccy biskupi ojcowie soboru, po bratersku wyciągnięte ręce ujmiecie, to wtedy dopiero będziemy mogli ze spokojnym sumieniem obchodzić nasze milenium w sposób jak najbardziej chrześcijański.

Zapraszamy was na te uroczystości jak najserdeczniej do Polski. Niech tym kieruje miłosierny Zbawiciel i Maryja Panna, Królowa Polski, Regina Mundi i Mater Ecclesiae. List, a zwłaszcza wyrwane z kontekstu słowa: "przebaczamy i prosimy o przebaczenie" wywołały ogromne poruszenie zarówno w Polsce, jak i na świecie. Szerzej na ten temat w następnym odcinku.