Prawdziwą tajemnicą jest modlitwa, gdyż pochodzi od Boga - Stworzyciela nieba i ziemi. Wyjaśnia nam to św. Augustyn: „Uczyniłeś nas dla Siebie, o Boże, i nasze serce nie znajdzie pokoju, dopóki nie spocznie w Tobie” (Wyznania). Od chwili, kiedy na ziemi pojawił się człowiek, rozpoczęła się historia modlitwy; kobiety i mężczyźni wyznający różnorakie religie i wierzenia zwracali się - i nadal zwracają - z modlitwą do Bytu Najwyższego, który nazywają różnymi słowami. Modlitwa jest natychmiastową odpowiedzią, wychodzącą z serca człowieka, kiedy staje on wobec tajemnicy istnienia. Czy Bóg naprawdę mówi do człowieka? Przemawia On do nas w rozmaity sposób. Piękno krajobrazu, majestat gór, cisza i spokój lasu, tafla jeziora, potęga morza, gwiazdy na niebie - to różne języki, którymi Bóg do nas przemawia. Podobnie cudowna muzyka, piękno stworzeń, niezwykłe dary i dobrodziejstwa, których doznajemy w naszym życiu, wyzwalają w nas modlitwę wdzięczności i uwielbienia: dziękuję Ci, mój Boże! Nieraz Bóg przemawia do nas głosem napomnień i ostrzeżeń, które wypływają ze wzgardzonej miłości Dobrego Ojca. Bóg przemawia do nas także głosem liturgii Kościoła, skarży się głosem psalmów i wersetów Pisma, wzywa do nawrócenia i przemiany życia. Cała więc nasza nauka modlitwy wychodzi od bardzo prostego założenia: człowiek, który żyje głęboko autentyzmem swojego istnienia, usiłuje spontanicznie wyrazić siebie przez słowa lub niewypowiedziane myśli, zwracając się do Tego, Który go stworzył. Człowiek powinien jedynie sprzyjać temu, co wprowadza go w stan wewnętrznej prawdy, poszukiwania w sobie tajemniczego głosu Boga, aby Go słuchać i odpowiadać Mu, w stan wdzięczności za dar życia, stworzenia, za wszystkie dobre i piękne rzeczy istniejące w świecie. Wyciszenie i słuchanie to dwa wstępne elementy, umożliwiające nam wejście w modlitwę. Wyciszenie pomaga uspokoić naszą wyobraźnię, nasze ja, pomaga usunąć przeszkody. Dzisiaj gdy wielu ludzi wyeliminowało ze swojego myślenia Boga Żywego, wypełniającego sobą każdą przestrzeń - człowiek nie może znieść wyciszenia. Dla takiego człowieka cisza jest przerażającym znakiem pustki. Każdy z nas w jakiejś mierze jest pogrążony w hałasie i niezdolny do zawierzenia tajemnicy Boga, choć z drugiej strony nasze serce zmierza i wzdycha do Niewidzialnego. Każdy z nas jest zalewany potokiem dźwięków, słów, krzyków, które ogłuszają nas dniem i nocą, każdego z nas świat ogłusza tysiącami błahostek. Kto więc pragnie spotkać Boga, musi walczyć, by zapewnić swojej duszy cud wyciszenia. Wiedziała o tym ewangeliczna Maria, która rozważając w swoim sercu słowa Jezusa „wybrała najlepszą cząstkę” (Łk 10, 38-42). Maria jest obrazem człowieka, który pragnie zrozumieć samego siebie, dąży do autentyczności, do poznania siebie w świetle Bożego Słowa. To Słowo ukazuje nam prawdę o nas samych i nas sobą wypełnia. Pan Jezus wyraźnie powiedział, że „Błogosławieni ci, którzy słuchają Słowa Bożego i zachowują je” (Łk 11, 28). Słuchanie Słowa Bożego jest też fundamentem naszej pewności: „Tyś o Boże Skałą mojego ocalenia” (Ps 89, 27). Dlatego kiedy przywaleni brzemieniem życiowych trudności pytamy: Panie, dlaczego to dopuszczasz? Co chcesz ze mną zrobić? Co chcesz zrobić z moim życiem? Jakie słowo masz dla mnie? Jeśli w tym momencie uda nam się skupić i pogrążyć w modlitwie - nasza perspektywa rozjaśnia się i czujemy, że Bóg jest z nami także w tym doświadczeniu. Czujemy jak mówi do nas: „Jestem Tym, który cię nie opuści i będę cię strzegł, gdziekolwiek się udasz”. Kiedy zaś nie wiemy o co i jak mamy się modlić, odpowiada nam św. Paweł: „Podobnie także Duch przychodzi z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach”. Ten Duch, który pozwala nam wołać „Abba, Ojcze!” (Rz 8, 26. 15). Na koniec praktyczna pod względem życiowym rada Pascala. Komentując słowa Pana Jezusa: „Módlcie się, abyście nie weszli w pokuszenie”, Pascal pisze: „Niebezpiecznie jest być kuszonym; ci którzy są kuszeni, to stąd, że się nie modlą” (Myśli 665). A więc, aby nie upaść, aby wytrwać w łasce, trzeba się ustawicznie modlić.