Jubileusz był nie tylko okazją do przypomnienia historii parafii, co świetnie uczynił podczas sympozjum Witold Kuc, w ale także sposobnością do upiększenia kościoła. Z racji jubileuszu odnowiona została kaplica i obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Parafianie ufundowali również krzyż procesyjny, świecznik i wiele innych sprzętów niezbędnych w codziennym funkcjonowaniu parafii.
Niemce, bo tak niegdyś nazywały się Ostrowy, należały do parafii w Gołonogu, później do parafii w Strzemieszycach, a nawet do parafii w Maczkach. Jednak mieszkańcy nie byli zadowoleni z faktu przynależności do odległych parafii. Już w latach 20. XX w. powstał zamysł budowy kościoła, ale nie udało się go zrealizować. W połowie lat 30. nadarzyła się kolejna okazja. W pobliżu uruchomiono nowe szyby kopalniane. W związku z tym zawiązał się komitet obywatelski na rzecz organizacji parafii. Zespół ten przeprowadził wstępne rozmowy z przedstawicielami Kurii Diecezjalnej w Częstochowie, z ks. prał. Rogójskim - proboszczem parafii w Strzemieszycach oraz z dyrekcją kopalni. 28 października 1935 r. bp Teodor Kubina utworzył nową placówkę duszpasterską w kolonii Niemce. Pierwszym duszpasterzem mianował ks. Jana Brodzińskiego. Powstała ekspozytura, więc trzeba było postarać się o kaplicę. Jedynym nadającym się obiektem był budynek Kina „Zagłoba”, który najpierw wydzierżawiono, a następnie kupiono. Dalsze plany rozwoju ekspozytury przekreślił wybuch II wojny światowej. Ks. Brodziński został aresztowany 21 maja 1940 r. podczas udzielania I Komunii św. Hitlerowcy najpierw wywieźli go do obozu w Sosnowcu, później do Dachau, następnie do kamieniołomów w Gusen i znów do Dachau. Ks. Brodzińskiemu udało się przeżyć wojnę, ale do Ostrów już nie wrócił. Na kolejne 3 lata placówkę duszpasterską objął ks. Stanisław Kowalski. Kolejnym administratorem został ks. Aleksander Konopka. Za jego kadencji ekspozytura uzyskała rangę parafii. Stało się to na mocy dekretu bp. Zdzisława Golińskiego 4 marca 1957 r. Nowa parafia otrzymała tytuł Najświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocy. Ks. Konopka przyczynił się w znacznym stopniu do ubogacenia wnętrza kaplicy, bo o budowie nowej świątyni nie było mowy, z racji „wojujących” rządów komunistycznych. Dzięki staraniom ks. Konopki przebudowano ołtarz w kaplicy i zakupiono obraz Patronki parafii, który został poświecony 17 kwietnia 1949 r. Kolejnym proboszczem był ks. Franciszek Piwowarski - żołnierz kampanii wrześniowej. Ks. Piwowarski przeprowadził generalny remont kaplicy, a także zakupił plac pod budowę kościoła i plebanii. Tą ostatnią zresztą wybudował na przełomie lat 60/70. Od 1981 r. parafią zarządzał ks. Piotr Łysikowski. Najważniejszą sprawą nowego proboszcza było rozpoczęcie budowy kościoła. Najpierw powstały plany, które jednak wymagały dokupienia terenu. Pod koniec 1985 r. parafia miała plany i odpowiedni plac, jednak budową kościoła zajął się kolejny proboszcz ks. Jerzy Kuchciński. Poświęcenia nowego kościoła, wzniesionego po ponad 10 latach budowy, dokonał w Roku Wielkiego Jubileuszu Chrześcijaństwa bp Adam Śmigielski SDB. W 2002 r. kolejnym proboszczem został mianowany ks. Stanisław Litwa, który kontynuuje prace duszpasterskie i budowlane swoich poprzedników.
Pomóż w rozwoju naszego portalu